qorumaq, demokratik azadlıqlan həyata keçirmək məqsədi daşıyan
qüvvələr, o cümlədən inqilabçı ziyalılar 1909-cu il noyabr ayınm 15-də
«İran demokrat partiyası»nı (İDP) yaradaraq, mübariz kütlələri bu partiya
ətra- finda toplamaq üçün fəaliyyətə başladılar. Partiyanın siyasi orqanı
«İra- ne-nou» qəzeti idi. Qəzetin redaktoru 1908-ci ildə trana ^İmiş, o
cümlədən Cənubi Azərbaycan şəhərlərində, Rəştdə olmuş, sonra Tehrana
gələrək buradakı iranlı dostlan və həmkarlan ilə İDP-nin yaradılmasında
iştirak etmiş olan Məhəmməd Əmin Rəsulzadə idi. İran demokrat
partiyasının şöbəsi isə Azərbaycanda yalnız 1910-cu ilin sentyabr ayında
partiyanın sədri Seyid Həsən Tağızadənin iştirakı ilə yaradıldı. «Şəfəq»
qəzeti bu partiyanın Azərbaycan əyalət komitəsinin orqam idi.
Tehranda Sepəhdarın başçılığı ilə təşkil edilmiş hökumətin isə əsas
məqsədi inqilabın dayağı olan mücahid və fədai dəstələrini tərk-silah
etmək və dağıtmaq idi. 1909-cu il noyabnn 15-də açılan və Azərbaycan
nümayəndələrinin də iştirak etdiyi ikinci məclis nümayəndələrinin
əksəriyyəti Sepəhdar hökumətinin bu haqda təklifilə razılaşdı.
Hökumət Səttarxan və Bağırxanm Təbrizdən uzaqlaşdınimasına
Azərbaycan fədailərinin tərk-silah edilməsinin əsası və başlanğıcı kimi
baxan İngiltərə və çar Rusiyasının təzyiqinə, hədələrinə cavab olaraq
başda Səttarxan və Bağırxanm durduğu mücahidlərin Təbrizdən
çıxanimasına çalışırdı.
Bu məqsədlə 1910-cu il martın 11-də daxili işlər naziri Sərdar Əsəd
Səttarxam Tehrana dəvət etdi. Bütün təkidli dəvətlərə, arasıkəsilməyən
teleqramlara baxmayaraq, Səttarxan Tehrana getməkdən imtina etsə də,
imperialist dövlətlərin qan tökməyə hazırlaşdıqlan haqqında məlumat
aldıqda, bunun qarşısını almaq məqsədilə Təbrizdən çıxmağa razılıq
verdi.
1910-
cu il martın 19-da Təbrizdə təntənə ilə yola salman
Səttarxan və Bağırxan 100 nəfər fədainin müşayiətilə aprelin 15-də
Tehrana çatdıqda məclis nümayəndələrindən, dövlət üzvlərindən, Tehran
əhalisinin bütün sosial qüvvələrinin nümayəndələrindən ibarət möhtəşəm
bir izdiham tərəfindən son dərəcə böyük hörmətlə qarşılandılar. O dövrün
mətbuatının yazdığına görə, həmin vaxta qədər heç bir siyasi, ictimai
xadim, heç bir ruhani və xarici qonaq, hətta şah belə təntənə ilə
qarşılanmamışdı.
Tərk-silah haqqında fədai başçılan ilə əldə edilmiş razılığa
baxmayaraq, Səttarxan və onun ətrafındakı mücahidlərə, onlara Tehranda
qoşulmuş fədailərə qarşı daşnak Yefremin başçılıq etdiyi 6 min nəfərlik
müxtəlif silahlı dəstələr tərəfindən xaincəsinə basqın edildi. Mücahid
98
lərdən 18 nəfər həlak oldu, 40 nəfər, o cümlədən Səıtarxan yaralandı.
300-ə yaxın fədai həbsə alındı. Bundan sonra Səttarxan \*ə Bağırxan
Təbrizə qayıtmaq istəsələr də, Tehran hökuməti icazə vermədi. Bu isə
əslində sürgündə qalmaq demək idi.
1910-
cu ilin noyabr ayında Cənubi Azərbaycan xalq hərəkatının
görkəmli başçılanndan Əli Müsyö həyatdan köçdü.
Bu hadisələrdən sonra vali Müxbirüssəltənənin Azərbaycanda
demokratik qüvvələrə qarşı təqibləri daha da gücləndi. 1911-ci ilin
əvvəllərində 0, bir sıra siyasi və ictimai xadimləri
həbs
etdirdi. Bu
təqiblər
Təbrizdə əhalinin həyəcanına səbəb oldu. Əhali Müxbirüssəltənənin
Təbrizdən çıxanimasını tələb etdi. Məclis Təbriz əhalisinin tələbini
yerinə yetirməyə məcbur oldu. Müxbirüssəltənə valilikdən götürüldü.
Təşkilati cəhətdən xeyli zəifləyən əncümənə yeni seçkilər başlandı.
İnqilab başçılannın birliyi ilə əncümən hakimiyyəti yenidən
möhkəmləndi, demokratik qüvvələr, xüsusilə Təbriz sosial-demokrat
təşkilatı, demokrat partiyasının Azərbaycan təşkilatı bütün vilayətlərdə
vəziyyəti qaydaya salmaqda əyalət əncüməninə, müvəqqəti vali
Amanulla Mirzəyə yardım göstərdilər. Az müddət ərzində Mərənd, Xoy,
Salmas və s. vilayətlərdə əncümən hakimiyyəti yenidən bərqərar edildi və
möhkəmləndirildi.
İnqilabın yatınlması
İng'ltərə və çarizmin keçmiş şah Məhəmmə- dəlinin
1911-ci ilin iyulunda irana qayıtmasına şərait yaratması ilə ölkədə siyasi
vəziyyət yenidən gərginləşdi. İrtica baş qaldırdı.
1911-
ci il avqustun 24-dən əks-inqilab qüwələri Təbriz üzərinə
hücuma başladılar. Təbrizdə şiddətli vuruşmalar oktyabnn əwəllərinə-
dək davam etdi. Əks-inqilab qüvvələrinin şəhərin müxtəlif
istiqamətlərindən hücumlanna baxmayaraq, onlar Təbriz fədailəri
qarşısında məğlubiyyətə uğradılar. Cənubi Azərbaycan mücahidləri yenə
qalib gəldilər. Azərbaycanın bir sıra başqa şəhərlərində yenidən könüllü
fədai dəstələrinin təşkilinə başlanıldı.
İranın digər vilayətlərində də keçmiş şahın əks-inqilabi 5dirüşünə
qarşı əhalinin geniş kütlələrinin şiddətli vuruşması müvəffəqiyyətlə
nəticələndi. Şah bu dəfə ölkəni həmişəlik tərk etməli və Rusiyaya
dönməli oldu. Lakin ruspərəst Məhəmmədəli şahı hakimiyyətə
qaytarmaq cəhdi baş tutmadıqda Rusiya diplomatiyası İranda inqilabı
boğmaq üçün yeni bəhanə arayıb tapdı. Bu qayda ilə çar səfiri İrana dəvət
olunmuş amerikalı müşavir M.Şusterin ölkədə fəaliyyətinin guya
Rusiyanm
99