Deməli, mahiyyət etibarilə antimonarxist və antiimperialist hərəkat
olan 1978-1979-cu illər tran inqilabının sosial-siyasi səciyyəsini əslində
elə inqilabın başlanğıcında 29 bəhmən üsyanı müəyyən etmişdir. Bu
mənada Təbriz üsyanını İran inqilabının modeli hesab etmək olar.
29 bəhmən
İranda sükut buzunun qıniması baxımından
üsyanının^
son dərəcə mühüm hadisə olan 29 bəhmən Təb-
əhəmiyyətı
üsyanı ölkədə siyasi və sosial həyata təsir gös
tərdi. Həmin üsyandan sonra İranda baş verən inqilabi çıxışlar dalğası,
tədricən bütün ölkəni bürüdü. İnqilab cəmiyyətin başlıca sosial
qüvvələrini əhatə etdi, onları sel kimi öz ağuşuna aldı, halbuki 29 bəhmən
üsyanınadək istər Tehranda, istər Qumda, istərsə də Təbrizin özündə baş
vermiş çıxışlar əsasən gənclərin, o cümlədən tələbələrin hərəkatı idi. 100
mindən çox kütləni əhatə etmiş Təbrizdəki 18-19 fevral üsyanı isə tranda
uzun illərdən bəri bütün təbliğat vasitələri ilə zahirən möhtəşəm və
sarsılmaz bir qala kimi qələmə verilən Pəhləvi monarxiyasına ciddi, həm
də həlledici zərbə vuran ilk xalq çıxışı idi.
İranın bir sıra azərbaycanlı din və siyasi xadimləri, eləcə də türk
dilində nəşr olunan mətbuat orqanları Təbriz üsyanının siyasi
əhəmiyyətinə yüksək qiymət verməklə*, bu çıxışın Ölkədəki inqilabın
başlanmasına və uğurlu nəticəsinə səbəb olmasım xüsusi qeyd etmişlər.
Bunlardan yuxarıda adı çəkilən ayətulla-əl-üzma S.K.Şəri- ətmədari
qəzet müsahibəsində demişdir ki, «29 bəhməndə Təbrizdə qanlarını
axıdanlar İran inqilabının təməlini qoymuşlar»^
Tehranda çıxan «Varlıq» jurnalı 29 bəhmən tufanının «mənfur qara
səltənətin qanlı dayaqlannı lərzəyə gətirdiyini» qeyd edərək, inqilabın
həmin üsyandan başlandığını yazır. Təbrizdə yayılan «Dədə Qorqud»
jurnalı isə obrazlı şəkildə yazmışdır: «Tomris xanımın balaları Təbrizdə
29 bəhmən üsyanı ilə... Məhəmmədrza şahı tarixin küllüklügünə
tapşırdı...» «Günəş» jurnalı isə, ümumiyyətlə, azərbaycanlılann həmin
inqilabda roluna yüksək qiymət vermişdir.
' Farsdilli İran mətbuatı, bir qayda olaraq 29 bəhmən üsyanının əhəmiyyətini qeyd
etmədikləri kimi, rusdilli Sovet iranşünashğında (eləcə də mətbuat orqanlannda)
1978-1979-cu illər İran inqilabına həsr edilmiş zəngin ço.xsaylı tarixi ədəbiyyatda da
Təbriz üsyanı və onun inqilabın başlanmasında əhəmiyyəti üzərindən sükutla keçilmişdir.
•«Günaydın», 15.06.1979.
437
Jurnal yazırdı: «Bu əzəmətli inqilabın istərsə başlanıb ayaq tutması və
istərsə də nəticələnməsində Azərbaycan xalqının mühüm və əsaslı rolu
olmuşdur».
Beləliklə, 29 bəhmən Təbriz üsyanı 1978-1979-cu illərdə bütün İranı
bürümüş və qələbə ilə nəticələnmiş inqilabın müjdəçisi, onun
yetişməsindən xəbər verən ilk qaranquş idi.
§ 3. İnqilabın inkişafı və Cənubi Azərbaycan
Təbriz üsyanından sonra ilk mühüm çıxışlar martın 29-30-da, yəni
həmin üsyanın qırxıncı günü Tehran, İsfahan, Məşhəd, Əraq, Qum,
Təbriz, Zəncan və başqa şəhərlərdə baş verdi. Şahlıq quruluşuna, eləcə də
bu quruluşun arxasında duran və ölkəni öz nüfuz dairəsinə almış ABŞ-a
qarşı Təbrizdəki çıxış zamanı həmin nüfuzun təcəssümü kimi banklara,
kinoteatrlara, eləcə də dövlət idarələrinə hücumlar olmuş, polis nəfərləri
ilə qanlı toqquşmalar baş vermişdi. Xarici mətbuatın verdiyi xəbərə görə
Təbrizdə xeyli ölən olmuşdu.
Martın 29-30-dakı bu hadisələr ölkə miqyasında çox geniş səsləndiyi
üçün öz zəncirvari əksini həmin çıxışların qırxıncı günü - mayın 9-10-da
İranın 20-dən çox şəhərində, o cümlədən Tehran, Qum vəTəbrizdə kütləvi
çıxışların təşkilində tapdı. Çıxışlar yenə də Təbriz və Qumda daha geniş,
daha izdihamlı keçmişdir. Bu şəhərlərdə nümayişçilər qırmızı
bayraqlarla, hökumətə qarşı şüarlarla küçələrdə hərəkət etmişdir. Həmin
şəhərdə nümayişin gedişində polis və SAVAK casusları ilə toqquşmalar
baş vermiş, barrikadalar yaradılmışdı. Nümayişçilər içərisində ölən və
yaralananlar olmuşdur.
Bütün ölkədə yüksəlişə doğru gedən hərəkatın aparıcı
mərkəzlərindən olan Təbrizdə növbəti aylarda baş vermiş siyasi hadisələr
içərisində avqustun 24-də imam Əlinin ölüm günündə təşkil edilmiş
nümayiş bütün İranda keçirilmiş nümayişlər içərisində ən möhtəşəmi
olmuşdur. Bu nümayişlərdə yüz minlərlə adam iştirak etmişdir.
Bütün bu aylar ərzində Təbriz «Azərabadəgan» Universiteti
tələbələrinin hökumət əleyhinə, onun antidemokratik siyasətinə qarşı
çıxışları səngimək bilməmişdir. Bu çıxışlar zamanı tələbələrin polislə
toqquşması halları da olmuşdur. Mayın 8-dəki toqquşma
438
nəticəsində bir tələbə ölmüş, 24 tələbə və 3 polis nəfəri yaralanmışdır. Bu
cəhət ona görə çox mühüm və diqqətəlayiqdir ki. universitetin
professor-müəllim heyəti tələbələrlə həmrəylik bildirərək, Ali Təhsil
Nazirliyi və Şərqi Azərbaycan ostandarlığına təqdim etdikləri qətnamədə
bir sıra siyasi tələblər irəli sürmüşdür.
Tələbələrin bu sonuncu həyəcanından sonra «Azərabadəgan»
Universitetinin bir neçə günlüyə bağlandığı elan edilmişdi. Əslində isə
universitet bir neçə ay bağlı olmuşdur. Lakin bu və ya digər cəza
tədbirlərinə baxmayaraq, tələbələrin hərbi polis idarə üsuluna qarşı
çıxışları 1978-ci ilin bütün yayı davam etmişdi.
Yay ayları müddətində Təbrizdə universitet tələbələrinin ən böyük,
ən izdihamlı toplantısı avqustun 12-də olmuşdur. Universitet tələbələrinin
böyük əksəriyyətini əhatə etmiş bu toplantıda onlar 27 maddədən ibarət
təkliflərinin və yuxanda xatırlanan professor- müəllim heyətinin
tələblərinin yerinə yetirilməsini irəli sürmüşlər. Tələbələr daha sonra
şəhərdə geniş nümayiş keçirmişlər. Nümayiş zamanı İsfahanda təşkil
olunmuş nümayişlə həmrəylik və ölənlər ilə əlaqədar başsağlığı və hüzn
bildirilmişdir.
Cənubi Azərbaycanın digər şəhəri Urmiyada - Qərbi Azərbaycan
ostanının mərkəz şəhərində də həmin aylarda tələbə həyəcanlan baş
vermişdir.
Bütün bu çıxışlar dövründə Cənubi Azərbaycan şəhərləri, xüsusilə
Təbriz İranda inqilabın başlanğıcında olduğu kimi, onun yüksəlişə doğru
getməsində də mühüm və qabarıq mövqe tutmuşdu (hərçənd ki, inqilaba
dair tarixi ədəbiyyatda bu qiymət Öz dolğun əksini tapmamışdır). Bu
çıxışlarda aparıcı qüvvələr şəhər orta təbəqələri və onlara yaxın olan
sosial zümrələr, o cümlədən tələbələr idi.
1978-ci ilin avqustunda hökumətin azca güzəştə getməyə - bəzi
demokratik azadlıqlar (o cümlədən «qanun daxilində» partiyalar
yaratmaq) verməyə məcbur olması ölkədəki siyasi gərginliyin qarşısını
ala bilmədi.
tnqilabm yeni
Həmin İlin sentyabrından inqilabın ikinci,
mərhələsi
hərəkatda iştirak edən qüvvələrlə şah hakimiyyəti arasında
mübarizənin həlledici mərhələsi başlandı. İranın, demək olar ki, bütün
əsas sosial təbəqələri, o cümlədən fəhlələr hərəkata qoşuldular. Müxalif
siyasi qruplar fəaliyyətlərini genişləndirdilər. Sənaye fəhlələrinin ən çox
təmərküzləşdiyi Tehran, İsfahan və s. şəhərlərdə hərəkat geniş miqyas
aldı. Təbrizdə də inqilab genişlənirdi.
439
Dostları ilə paylaş: |