Çarlz bukovskġ
Yüklə 2,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
604 yumor hissimi də itirmiĢdim. Onların hamısını geri qaytarmaq, onlara yenidən sahib olmaq istəyirdim. Hər Ģeyin asanlıqla əmələ gəlməsini arzulayırdım. Amma nədənsə, onların geri qayıtmayacağını bilirdim. Ən azından dərhal qayıtmayacaqdılar. Özünü günahkar və müdafiəsiz hiss etməyə məhkum olunmuĢdum. Özümü günahkarlıq hissinin bir növ xəstəlik olmasına və yalnız günahsız insanların həyatda irəliləyiĢlərə nail olmalarına inandırmağa çalıĢırdım. Yalan danıĢan, baĢqalarını aldada bilən insanlar, hədəfə çatmanın bütün ən qısa yollarını bilən insanlardır. Kortez. O, qabağına keçəni sikmirdi. Eləcə də Vins Lombardi. Bu haqda nə qədər düĢünsəm də bir fərqi olmadı. Əksinə özümü əvvəlki kimi, pis hiss edirdim. Qərara gəldim ki, buna son vermək lazımdır. Özümü hazır hiss edirdim. Tövbə köĢkü. Yenə Katolikliyə qayıdacaqdım. Buna baĢlamaq, bitirmək və sonra da bağıĢlanmağı gözləmək. Qədəhimdəki Ģərabı bitirdim və telefonun dəstəyini qaldırıb Denranın ofisinin nömrəsini yığdım. Telefona Tessi cavab verdi. www.vivo-book.com
605 – Salam, əzizim! DanıĢan Henkdir! ĠĢlər necədir? – Hər Ģey yolundadır, Henk. Sənin iĢlərin necədir? – Hər Ģey qaydasındadır. Bura bax, sən mənə qarĢı acıqlı deyilsən, hə? – Yox, Henk. Bu bir az iyrənc idi, hahaha, amma əyləncəli idi. Ġstənilən halda, bu bizim sirrimizdir. – Sağ ol. Bilirsən, mən əslində heç... – Bilirəm. – Hmm, qulaq as, Debra ilə danıĢmaq istəyirdim. Oralarda gözə dəyirmi? – Yox, indi o məhkəmə zalındadır, prosesin stenoqramını yazır. – Bəs nə vaxt qayıdar? – Adətən, məhkəməyə gedəndən sonra bir də ofisə qayıtmır. Əgər birdən qayıtsa ona bir Ģey söyləməyimi istəyirsənmi? – Yox, Tessi, çox sağ ol. Hə, iĢim bitmiĢdi. Mən hətta heç bir Ģeyə müdaxilə belə edə bilmirəm. Tövbəkarlığın QəbizləĢməsi. Rabitənin Olmaması. Yüksək Dairələrdə DüĢmənlərim varmıĢ. Bir www.vivo-book.com
606 qədəh də Ģərab içdim. Havanı təmizləməyə artıq tam hazır idim. Digər Ģeylər qoy elə havadan asılı qalsın. Ġndi mən, sadəcə, oturub gözləməliydim. Getdikcə özümü daha da pis hiss etməyə baĢlamıĢdım. Depressiya, intihar – bunlar düzgün olmayan dietanın nəticəsində baĢ verirdi. Lakin mən yaxĢı yeyirdim. KeçmiĢ günləri xatırladım, o vaxtlar mən gün ərzində bircə Ģokolad batonu ilə kifayətlənir və aylıq “Atlantik” və “Harperz” jurnallarına əl ilə yazılmıĢ hekayələrimi göndərirdim. Bütün günü yalnız yemək haqqında düĢünürdüm. Bədən qida qəbul etmədikdə, ağıl da ac qalırdı. Amma son vaxtlar əla qidalanırdım və dəyiĢiklik üçün, əla Ģərablar içirdim. Bu isə o anlama gəlirdi ki, mənim düĢündüklərim böyük ehtimalla həqiqətdir. Hamı özünü xüsusi, imtiyazlı və müstəsna təsəvvür edirdi. Hətta özünün ön artırmasında ətirĢah gülünü sulayan iyrənc qoca qarğalar da. Mən özümü ona görə xüsusi birisi hesab edirdim, çünki əlli yaĢından sonra zavod dəzgahının arxasından çıxaraq Ģair olmuĢdum. Yekə qozdaq. Ona görə də, bir vaxtlar çarəsiz qalanda rəhbərlərimin və müncerlərimin mənim üstünə iĢədikləri kimi, indi mən də baĢqalarının üstünə iĢəyirdim. www.vivo-book.com
607 Nəticə eyni alınırdı. Mən çox az, kiçicik Ģöhrət qazanmıĢ əyyaĢ və murdar bir əclaf idim. Təhlillərim yanıb alıĢan yaralarıma məlhəm olmadı. Telefon zəng çaldı. Sara idi. – Sən zəng edəcəyini demiĢdin. Nə oldu? – Onu iĢ yerində tapa bilmədim. – ĠĢdə deyildi? – Məhkəməyə getmiĢdi. – Bəs onda nə eləmək fikrindəsən? – Gözləyəcəm. O gələndə isə hər Ģeyi açıb danıĢacam. – Düzgün düĢünürsən. – Səni bu poxlu iĢlərə gərək qatmayaydım. – Problem deyil. – Səninlə yenə görüĢmək istəyirəm. – Nə vaxt? Oriental rəqqasə ilə görüĢəndən sonra? – Hmm, hə. – Çox sağ ol, amma lazım deyil. – Sənə zəng vuracam... – YaxĢı, danıĢdıq. Əskilərini yuyub sənin üçün hazır saxlayacam. www.vivo-book.com
608 Mən Ģərabdan udumlar ala-ala gözləyirdim. 3 saat, 4 saat, 5 saat. Nəhayət, çılpaq olduğumu xatırladım və paltarlarımı geyindim. Debranın maĢını evin önündə dayananda, əlimdə Ģərabla dolu qədəhlə oturmuĢdum. Gözləyirdim. O, qapını açdı. Əlində ərzaq torbası vardı. Çox cazibədar görünürdü. – Salam, – o dedi, – mənim kemiĢ islaq əriĢtəciyəzim necədir? Ona yaxınlaĢdım və qollarımı onun belinə doladım. Birdən titrəməyə və ağlamağa baĢladım. – Henk, sənə nə olub? Debra əlindəki ərzaq torbasını döĢəməyə qoydu. Bizim Ģam yeməyimizdir. Onu qucaqlayıb özümə sıxdım. Mən hıçqıra-hıçqıra ağlayırdım. Gözümdən yaĢlar Ģərab kimi süzülürdü. Özümü heç cür ələ ala bilmirdim. Əsas hissəm səmimi idi. Qalan hissəmsə burdan baĢ götürüb qaçmaq istəyirdi. – Henk, nə baĢ verib? – ġükran Gününü səninlə birlikdə keçirə bilməyəcəm. – Niyə? Niyə? Bir de görüm nə olub axı? Yüklə 2,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|