PEDAQOGİKA –MƏDƏNİYYƏTİN
TƏRKİB HİSSƏLƏRİNDƏN BİRİDİR
Geniş mənada mədəniyyət bəşər təcrübəsini əhatə edir. Yəni, mədəniyyətə bəşəriyyətin yarandığı
gündən indiyə qədər əldə etdiyi bütün maddi və mənəvi təcrübə - sənaye, kənd təsərrüfatı, xalq
təsərrüfatının bütün sahələri, əxlaq, dil, din, incəsənət, elm, təhsil, hüquq və s. daxildir.
Mədəniyyət mürəkkəb ictimai hadisə olub insanlar tərəfindən yaradılmış sərvətlər və sərvətləri
yaratmaq sahəsində göstərilən fəaliyyətdir.
Pedaqogika isə bəşər təcrübəsinin nəsillərə ötürülməsi haqqında elmdir. Yəni bəşəriyyətin əldə etdiyi
maddi və mənəvi təcrübə - mədəniyyət - böyüyən nəslə məhz təlim və tərbiyə vasitəsi ilə ötürülür. Maddi və
mənəvi təcrübənin son nailiyyətləri, yaranma tarixi, fəaliyyət üsullarının ötürülməsi pedaqoqika vasitəsi ilə
həyata keçirilir. Deməli pedaqoqika insanların əldə etdiyi maddi və mənəvi mədəniyyətin böyüyən nəslə
ötürülməsinin məqsədi, məzmunu, səmərəli yol vasitələri və s. məsələləri tədqiq edir. Bu isə insan
cəmiyyətinin mövcudluğunun mühüm şərtlərindən biridir. Məlumdur ki, ictimai-iqtisadi quruluşundan asılı
olmayaraq bütün cəmiyyətlərin mövcudluğu, yaşaması şərtlərindən biri də cəmiyyətin özünə zəmin,
davamçılar, əvəzedicilər hazırlamasıdır. Yəni mövcud təcrübənin böyüyən nəslə ötürülməsi, öyrədiləmsi
mövcud istehsalı, sənayeni idarə edəcək qüvvənin saxlanılması, istehsal və digər mənəvi mövcudluğun
təmin edilməsi deməkdir. Bu isə yalnız geniş mənada tərbiyənin vəzifəsidir. Əbəs deyilki mədəniyyət
haqqında antik təsəvvürlər yuxarıda əsaslandırdığımız müddəalarla səsləşir. Roma antik anlayışlarında
«mədəniyyət» terminində «insan fəaliyyətinin həyatın bioloji formalarından” fərqini göstərmək səyi tam
şəkildə görünür. Həqiqətən də həmin terminin ilk mahiyyəti - becərmə, emaletmə və qulluq etmə kimi
tərcümə edilir. Bizim nəzərdən keçirdiyimiz aspektdən, yəni «mədəniyyət»in tərbiyə və təhsil, savad
baxımından əsaslandırılması bu kontekstdə insan təbiyətini tamamlayan və bəzən onu formalaşdıran bir
vasitə tək əhəmiyyəti daima qeyd olımur. Yunanıstanda «mədəniyyət» anlayışa «paydeyi» kimi yanaşma da
elə bizim mövqeyimizi bir daha aydınlaşdırır. Bu termin bilavasitə tərbiyəyə, təlim, savad, təhsil,
maariflənmə və mədəniyyəti nəzərdə tutur. Həmin termindən yalnız savadın, təhsilin tərbiyə ilə əlaqəsi
ideyası deyil, tərbiyə ilə təlimin dərin kontaktı ideyası da ifadə edilir. Mütəmadi və daimiləşən vərdişlərin
aşılanması və eləcədə onun incəsənətdə («texie» termini - yəni vərdişlər) ən yüksək pilləyə qalxması,
müəyyən vərdişlərə yiyələnməklə «ustada» çevrilmə prosesi yunan mədəni aləminin üstün cəhətini əks
etdirir.
Yunanlar unikal təhsil sistemi yaratmışdırlar. Bu sistem vasitəsi ilə müəyyən sahənin professionalı
deyil, məhz müəyyən dəyərlər yönümü ilə insan şəxsiyyət kimi yetişdirilirdi. İnsana belə bir münasibət
mədəniyyətin antik anlamının humanist əhəmiyyətindən irəli gəlirdi. Humanist mədəniyyətin əsasında
mədəni prosesin məqsədi olan insan idealı durur. Əslində yunan paydeyasının əsas dəyərləri pedaqoji
sahədən kənara çıxaraq mədəniyyət kontekstinə daxil olur.
Yəni böyüyən nəslin maddi və mənəvi mədəniyyətə yiyələnməsi vasitəsi ilə həyata hazırlanması
bilavasitə mədəniyyətin yaşaması və inkişafı vasitəsidir. Məlumdur ki, bəşər təcrübəsi biliklər sistemini,
münasibətlər sistemini, bacarıq və vərdişlər sistemini, yaradıcılıq təcrübəsini əhatə edir.
Biliklər sistemi maddi aləmin, obyektiv gerçəkliyin dərk edilməsini əhatə edir. Bu maddi mədəniyyətin
dərk edilməsidir. Yəni maddi aləmin obyektiv qanun və qanunauyğunluqlarının mahiyyətini açdıqdan sonra
ondan insanların həyatını, güzəranını yaxşılaşdırmaq üçün istifadə etməkdir. Maddi mədəniyyətin bu sahəsi,
pedaqoqikanın təlim bölməsi vasitəsi ilə böyüyən nəslə, ümumiyyətlə insanlara çatdırılır. İnsanlar məhz
təlim vasitəsi ilə özlərindən əvvəl məlum olan elmi məlumatlara yiyələnir və onların insanların həyatındakı
yeri, rolu, əhəmiyyəti ilə tanış olurlar. Çox mürəkkəb tarixi və təbii şəraitdə Azərbaycan özünə məxsus
orjinal mədəniyyət yaratmışdır. Əslində sovet dövrünün müsbət cəhətləindən biri xalqın savad, təlim,
təhsilinin yüksək səviyəli olması və əhəmiyyətli təhsil sisteminin yaradılmasıdır ki, həmin təhsil sisteminin
yetişdirdiyi ziyalılar ümumdünya standartlarına tam cavab verir. Münasibətlər sistemi insanların həyata,
özünə, ailəyə, ictimai həyəta, gözəlliyə və s. olan münasibətləri əhatə edir. Həmçinin hal-hazırki cəiyyətin
müəyyən etdiyi əxlaqi-etik, hüquqi, siyasi-ictimai, estetik, fiziki münasibətləridə bura daxildir. Bəşər
təcrübəsinin, mədəniyyətin bu sahəsi də pedaqoqikanın tərbiyə bölməsi vasitəsi ilə maddiləşir. Yəni
mədəniyyətin bu tərkib hissələri sistemli və məqsədyönlü tərbiyə vasitəsi ilə insanlara aşılanır. Bu aşılanma
prosesi, cəmiyyət üzvlərinin cəmiyyətin tələblərinə müvafiq, mənəvi tələblərə uyğun formalaşması, əsasən,
sistemli təlim və tərbiyə müəssisələrində həyata keçirilir. Bu prosesdə tərbiyənin tarixən meydana çıxmış,
uzun müddət təcrübələrdə bərkiyərək səmərəliliyi müəyyən və təsdiq edilmiş elmi pedaqoji üsul və
vasitələri, prinsipləri əldə rəhbər tutulur. Bacarıq və vərdişlər sistemi mövcud fəaliyyət üsullarını əhatə edir.
Mədəniyyətin bəşər təcrübəsinin bu aktual və həyat üçün zəruri olan sahəsi pedaqoqikanınn təhsil prosesi