CinselliK, sevgi ve aşkin diyalektiĞİ Çetin veysal özet
Yüklə 265,48 Kb. Pdf görüntüsü
|
Cinsellik, Sevgi ve Aşkın Diyalektiği 54 kalırlık
(yaşamın sürdürülmesi) vardır. Cinselliğin köklerinin doyurulması, kaynaklarının beslenmesi hayatta
kalmanın gerçekleştirilmesine hizmet eder. Sevgi; cinselliğin varolma 6 temelinde dile gelen, ancak cinselliği de bağlayarak koşullandırıp sınırlayan, yine de cinselliğin yaşamı sürdürmesine başka şekillerde de olsa olanak sağlayan, karşılıklı yardımlaşma ve bütünü bir arada tutma amacına hizmet eden (kimi canlılarda biyolojik, kimilerinde biyo-sosyal) toplumsallık kökenli kültürel ilkeler biçiminde görünüme gelir. Sevginin kendini en güçlü bağlarla gösterdiği ilişkiler anne-çocuk, toplum ya da insan karşısında özgeci eylemi benimsemiş birey tutumu olarak gösterilebilir. Anne- çocuk bağında olduğu gibi, özgeci bireyin eyleminin amacında da türün varlığını sürdürmesi bulunur. Cinsellik, sevgide içerilerek aşılır ve olumsuzlanır. Bu olumsuzlama, daha sonra da belirtileceği gibi hiçleyen değil, onu içerip taşıyan bir olumsuzlamadır. Ailenin kurulması da, cinsellik gereksinimlerinin, yani üreme aracılığıyla varlığını sürdürmenin, cinsellik aracılığıyla üretilen çocuğun, yeni neslin yetiştirilmesinin bir tarzı ya da biçimidir. Sevgide yalan, aldatma 7 ve bencil çıkar yoktur. Her şey çıkarlara dayanır, ama bencil çıkarı aşan çıkarlar vardır ve bu çıkarlar türü gözettiği sürece, çıkar olarak değil de, ortak ilgilerin korunup kollanması anlamına gelir. Annenin bebeği ile ilişkisi bu duruma örnek
6 Cinselliğin varlıksal kökleri hakkında bilgi için bkz. Veysal, Çetin, Cinsellik ve Felsefesi, Felsefe Ansiklopedisi içinde, Editör: Ahmet Cevizci, Ankara:Babil Yay., 2005, s. 207-231. 7 Ayrıca burada cinselliğin doğanın kendini gerçekleştirmesi olarak anlamak, sadakat sorununu da ortak duyular bağlamındaki anlamının tartışılmasını zorunlu kılar. Buna göre, cinselliğin doğanın gerçekleştirilmesi bağlamındaki anlamı, toplumsal bağlamın sınırlamalarında bireyin ya da grubun kendi doğasından vazgeçmesi ile çelişki halindedir. Bu çelişki bağlamında denebilir ki, günümüz toplumsallığının kültürel ve cinsel ilişkide bireylerden beklediği sadakat, bireyin kendi doğasını gerçekleştirmesine bağlılığı anlamına ters düşer. Asıl sadakat, bireyin kendi doğasına olan sorumluluğudur ve bu bağlamda ona konmuş tüm kültürel engelleyiciler sadakatsizlik ögeleridir. Birey kendi varlığına sadakati ile yani doğasına bağlı kalarak toplumsal ve kültürel sadakati olumsuzlayarak aşması, yaşamsal-varoluşsal sorumluluğunu gerçekleştirme anlamına gelmektedir. Buna göre toplumsal ögelerle Ben’in sınırlandığı sadakat asıl sadakatsizlik olarak ortaya çıkar. Çetin VEYSAL 55 gösterilebilir. Cinsellikte ve sevgide 8 de çıkarlar vardır. Ancak bu çıkarlarda ortak biyolojik ve kültürel kaygı ve paylaşımlar içerilir. Çıkarlar türü ve doğayı içerdikleri ölçüde psikolojik ve biyolojik tatmin, mutluluk ve gereksinimler anlamında yaşamın amacı olarak görünürler. İnsanın insana olan aşkının toplumsallıkla ilişkisinin olmadığı yolundaki düşünce (Alfred Fouillé, seven insanın bazen topluma da başkaldırdığı düşüncesiyle temellendirir bu düşüncesini), sevginin 9 ve
aşkın (maddi temel olan) cinsellik kökenli bir etkinliğin üzerinde yükseldiği ya da bu kaynaktan çıkıp yabancılaştığı düşüncesine ulaşamamıştır henüz. Asıl işlevi cinselliğin yaşanması ve türün sürdürülmesi olan, ancak sevginin gerçekleşmesi diye adlandırılan evliliğin somutlaşmış hali olarak düğün seremonisi, izleyici kitlenin alışkanlıklarının bu törende onaylanması aracılığıyla söz konusu çifte başkasına ait olma ve başkasını sahiplenme duygusu yaşatır ve bu yolla topluma ve ötekine araçlaşmalarına boyun eğerek geleneklere uyacaklarının güvencesini oluşturur. Aşk Aşk’ın, ahlaki ilkeler tarafından belirlenememesi, aşkın, cinselliği ve sevgiyi içererek olumsuzlaması söz konusudur. Ulaşılamayan olma anlamında da Platon(ik)cu aşk asıl aşktır denebilir. Bir film repliğinde, “aşk diye bir şey yoktur, kanıtları vardır” denmektedir. Bu replik, işaret edilen olarak kavramların kendileri yoktur, yalnızca kanıt olabilecek gerçekliklerden oluşan görünüşler vardır, düşüncesine işaret etmektedir.
8 Birbirlerini sürdürmekle birlikte, cinsellik, sevgi ve aşkın doyum bağlamında ele alınmasının, ayrılıklarına değinilerek aynılaştırmanın yanlışlığına değinilmesi, sorunun aydınlatılmasında önemli bir yer tutar. Söz konusu olgu ve bağlamlar için bkz., Veysal, Çetin, “Sevgi ve Cinsellik Üzerine”, Felsefelogos, sayı 7, s. 125-146 9 Sevginin seven insana ilişkin bir özellik olduğunu belirten Marx, bay Edgar’ı eleştirisinde onun sevgiyi insandan ayırdığını, sevgiye bağımsız bir varoluş yüklediğini, sevgiyi ‘kıyıcı bir Tanrı’ yaptığını, oysa sevginin seven insanın bir özelliği olduğunu düşünür. Burada bir yabancılaşmanın ortaya çıktığına işaret eder. Marx, Karl, Kutsal Aile (Ya da Eleştirel Eleştirinin Eleştirisi), çev. Kenan Somer, Ankara: Sol Yay., 1976,, s. 38.
Yüklə 265,48 Kb. Dostları ilə paylaş:
|