Böyük şəxsiyyətlər bütün dünyaya məxsusdur
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
188 ilahəsi Nemesida taleyin təcəssümü olsa da, adamlara təqsirlərinə uyğun olaraq cəza verirdi. Qadınlar barədə Bayronun dediyi «Onlarla və onlarsız yaşamaq mümkün deyildir» sözlər də həqiqətə çox uyğundur. Bəzən arvad öz ərini müxtəlif ağılsız tələblərlə, qıcıqlandırmalarla boğaza yığır. Axı hətta dahi filosof Sokratın arvadı Ksantippa da dəlisovluğu və deyingənliyi ilə seçilirdi, bu müdrik insanı cana doydururdu. L.N.Tolstoyun arvadı Sofya Andreyevna ərinin ömrünün son illərində, qısqanclığından bu kişi ilə addımbaşı sözləşirdi. Axırda özünü yeni peyğəmbər hesab edən dahi yazıçı evindən qaçmağa məcbur oldu və bir neçə gündən sonra Ryazan vilayətindəki Astapovo dəmir yolu stansiyasının rəisinin evində həyatla vidalaşdı. Ləyaqətli qadınlara isə hörmət göstərilməli, ehtiram bəslənməlidir. Əgər belə qadınlar yetim uşaqlara, anadangəlmə ruhi və fiziki cəhətdən məhdud imkanlılara qayğı göstərirlərsə, onlar əslində xeyirxahlıq mücəssəməsinə çevrilirlər. Belə qadınlara paxıllıq, qısqanclıq etmək ədalətsizlikdir. Axı sərçə qartal kimi uca ənginliklərə qanad aça bilmirsə, niyə ona paxıllıq etməlidir. Axı təbiət hamını barmağın dərisi kimi müxtəlif cür yaratmışdır. Bu müxtəlifliyə görə, daha yaxşı həyata nəsib olmamağa görə məgər digər xoşbəxtlər qınanılmalıdırlarmı, onlara nifrət aşılanmalı, böhtan yağdırılmalıdırmı? Biz xalqımızın dəyərli, yaxşı nümunə göstərən qadınlarına görə yalnız fərəh hissi duymalıyıq. Tarix qalereyasında seyr etdiyimiz qadınlar da bir-birlərindən fərqlənirlər, öz xalqlarının, ölkələrinin, hətta ailələrinin həyatında onların oynadıqları rol da müxtəlif idi. Əlbəttə, onların çoxu qövsi-qüzeh effekti yaratmasalar da, özünə məxsusluqlarına görə cazibə gücünə malik olmaqla, maraq hissinə səbəb olurlar. Bu yaddaş cədvəlini vərəqləməklə, biz baş verən hadisələrə və onların iştirakçılarına nəzər yetirib, onları təhlil etmək, daha yaxşı dərk etmək imkanı qazanırıq. İdrak isə daim ölçücə kiçik olan bir bilik axınını da qəbul etməyə ehtiyac duyur. son Təbiət də gələcək qalibləri himayə edir (Tarixi hadisələrə belə rakursdan baxış) İnsan təbiətinə zidd olan müharibədə qazanılan hansısa qələbə elə bir mühüm hadisə hesab olunur ki, bəzən tərifə layiq olmayanları da hörmətə mindirir, nüfuz sahibi edir. Hətta kiçik döyüşlərdə əldə edilən qələbələr də iftixar mənbəyinə çevrilir, işğal iddialarının daha da böyüməsinə yol açır. Bu mənada Hitler ordularının ilk qələbələrini yada salmaq olar. Həqiqi qələbələrin kiçiyinin izi uzun müddət ərzində silinmir, böyüklərin əks-sədası isə əsrlərə, minilliklərə keçir. Çünki 189 silahlı rəqabətdə bir tərəf məğlub olmaqla biabırçılıq və aşağılanmaq qismətinə yiyələndiyi halda, digəri qalibiyyətin şirin meyvəsini dadmaqla, bu nailiyyətinin əhəmiyyətini şişirtməyə, onu az qala əlçatmaz kimi qələmə verməyə çalışır. Axı tarixi adətən galiblər yazır. Buna əsaslanaraq çox hallarda qaliblər haqqında əfsanələr, rəvayətlər uydurulur. Tarixin ironiyası ondadır ki, bəzən hətta qələbəsndən əziyyət çəkən xalqların dilində də fatehlər tərənnüm, sitayiş obyektinə çevrilirlər. Makedoniyalı Aleksandrı, Şərqdə onun zəbt eitdiyi ölkələrin xalqları ilahiləşdirmişdilər, özünün real qəhrəmanlıqları da həmin ərazilərdəki yerli folklorda, panegirik ədəbiyyatda fantastik ölçülərə yiyələnmişdi. Çünki qələbə digər həzzlər kimi parlaq rəngləri çox sevir, zəfər özü haqqında yaradılan nəğmlərdə, şeirlərdə, nağılı xatırladan əhvalatlarda ifadə olunur, məğlubiyyət isə ar rəmzi kimi yalnız tutqun rənglərdə sığınacaq tapır. 1.Yalan, müharibənin güclü silahı kimi Yaxşı deyirlər ki, müharibənin ilk qurbanı həqiqət olur. Vuruşan tərəflər ən güclü silah kimi yalandan,saxtakarlıqdan geniş istifadə etməyə başlayır.Axı yalanla həm düşməni, həm də öz xalqını aldatmaq mümkün olur. Müharibəni başlamaq üçün də yalan, iftira ən əlverişli vasitəyə çevrilir. Qələbə haqqındakı saxta məlumat da çox vaxt öz işini görür. Müharibə yeni biliklərə, yeni ideyalara, yeni sivilizasiyalara təkan versə də, bütövllükdə isə bütün tarix boyu bədbəxtlik, əraziləri viranəyə çevirmək rəmzi sayılmışdır. Heç vaxt tam qələbə sevincini yaşamayanlar, daim öz xalqının təqibə məruz qaldığını iddia edənlər də başqasının köməyi ilə başa gələn kiçik bir imkandan yapışıb özünü qalib kimi qələmə verməyə çalışır. Bunu biz ermənilərin timsalında görürük. Onlar müvəqqəti işğal etdikləri ərazinin öz əcdadlarına məxsus olduğu barədə saxta ideyalar uydurub yaymağa çalışırlar. Bu isə əks tərəfdə daha böyük intiqam hissinin alovlanmasına yol açır. Bədbəxt xalq isə reallığı unudub, öz sərsəm ideoloqlarının bütünlüklə saxta olan təbliğatını bir iftixar mənbəyi hesab etməklə özünü aldatmaq, tarixi həqiqəti xoşbəxtlik vəd edən şirin yuxuya çevirmək kimi ağılsız bir yolu tutur. Özünü aldadan xalq və ya asanlıqla aldadılan xalq nəticə etibarilə, az keçməmiş «sınıq təknə» yanında qaldığını görür, onlarda yalanla şişirdilən «vətən» məfhumu da getdikcə əhəmiyyətini itirir, öz lunatik mürgüləməyinə son qoyanlar bu iyrənc təbliğata artıq ayağı ilə səs verməklə, yaşadıqları, onsuz da vaxtilə başqa xalqa məxsus olan əraziləri tərk edib, bir tikə çörək arxasınca dünyanın müxtəlif guşələrinə üz tuturlar. Tarix həqiqətlərin güzgüsü olduğu kimi, bu güzgüdə ləkəni xatırladan saxta məqamlar da yox deyildir. Bu ləkəni təmizləyib, üzə çıxarmaq xeyli vaxt aparır, yalan dərin kök saldıqda, bu alaq otunu məhv etmək də çətin bir işə çevrilir. Bizim eradan əvvəl XIV əsrdə, 1300-cü ilə yaxın Misirin məşhur faraonu II Ramzes hettlərlə Suriyadakı Oront çayının üstündəki Kadeş döyüşündə məğlub olduğu halda, vətəninə dönərkən bunu böyük qələbə kimi qələmə verdi, öz şəxsi igidlikləri barədə isə ağlasığmaz əhvalatlar uydurub yaydı və misirlilərin bir hissəsi həqiqətin necə olduğunu bildiyi halda, ümumilikdə xalq bu ağ yalanı həzm etməyə Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|