anlayışlar yaradılır. Məsələn istehsal əxlaqı, pedaqoqa verilən (həm orta həm də ali məktəb pedaqoqları)
əxlaqi tələblər, tələbələrə verilən əxlaqi tələblər, diplomatiya əxlaqi, biznes əxlaqı, mədəni fəaliyyət əxlaqı
və s. Bunlar isə müvafiq təhsil və fəaliyyət müəssisələrində köməkçi tərbiyəvi fəaliyyət vasitəsilə həyata
keçirilir. Məsələn istehsalat əxlaqı istehsalat müəssisələrindəki mədəniyyət müəssisələrində keçirilən
tərbiyə tədbirləri (əxlaqi söhbət, disput, ədəbi –bədii gecələr və s.) vasitəsilə çatdırılır və s.
Verilmiş əxlaqi anlayışların insanlarda adətə çevrilməsi də anlayışlar kimi zəruri və vacibdir. Əxlaqi
adətlər yaradılmasa mənimsənilmiş, dərk edilmiş anlayışlar boş və əhəmiyyətsiz söhbətə çevrilər. Təlim
tərbiyə müəssisələrində anlayışların adətlərə dəfələrlə, məcburən təkrar etdirilən təmrinlərlə çevrilir. Bu isə
nəticə etibarilə anlayışların insanların şəxsi əxlaqi keyfəyyətinə, xarakterinə, rəftarına çevrilməsi deməkdir.
İstehsal, əxlaqı, ümumiyyətlə fəaliyyətin tələb etdiyi əxlaqi adətlər isə insanların müstəqil şüurlu fəaliyyəti
zamanı özünətərbiyənin köməyi ilə həyata keçirilir. Bu prosesdə tərbiyənin stimul və motivi də həll edici
rol oynayır. Birinci halda insanlarda əxlaqın formalaşdırılması təlim–tərbiyə müəssisələrinin vəzifəsi
olduğu halda II vəziyyətdə bu insanın şəxsən özünün məcburi həyati vəzifəsinə, borcuna çevrilir. Birinci
halda tərbiyə olunanın hərəkət və davranışına təlim müəssisəsi və tərbiyəçi cavabdeh olduğu halda, II
vəziyyətdə hər kəs özüdür. I halda əxlaqi nöqsanda, müəyyən mənada, tərbiyəçi də məsuliyyət daşıyırsa, II
vəziyyətdə şəxsiyyət özü öz qeyri əxlaqi hərəkəti üçün məsuliyyət daşıyır.
Əxlaq tərbiyəsinin məzmunu.
Əxlaq tərbiyəsinin məzmununa ümumbəşəri dəyərlərlə yanaşı cəmiyyətdə mövcud olan birgə yaşayış
qaydaları, yeni sosial və məişət münasibətləri də daxildir. Əxlaq ictimai şüur forması olduğuna görə onun
məzmunu da cəmiyyətlə bərabər dəyişir, hər cəmiyyət özünün iqtisadi-ictimai tələblərinə uyğun əxlaq
normaları, qaydaları müəyyən edir. Bu qaydalar bütün cəmiyyət üzvləri üçün zəruri-məcburi, hamı üçün
məqbul hesab edilən qaydalardır. Bu norma və qaydaların əksi, ona zidd hərəkətlər isə cəmiyyət üçün qeyri-
məqbul, hərəkətlər hesab olunub nə cəmiyyət, nə də ki, digər cəmiyyət üzvləri tərəfindən qəbul edilmir.
Əxlaq tərbiyəsinin məzmununa vətənpərvərlik, dostluq və yoldaşlıq, qarşılıqlı yardım,
beynəlmiləlçilik, fəaliyyətə şüurlu münasibət, intizam, məsuliyyət, düzlük, doğruçuluq, sadəlik tövazökarlıq
insanlara humanist münasibət, onu əhatə edən mühitə – təbiətə qayğılı münasibət və s. daxildir.
Vətənpərvərlik – öz doğma vətəninə, ölkəsinə, diyarına məhəbbət, onun düşmənlərinə qarşı
barışmazlıq ifadə olunan əxlaqı keyfiyyətlərdir. Bu aparıcı əxlaqi keyfiyyət olub digər əxlaqi keyfiyyətlərin
əsasını qoyur. Belə ki hər bir müsbət əxlaqi keyfiyyətin əsasını öz millətinə, vətəninə, xalqına, doğma, kiçik
kəndinə məhəbbət təşkil edir. Bütün müsbət keyfiyyətləri insanlara, vətəninə olan müsbət münasibətlər
stimullaşdırır. Vətənpərvərlik tarixi anlayışdır. Xalqın, insanların vətənpərliyinin əsasını onların yaşadığı,
fəaliyyət göstərdiyi vətənə, onları qoruyan, müdafiə edən, maddi vəziyyətini yaxşılaşdırmağa, fəaliyyətinin
mədəni səviyyəsini yüksəltməyə çalışan dövlətə, ictimai quruluşa məhəbbət, müsbət münasibət təşkil edir.
Vətənpərvərlik tərbiyəsi insanın yaşadığı mikro mühitdən, doğma ata yurdunu, kəndini, gücə və
şəhərini sevməkdən başlayır. Bu məhəbbət böyük vətənə, onu qoruyan dövlətə yaradılacaq məhəbbətin
əsasını təşkil edir.
Milli vətənpərvərlik tərbiyəsi sistemli təlim müəssisələrində təlim və dərsdənkənar tədbirlər
vasitəsilə həyata keçirilir. Məsələn tarix dərslərindən xalqın keçdiyi şərəfli tarixi yolu, müharibələrdə
qələbə və məğlubiyyətini, onların səbəblərini və s. öyrənərkən öyrənənlərdə doğma vətənlərinə məhəbbət,
onun suverenliyi, müstəqilliyi üğründa mübarizlik, düşmənlərinə qarşı nifrət, milli sayıqlıq hissləri tərbiyə
olunur. Kimya, biologiya, coğrafiya dərslərində ölkənin malik olduğu təbii sərvətləri öyrənməklə onlarda
milli iftixar hissi və s. tərbiyə olunur.
Sinifdənkənar və məktəbdənkənar tədbirlər isə dövrün aktual vətənpərvərlik məsələləri, problemlərinə
həsr olunur.
Mədəniyyət müəssisələri və müxtəlif müəssisələr də əxlaq tərbiyəsinin digər tərkib hissələrinə
nisbətən vətənpərvərlik tərbiyəsinə aid daha çox tədbirlər keçirilir, tərbiyə işləri aparılır. Çünki milli
vətənpərvərlik insanların tərbiyə münasibətlərinin əsasını təşkil edir. Şüurlu fəaliyyət prosesində insanlar
özlərinin maddi ehtiyacını ödəməklə yanaşı həmçinin yaşadığı ölkənin dövlətin də mənafeyini müdafiə
etdiyini dərk edirlər. Məsələn açılan hər bir zavod hər sahibkara mənfəət gətirməklə yanaşı həm də, çoxlu
sayda insanların işlə təmin olması, ölkənin iqtisadi potensialının yüksəlməsi deməkdir. Hər bir işçinin
şüurlu fəaliyyəti həmin işçinin maddi təminatı ilə yanaşı əmək məhsuldarlığını artırır, bu isə ölkədə
istehsalın inkişafına təkan verir. Bu münasibətlər isə mədəniyyət müəssisələrində və həmçinin müxtəlif iş
yerlərində, fəaliyyət sahələrində aparılan mədəni–tərbiyəvi tədbirlər vasitəsilə, təlim xarakterli məşğələlər
vasitəsilə yaradılır.
Vətənpərvərlik tərbiyəsinin əsaslı qolunu hərbi- vətənpərvərlik tərbiyəsi təşkil edir. Hərbi
vətənpərvərlik tərbiyəsi vasitəsilə gənclər vətənin müdafiəsinə hər zaman hazır olma, onun yolunda ölümə
belə getməyə hazırolma ruhunda tərbiyə olunurlar. Hərbi vətəpərvərlik tərbiyəsi orta məktəblərdə həm