9
sərhədləri ilə məhdudlaşmışdır. O, həmçinin keçmişlə əlaqədar olan, eyni zamanda gələcəkdə davam edəcək
səbəb əlaqə anlayışları və dəyərlər aləmində bu hüdudlardan kənarda qalan hər bir şey dərketmənin vacib stimulu,
azadlığın mənbəyidir. Ekzistensializm baxımından azadlıq digərlərinin iradəsindən asılı olmayaraq qərar qəbul
etmək imkanı ilə əlaqədardır. Insan həmişə seçim qarşısında durur və seçimini etdikdə, onu, özü olmaq imkanına
yaxınlaşdıran şərtsiz qərar qəbul etmiş olur. Ekzistensionalizm insanın təkmilləşməsi yolunda duran çoxlu
maneələri müəyyən etmişdir: 1)İndividual və kollektiv iradənin konfliktindən irəli gələn özü ilə ətraf arasındakı
antoqonizmi dəf etmək məcburiyyəti; 2)İnsanın qeyri-kamilliyi – insan həmişə etdiyindən daha artıqdır və
ətrafına bərabər deyil; 3) Ətraf mühitlə qənaətlənməmək hissi yaradan varlığın sonlu olmasının dərk
olunması.
Geştalt psixologiya
Psixologiyanın öyrənilməsinə fəlsəfi mövqedən yanaşan ekzistensializmdən fərqli olaraq fenomenoloji cərəyan
– geştalt psixologiya təbiət elmlərinin ümumi standartlarına sadiq olduğunu bəyan etmişdir. Maraqlıdır ki,
psixologiya ilə əlaqələndirilən təbiət elmi fizika seçilmiºdir. Bu iºdə geştalt psixologiyanın banilərinin
(M.Vertheymer, V.Keler, K.Koffka, K.Levin) görkəmli fiziklər M.Plank və A.Eynşteynlə şəxsi tanışlıqları az rol
oynamamışdır. Ekzistensializm insanların öz varlıqlarını konkret zaman anında necə dərk etdiklərini izah etməyə
çalışdığı zaman geştalt-psixoloqlar “insanlar onları əhatə edən aləmi necə qavrayırlar?” sualına cavab tapmağa
cəhd edirlər. Öz qavrama nəzəriyyələrini geştaltçılar qavramanı sadə duyğu komponentlərinin məcmusu hesab
edən nəzəriyyələrə qarşı qoyurdular. Yeni nəzəriyyə qavranılan obraza (geştalta) müstəqil və bütöv fenomen kimi
baxmağı təklif edirdi.
Geştalt-psixologiyada mərkəzi yeri “fiqur və fon” konsepsiyası tutur. Fiqur önə doğru qabaran bütöv bir
törəmədir. O, fəzadan kontur vasitəsilə ayrılır ki, fon fiqurun arxasında fərqləri gah vazaya (güldan), gah da iki
sifət kimi qavranıla bilən qoşa təsvirə bənzədir. İnsanlar informasiyanı elə qəbul edib mənimsəyirlər ki, şüurda
mərkəzi yeri vacib və əhəmiyyətli amillər tutur, az əhəmiyyət kəsb edənlər isə arxa plana keçirlər. Beləliklə, biz
fondan özümüz üçün aktual olanı seçirik və onu geştalta çeviririk. Bu proses fiqurun formalaşması və
əvəzolunması xarakteri daşıyır. Onun konfiqurasiyası isə cari tələbatlardan irəli gəlir. Konkret tələbatla bağlı
olmayan obyekt və hadisələr fonu təşkil edir. Tələbat ödənilən kimi geştalt tamamlanır, yəni öz əhəmiyyətini
itirərək arxa plana keçir, öz yerini formalaşan yeni geştalta verir. Geştalt dağılmadan dəyişdirilə bilməz. Tələbat
ödənilmədikdə geştalt tamamlanmamış qalır. Tamamlanmamış geştalt psixi proseslərə mənfi təsir göstərən bir
sıra problemlərin mənbəyinə çevrilir. Geştaltın formalaşması ilə insayt anlayışı sıx bağlıdır. İnsayt intellektual
məsələlərin həllində qəfləti aydınlaşma olub, ona müvafiq bütün uyğunlaşma reaksiyalarını dəyişdirmək
xüsusiyyətinə malikdir. Bununla əlaqədar geştalt psixologiya şəxsiyyətin indiki identifikasiyasına mane olan 4
mexanizmi nəzərdən keçirir:
Birləşmə - insanın özünü digər adamlardan fərqləndirə bilməməsi ilə əlaqədar mexanizmdir. Belə şəxs özünün
“Mən”inin harada qurtarıb özgəsinin “Mən”inin haradan başlandığını dərk etmir. O həmişə “mən” əvəzinə “biz”
sözü işlədir, öz fikir və hisslərini özgələrindən zorla ayırır;
Refrofleksiya – “Mən” və ətraf mühit arasındakı sərhədlərin “Mən”ə doğru yerdəyişməsidir. Belə pasiyent öz
enerjisini kənara yönəltmək əvəzinə, özünə istiqamətləndirir. Məsələn, belə şəxs öz tələbatını ödəməyə çalışarkən
əks-təsirlə qarşılaşırsa, özünə kənar obyekt kimi münasibət göstərməyə başlayır. Belə xəstələrin “məndən tələb
olunur”, “
mənə ar gəlir”, “mən borcluyam” və s. ifadələrinə tez-tez rast gəlmək olar.
İntroyeksiya – Digər insanların əqidə və baxışlarını onlara tənqidi yanaşmaq və dəyişdirmək cəhdi
göstərmədən olduğu kimi, əxz etməkdir. Nəticədə ətraf mühitlə olan sərhədlər “Mən”in içərilərinə doğru yerini
dəyişir və insan öz şəxsiyyətini formalaşdıra bilmir. Əgər bir-biri ilə uyuşmayan baxışlar introyeksiya olunursa,
pasiyent onları birləşdirmək üçün sanki özü “bir neçə yerə bölünür”.
10
Proyeksiya – İntroyeksiyaya zidd olaraq, baş verən bütün hadisələrin səbəbini və məsuliyyətini ətraf aləmə
aid etməkdir. Proyeksiya zamanı “Mən” ilə ətraf mühit arasındakı sərhəd dəqiq və aydın olsa da, kənara doğru
yerini dəyişir. Belə olduqda şəxs münasib olmayan bütün cəhdlərini ətraf aləmə məxsus hesab edir. Geştalt
terapiyanın banisi F.Periz göstərilən mexanizmləri aşağıdakı kimi təsvir edib: “İntroyeksiyalı şəxs özünə
başqalarına etmək istədiyini edir”.
Əxlaq nəzəriyyəsi və ya biheviorizm müasir tibbi psixologiyada aparıcı yerlərdən birini tutur. Bu nəzəriyyənin
məşhurlaşması bir neçə amillərlə izah olunur. Əvvəla, onun diqqət mərkəzində fərdin ətraf mühitə müntəzəm
dəyişən münasibəti durur. İkincisi isə, biheviorizmin əsasında konkret məqsəd daşıyan ideya, empirik metod, əldə
olunan məlumatların dəqiq təsbit edilməsi durur. Psixoterapiya metodikası kimi biheviorizm davranışın
dəyişilməsinə yönələn bütün kompleks əməliyyatlarda iztirabların azalmasını və qarşılıqlı anlaşmanın
yaxşılaşdırılmasını təklif edir. Bu, xəstəliyin spesifik amili araşdırılmadan edilir. Bu da öz növbəsində
bihevioterapiyanın universallığını şərtləndirir.
Biheviorizm nəzəriyyəsi dörd başlıca prisipə əsaslanır:
1)
klassik kondissionalizm; 2) hal-hazırkı kondissionalizm; 3) sosial əlaqələr nəzəriyyəsi; 4) koqnitiv
nəzəriyyə.
Bu prinsiplərin hər biri müəyyən mərhələlərdə biheviorizmin inkişafına xidmət etmişdir. Buna görə də, ilk
növbədə, tarixə müraciət edək.
XIX əsrin sonlarında psixologiyada hakim sayılan subyektiv metodlar fərdi müşahidələrə əsaslanan obyektiv
metodlarla əvəz olunmağa başlayır. Bu halda nə eksperimentatorun şəxsi təəssüratı, nə də sınanılanın özü haqda
hesabatı nəzərə alınmır, yalnız sonuncunun obyektiv məlumatları əsas hesab edilir. Buna görə də, qeyd olunur ki,
psixologiyanın predmeti təfəkkür yox, davranış olmalıdır. Əvvəllər belə hesab edilirdi ki, insanlar malik olduqları
təfəkkürü ifadə edirlər. Əgər onu çağırarlarsa, o, səsə dönər, əgər maneəyə rast gələrlərdə, onu dəf edərlər.
Biheviorizmin təşəkkül tapmasında Amerika psixoloqu Edvard Torndayk və rus fizioloqu İvan Petroviş
Pavlovun adları dayanır. Taleyin hökmü ilə onlar özlərini heç vaxt biheviorist adlandırmamışlar. Torndayk (1874-
1949) öz eksperimentlərində “problemli yeşik”dənistifadə etmişdir. Təcrübə zamanı heyvanlar cölə çıxıb yemək
götürmək üçün xüsusi düyməni basmalı idilər. Əvvəlcə heyvanlar çoxlu nizamsız hərəkətlər edərək, müxtəlif
istiqamərdə qaçmağa başladılar, o vaxta qədər ki, onlardan birinin cəhdi uğurlu nəticələndi. Bundan sonra xaotik
hərəkətlərin sayı azaldı, davranış isə müəyyən məqsədə yönəldilən xarakter şəklini aldı. “Cəhd, səhv və təsadüfi
uğur” prinsipi situasiyanın dəyişməsilə yeni növ davranış formasının mümkünlüyünü göstərdi. Torndaykın
“vəziyyət-reaksiya” layihəsi aşağıdakı əlamətlərlə xarakterizə olunurdu:
1)
problemli vəziyyətin mövcudluğu;
2)
Orqanizmin bütünlükdə ona qarşı durması;
3)
Seçim axtarışında aktiv hərəkət;
4)
Tapşırıq yolu ilə təlim.
Koqnitiv nəzəriyyə biheviorizmdə xüsusi yer tutur, onun əsas müddəaları bunlardır:
1.
Təhsil prosesiidrakla, yəni əvvəlki təcrübə ilə bağlı olanı seçmək, kodlaşdırmaq, müqayisə etmək, daxili
və xarici qıcıqlara qarşı cavab formalaşdırmaq üçün əvvəlcədən təyin edilmiş sxemlərin yaranması ilə
əlaqədardır.
2.
Insan gözləyir ki, onun cavab reaksiyasının müəyyən nəticəsi olacaq və bu gözləmələr ətraf mühitdən
gələn bütün siqnallarla əlaqələnir. Bu zaman bütün gözləmələrin səmərəliliyi şəxsin özünə inamından,
nəticələri proqnozlaşdırmaq qabiliyyətindən asılıdır.
3.
Daxil olan siqnalların təhlili affekt və səbəbin yaranması baxımından birincili prosesdir.
4.
Müxtəlif stress amilləri müəyyən idrak sxemi yarada bilər ki, bu da öz növbəsində tipik məntiqi səhvlərlə
bağlı ola bilər.