N Cəfərov, M . Ç obanov, Q. P a şa yeva
«Siz ata-babalarımızın müqəddəs yerlərinə o
vaxt Vətən deyə bilərsiniz ki, onıın sahibi
olasınız» (qonıyasmız).
N.Nərimanov
AZƏRBAYCAN XALQININ MİLLİ BİRLİK, ƏRAZİ
BÜTÖVLÜYÜ VƏ DÖVLƏT MÜSTƏQİLLİYİ UĞRUNDA
MÜBARİZƏSİ
Azərbaycan xalqının tarixinə nəzər saldıqda məlum olur ki,
eramızın II minilliyinin ortalarından başlayan tarixini milli birlik,
ərazi bütövlüyü və müstəqilliyi uğruııda mübarizə tarixi olub. Məhz
XV əsrin son illərindən milli dövlətçilik uğrunda mübarizə get-gedə
daha da güclənir. Və nəhayət, 1501-ci ildə Şah İsmayıl Xətainin
başçılığı ilə Azərbaycan Səfəvilər dövlətinin əsası qoyulur. Bu
dövlətin başında, əsasən, türk hökmdarları olmuşlar. Dövlət
Fənnanlan dövrün beynəlxalq dilləri ilə yanaşı, Azərbaycan
türkcəsində də verilirdi. Milli mədəniyyətin inkişafı üçün böyük
islahatlar verilir və həyatda tətbiq edilirdi... Dövlətin və ölkənin
inkişafına bir tərəfdən xarici müdaxilələr, digər tərəfdən isə milli
mütəşəkkilliyin zəifliyi ucbatından Azərbaycan Səfəvilər
dövləti öz
tarixi vəzifəsini axıra qədər davam etdirə bilmədi. Nəhayət, XVIII
əsrin ortalarında başda Azərbaycan türk hökmdarı Nadir şahın
Müstəqil Azərbaycan
dövlətini
möhkəmləndirmək
uğrunda
mübarizəsi də uğursuzluğa düçar oldu. Beləcə də, 500 min kv. km
əraziyə malik olan Azərbaycan çox kiçik dövlətlərə-xanlıqlara
parçalandı...
156
A zərbaycan şü rtasltğın ə sa sla n
Yuxanda qeyd olunanlara baxmayaraq, XVI-XVIII əsrlərdə
Azərbaycan xalqı öz mədəniyyətinin intibah dövrünü yaşadı. Bu
dövrdə Azərbaycan/olkloru, xüsusilə, dastançılıq (“Koroğlu” və
digər dastanlar yarandı) və yazılı ədəbiyyatın poeziya sahəsinin
(M.P.Vaqif, M.V.Vidadi) sürətli inkişafı milli intibahın təzahürü
idi. Bu mənada, XVH-XVIII əsrlər Azərbaycan xalqının tarixinin
ən parlaq dövıü sayıla bilər... Lakin ölkədə ümumi sabitlik çox zəif
idi. Bu da ölkədə, təxminən, iki ictimai-sosial cəbhənin
formalaşmasına gətirib çıxarmışdır:
- Ölkədə xalq arasında ümummilli ruhun, mənəvi-mədəni
birlik ideyasının və müstəqillik hisslərinin güclənməsi özünü
göstərirdi:
- Ölkədəki mövcud siyasi dağınıqlığın baş vennəsi, Mərkəzi
dövlətin olmaması... ölkənin hərtərəfli inkişafına mənfi təsir edirdi...
- Ölkədə qeyri - sabitliyin mövcudluğu, demək olar ki, bütün
sahələrdə hərc-mərcliyə gətirib çıxarırdı.
- Bütün bunları yaxından izləyən tarixi düşmənlərimiz olan
“xalqlar həbsxanası” adlanan Çar Rusiyası və tarixən Azərbaycana
münasibətdə onun strateji müttəfiqi olan İran şahlığı, həmçinin,
Osmanlı sultanlığı Azərbaycan ərazisinə, onun münbit və təbii
sərvətlərlə zəngin olan torpaqlarına göz dikirdilər...
Beləcə də, XVIII əsrin sonlannda və XIX əsrin ilk 20-ci
illərində Rusiya, İran və Osmanlı sultanlığı tərəfindən tarixi
Azərbaycan əraziləri yadelli Ordularının müharibələr meydanına
çevrildi. Beləliklə də, Böyük Azərbaycan dövlətinin tarixi əraziləri
işğal edildi və hətta, özəlləşdirildi də ...
Onu da qeyd edək ki, “xalqlar həbsxanası” adlanan Çar
Rusiyası Azərbaycanın şimal ərazilərində “üstüörtülü” halda
“ruslaşdırma”, İran şahlığı isə Azərbaycanın cənub ərazilərində
157
N. C əfərov, M . Ç oban ov, Q. P a şa y e v a
“farslaşdırma” siyasəti yeridir, xalqımızın etnik mədəniyyətinin
inkişafının qarşısını almaqla, xalqı daim kölə halında saxlayırdılar.
Osmanlı sultanlığının tabeliyində yaşayan xalqımızın etnik mədəni
mühiti isə Türkiyə mədəni mühiti ilə qaynayıb qarışdı...
Azərbaycan xalqının dövlət müstəqilliyi uğrunda mübari
zəsinin yeni mərhələsi. XIX əsrin sonu və XX əsrin əvvəllərində
Azərbaycan ictimai-siyasi şüuru xalqın ümummilli düşüncəsinin
yekunu olaraq, azərbaycançılıq ideologiyası fonnalaşdınldı ki, bu
da, tarixi türklüyünü, islam dininə məxsusluğunu və müasirləşmək
istəyini dərk edən bir millətin ideologiyası idi. Azərbaycan xalqının
o dövrdə yetişmiş elm, mədəniyyət və siyasi xadimlərinin, demək
olar ki, hamısı müstəqillik uğrunda mübarizə meydanında bütöv və
güclü bir qüvvəyə çevrilmişdir. Məhz bu mübarizənin -
Azərbaycançılıq ideologiyasının ilk siyasi-praktik nəticəsi isə 28
may 1918-28 aprel 1920-ci illərdə mövcud olmuş
Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti oldu. Bu dövr Azərbaycan xalqının siyasi-ideoloji
baxımdan, təşəkkülünün ilk zirvəsi və ıninillər boyu məskun
olduğu və onu qorumaq uğrunda əsrlərlə-illərlə mərhələ-mərhələ
qan tökdüyü ərazinin-coğrafi məkanın təxminən beşdə biri - 114
min kv. km ərazi idi (500 min kv. km ərazinin). Lakin yenicə
yaradılmış Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti öz varlığının ilk
aylarından ermənilərin və gürcülərin ərazi iddialan ilə qarşılaşdı...
Xüsusilə, Türkiyədən qovulan ermənilər Azərbaycan ərazilərində
özlərinə dövlət qunnaq istəyirdilər... Belə bir şəraitdə Osmanlı
dövlətinin Qafqaz İslam Ordusu adı altında göstərdiyi hərbi
yardım-müdaxilə
olmasaydı,
əlbəttə,
Azərbaycan
Xalq
Cümhuriyyəti yalnız elan edilməklə kifayətlənə bilərdi...
Çünki İmperialist Rusiyası kimi Sovetlər Rusiyası da Qafqazda
Azərbaycan türklərini həm siyasi, həm iqtisadi, həm fiziki, həm də
158
A zərb a yca n şü n a slığ ın əsasları
mənəvi baxımdan sıxışdırmaqla “xristian qardaşlarf’na geniş
meydan açırdılar. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin varisi olan
Azərbaycan SSR-in bütün idarəçiliyini öz əlində saxlayır və Paytaxt
Bakı şəhərini isə ermənilərin hesabına “beynəlmiləlləşdinnəyə”
çalışırdı... Beləcə də, Azərbaycanın Şimalı ilə Cənubu arasında
əlaqələr tamamilə kəsilmişdir...
Bununla belə, Moskvanın idarə etdiyi “Azərbaycan SSR
dövləti” nə qədər ideoloji təzyiqlərə məruz qalsa da, milli şüurun
daşıyıcısı olan ziyalılar məhv edilsə də (1920-1940-ci illərdə 50
min nəfərdən çox tanınmış ziyalılar və 2 min nəfərə yaxın
hərbçilər-generallar, baş zabitlər, zabitlər məhv edilmişdir.), xalq
çox məhdud imkanlar daxilində öz varlığını nümayiş etdirə
bilmişdir... və Heydər Əliyev kimi bir dahini, Mirzə İbrahimovlar,
Şıxəli Qurbanovlar yetişdirmişdir...
159