172
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
da bacarır (Ə.Vəliyev); 2. Atışda, nişançılıqda yarışmaq; 3. məсəza
mənadan. Bir-birinə ağır sözlər demək, söyüşmək, dalaşmaq. Onlar
bir-biri ilə bərk atışdılar. Qonşulardı - atışırlar (3, s. 161).
Bu zaman heç bir şübhə olmadan deyə bilərik ki, “Kitabi-Dədə
Qorqud”un lüğət tərkibində “deyişmək”, “höcətləşmək” mənaların-
da işlənən aytışmaq feli bu gün dilimizin lüğət tərkibində (daha çox
danışıq dilində) işlənən və təxminən eyni mənaları ifadə edən atış-
maq felidir.
Qədim tarixə malik olan sinkretik köklərin tarixi inkişaf pro-
sesləri nəticəsində semantik və fono-semantik dəyişmələrə məruz
qalması zamanı həmin köklərə müxtəlif qrammatik ünsürlərin bi-
rikməsi və sonrakı inkişaf mərhələlərində sinkretik köklərlə birlikdə
asemantikləşməsi və leksikləşməsi prosesi dilimizin lüğət tərkibində
tədricən yeni-yeni sözlərin əmələ gəlməsinə səbəb olmuşdur. Həmin
sözlərin tərkib hissələrinə, yəni kök və şəkilçiyə bölünməsi və on-
ların tarixi formalarının bərpa olunması prosesi isə olduqca gərgin
linqvistik təhlil tələb edir. Belə ki, xüsusi tədqiqat nəticəsində əv-
vəlcə həmin sözlərin əsasında duran sinkretik köklər müəyyənləş-
dirilməlidir. Yalnız bundan sonra həmin sinkretik köklərə birikmiş
qrammatik ünsürləri müəyyənləşdirmək və onların işləndikləri döv-
rdə hansı funksiyanı daşıdığını müəyyənləşdirmək olar. Bu barədə
B.Xəlilov qeyd edir: “Tarixən qovuşuq leksik səciyyə kəsb etmiş
sinkretik söz kökləri semantik və fono-semantik inkişaf ilə bağlı ola-
raq həm leksik, həm də qrammatik xüsusiyyətləri də özündə birləş-
dirmişdir. Beləliklə, müəyyən müddətdən sonra sinkretik söz kökü,
onun mənası və qrammatik xüsusiyyətləri leksikləşmişdir. Məhz
ona görə də leksikləşmiş sinkretik köklərin, qrammatik ünsürlərin
sərhəddini müəyyənləşdirmək üçün tarixi Ieksikologiyanın tədqiqat
metodlarına istinad etməli və onun imkanlarından müvəffəqiyyətlə
istifadə olunmalıdır.
Müşahidələr bir daha göstərir ki, sinkretik söz kökləri izlərini di-
173
Onomastika, Dialektologiya, Etimologiya
alekt və şivələrdə, yazılı abidələrdə, qohum, о cümlədən türk dilləri
ilə kontaktda olmuş bir sıra dillərdə az da olsa qorumuşdur. Amma
sinkretik söz kökləri ilə müqayisədə qrammatik ünsürlər dilin erkən
dövrlərində fəaliyyət göstərən kökə birikmiş, öz izlərini çox az, qəti
demək olar ki, heç qorumamışdır. Yalnız leksikləşmiş dil vahidində
sinkretik söz köklərinin sərhəddini müəyyənləşdirdikdən sonra ona
birikmiş ünsürlərin – şəkilçilərin hansı qrammatik kateqoriyanın da-
şıyıcısı olduğunu müəyyən duyum və məntiqlə müəyyənləşdirmək
olur” (2, s. 35).
Məhz bu mənada qeyd edə bilərik ki, bu gün biz atışmaq felini
günümüzün tələblərindən irəli gələrək iki müsahibin qarşı-qarşıya
dayanaraq bir-biri ilə söz (fikir) mübadiləsi etməsi, bir-birinə söz at-
ması, başqa sözlə, məcazi mənada atışması kimi başa düşürük. Buna
görə də biz atışmaq sözünü at + ış(maq) şəklində tərkib hissələrinə
ayırırıq. Lakin yazılı qaynaqlarda həmin sözün tarixi inkişaf prosesi-
ni izlədikdə bizə bir daha aydın olur ki, atışmaq sözünü at + ış(maq)
şəklində deyil, a(y) + tış(maq) şəklində ay sinkretik kökünə və -tış
şəkilçisi kimi tərkib hissələrinə bölmək lazımdır. Buradan da belə
nəticəyə gəlmək olar ki, aytışmaq felində ay sinkretik kökünün və
onun “danışmaq”, “səs çıxartmaq” mənasının mövcudluğuna heç bir
şübhə yeri qalmır. Bu sinkretik kökün “deyişmək”, “höcətləşmək”
mənası öz izini yalnız yazılı abidələrimizdə qoruyub saxlamışdır.
Eyni zamanda qeyd etmək lazımdır ki, bu gün dilimizdə mövcud
olan atışmaq sözü tarixən dilimizin lüğət tərkibində mövcud olmuş
aytışmaq sözündən tarixi inkişaf prosesləri nəticəsində у samitinin
düşməsi ilə formalaşmışdır. Sözə tarixən artırılan -tış şəkilçisinə gəl-
dikdə isə, bu şəkilçinin -(ı)t + -ış formasında olduğunu söyləmək
olar. Ehtimal etmək olar ki, -(ı)t şəkilçisi təsirlilik kateqoriyasının,
-ış isə növ kateqoriyasının, qarşılıq növün şəkilçisidir. Atışmaq sözü
haqqında söylədiyimiz bütün qənaətlərimizi ümumiləşdirsək, bu fe-
lin tarixən mövcud olmuş formasını a(y) + (ı)t + ış (maq) şəklində
174
DƏDƏ QORQUD ARAŞDIRMALARI
göstərmək olar.
Biz yuxarıda da qeyd etdik ki, aymaq feli qədim fellərdən biri ol-
maqla mənşə etibarilə ay sinkretik kökündən törəmişdir. Bu mənada
aymaq feli ay sinkretik kökünün ifadə etdiyi 16 mənasından yalnız
birinə - “danışmaq”, “səs çıxartmaq” mənasına daxil olan fel kimi
özünü göstərir. Biz türk yazılı abidələrini nəzərdən keçirdiyimiz za-
man aymaq felinin qədimliyinin bir daha şahidi olarıq.
Qədim türk yazılı qaynaqlarından olan Orxon-Yenisey abidələ-
rində ay sinkretik kökünün “danışmaq”, “səs çıxartmaq” mənasının
izlərini aşağıdakı sözlərdə müşahidə edə bilərik: Ay - demək, söy-
ləmək, danışmaq: Bilgə Tonukuk baŋa aydı: - Мüdrik Tonyukuk, -
mənə dedi (19, s. 119, 124; 16, s. 42, 47); ayt // ayıt // ayıd - demək,
söyləmək, əmr etmək: Yelmə, karağu edgüti urğıl, basıtma, - timis.
Bög(ü) kağan baŋaru ança ayıdmıs. – Kəşfiyyatı, keşiyi yaxşıca təş-
kil et, qoşunu basılmağa qoyma - demiş, Bög(ü) xaqan mənə eləcə
demiş (19, s. 120, 124; 16, s. 43, 47); ayıt - günahlandırmaq, cəza-
landırmaq; ayğuçı - məsləhətçi: Kırkızda yantımız. Türgis kağanta
körüg kəltı, sabı antəg: öndən kağanğaru sü yorılım, -timis. Yorıma-
sar, bizni - kağani alp ermis, ayğuçısı bilgə ermis. – Qırgız (elindən)
qayıtdıq. Türkəş xaqanlığından müşahidəçi gəldi. (Onun) sözləri
belə idi: Şərqdən xanın üzərinə qoşun çəkək, - demiş, biz qoşun çək-
məsək, о bizə (qalib gələcək); onun xanı igid, məsləhətçisi ağıllıdır
(19, s. 119, 124; 16, s. 42, 47).
Ay sinkretik kökünün “danışmaq”, “səs çıxartmaq” mənasının
izlərinə “Drevnetyurskiy slovar”da da təsadüf etmək olar. Burada
aymaq sözü “danışmaq”, “söyləmək”, “adlandırmaq”, “əmr etmək”,
“idarə etmək” mənalarında işlənmişdir: Bularda talusın ajajin saŋa.
“Mən sənə bunların ən yaxşısını danışaram”; Tezikler ajur anı Af-
rasijab. “İranlılar onu Əfrasiyab adlandırırlar”; Ağırla bularıy negü
ajse qıl. “Onları oxu və nə əmr edirlərsə, yerinə yetir” (22, s. 25).
Ay sinkretik kökünün semantik tutumunu, onun “danışmaq”, “səs
Dostları ilə paylaş: |