mərhələsində xromosomlann xromatidləri arasında homoloji hissələrin mübadilə
olunma prosesi gedir. Bu üsul ilk dəfə olaraq Qreqor Mendel tərəfindən (1856-
1863) noxud bitkisində əlamətlərin nəsildən nəsilə keçməsini öyrənmək
məqsədilə tətbiq edilməklə, hazırda bitki və heyvanların seleksiyası işlərində
geniş istifadə olunan başlıca hökmran üsul sayılır.
Geneoloji üsul
- əlamətlərin nəsildən nəslə ötürülməsinin və irsi xəstəliklə
rin qanunauyğunluqlarının öyrənilməsi üçün qohumluğa və genetik yaxınlığa
istinad olunmasından ibarətdir. Bu üsuldan əsasən insanın və tədricən nəsil
verən heyvanların irsiyyətinin öyrənilməsində istifadə olunur və hibridoloji
üsulun bir variantı sayılır.
Sitogenetik (sitoloji) üsul
- xromosomlann quruluşunu, replikasiyasını,
funksiyasını, miqdanmn dəyişilməsini öyrənmək üçün tətbiq edilir. Sitogenetika
üsulla xromosomlann quruluşunun pozulması və onların sayının dəyişilməsi ilə
əlaqədar olan müxtəlif xəstəliklər və anomaliyalar öyrənilir. Bu üsulda əsas
təcrübə obyekti kimi bitki, heyvan hüceyrələrindən, virus və mik-
roorqanizmlərdən istifadə olunur. Hazırda smaq şüşələrində somatik hüceyrələri
süni qida mühitlərində
(in vivo) yetişdirməklə onlann çoxaldılması
istiqamətində elmi axtanşlar apanlır. Bu zaman xromosomlann və DNT-nin
daşıyıcılanmn-orqanoidlərin (ribosomlar, mitoxondrlər, plazmidlər və plastidlər)
öyrənilməsinə önəm verilir.
Populyasiotı - statistika üsulu-
çarpazlaşmanın nəticələrinin işlənməsi,
əlamətlər arasındakı əlaqənin öyrənilməsi, populyasiyalann genetik quruluşunun
təhlili, populyasiyalarda genetik anomaliyalann yayılmasının öyrənilməsi,
müayinə zamanı alman rəqəmlərin biometrik təhlili məqsədilə işlədilir.
Populyasiya üsulu ilə əsasən ayn-ayn əlamətləri müəyyən edən resessiv və do
minant allellərin, heteroziqot və homoziqot orqanizmlərin tezliyi, populya
siyalarda mutagenezin, seçmənin və təcrid olunmanın təsirindən baş verən
genetik quruluşun dinamikasının dəyişilmə mexanizmi öyrənilir.
İmmunogenetik üsul
- orqanizmlərin qan qrupları, rezus amili, qan zərdabı
və toxumaların, zülalların, fermentlərin və hormonlarının öyrənilməsi üçün
seroloji, immunoferment, immunoelektroforez və s. müayinələrin aparılmasına
əsaslanır. Bu üsulla orqanizmin immunoloji uyğunsuzluğu, immun-çatışmazlıq,
əkizlərin mozaisizmi (genetik fərqlərin mövcudluğu) və s. ətraflı öyrənilir.
Ontogenetik üsul
- müxtəlif mühit şaritində ontogenezdə genlərin təsirini
təhlil etmək üçün tətbiq edilir. İrsiyyət və dəyişkənliyi öyrənmək üçün biokim-
yəvi, fizioloji və s. üsullara da istinad olunur.
Fonogenetik üsul
- ontogenez zamanı xarici mühit amillərinin və genlərin
orqanizmlərin əlamətlərinin dəyişilməsinə təsir dərəcəsini müəyyən etmək
məqsədilə tətbiq olunur. Qida zəncirinin və mühitin dəyişilməsi orqanizmlərin
dəyişilməsinə zəmin yaradır.
Biometrik üsul
- bir qrup riyazi üsullardan ibarət olub, bütün üsulların
tərkib hissəsini təşkil edən statistik analizlərin nəticəsi hesab olunur. Analizlərin
nəticələrinin ehtimallılıq dərəcəsinə əsasən təcrübə və nəzarət qruplan
arasındakı fərqin düzgünlük dərəcəsi müəyyən edilir.
26
Mutasion üsulla
- mutagen amillərin təsirindən orqanizmin hüceyrələrində
xromosomlann, DNT-nin, ümumilikdə genetik aparatın xassələrinin dəyişilmə
dinamikası müəyyənləşdirilir. Bu üsuldan bitkilərin və ipək (barama) qurdlarının
seleksiyasında, bakteriyalann yeni ştammlannın alınmasında hazırda geniş
istifadə olunur.
Əkizlər üsulu
- bir, iki, üç və daha artıq yumurta hüceyrələrinin mayalan
ması zamanı əmələ gələn əkizlər üzərində xarici mühit amillərinin orqanizmə
təsirini və onların genotiplə vəhdətinin öyrənilməsində istifadə edilir.
Monosom üsulu
- genlərin yerləşdiyi xromosomu və onların xromosomda
yerləşdiyi yeri təyin etmək məqsədilə istifadə olunur.
Modelləşdirmə üsulu
- başlıca olaraq molekulyar biologiyada, gen mühən
disliyində və biotexnologiyada geniş istifadə edilən müasir üsuldur. Bu zaman
populyasiyalarda kəmiyyət (miqdar) əlamətlərinin nəsildən nəsilə keçməsini və
aparılan seleksiya işlərində istifadə olunan üsulların səmərəliliyini müəyyən
etmək məqsədilə kompyuter proqramlarından və internet şəbəkəsindən istifadə
olunur.
1.3. Genetika elminin inkişaf tarixi
Başqa elmlərə nisbətən genetikanın tarixi o qədər də qədim deyildir. XVIII-
əsrin ortalarında alman alimi İ.Kelreyter 54 növ bitki hibridləri üzərində təcrübə
aparan zaman onlarda müxtəlif cinslilik və əlamətlərin nəslə keçməsinin bəzi
qanunauyğunluqlarını aşkar etmişdir. Alman alimi A.Qartner, fransız alimləri
O.Sajre və Ş.Noden, ingilis alimi Q.Nayt bitkilərdə növlərarası və növdaxili
çarpazlaşma apardıqda əlamət və xassələrin kompleks formada nəslə keçməsi
barədə məlumat versələr də, ayn-ayn əlamətlərin valideynlərdən onların törəmə
lərinə keçməsini nəzərə almamışlar. Lakin Çarliz Darvin (1809-1882) «Növlərin
mənşəyi» və s. əsərlərində ilk dəfə olaraq irsiyyət və dəyişkənliyi öyrənən bütün
alimlərin aldığı nəticələri ümumiləşdirərək hər iki hadisənin təbii seçmənin və
təkamülün hərəkətverici amili olmalarını elmi əsaslarla sübut etmişdir. Lakin bu
elmin əsas banisi çex alimi İohan Qreqor Mendel olmuşdur. Genetika elminin
inkişafında aşağıdakı əsas mərhələlər
ayırd edilir:
-
1900-1912-ci illəri əhatə edən birinci mərhələ
genetikanın klassik
mərhələsi adlanmaqla, əsasən Q.Mendelin noxud bitkisi üzərində apardığı
fundamental təcrübələrlə əlamətlərin nəsildən nəsilə keçməsi və onların növ-
bələşməsinin sübut olunması ilə səciyyələnir. Bu dövrdə Danimarka alimi
Vilhelm Lyudviq İohansen (1857-1927) «gen», «genotip» və «fenotip»
termin
lərini təklif etmiş, populyasiya və təmiz xətlər təlimini yaratmışdır.
-
ikinci mərhələ (1912-1925)
- amerika alimi Tomas Çent Morqanın öz
tələbləri A.Stertevant, K.Bridces və Ç.Müllerlə birlikdə drozofil milçəkləri
(Drosophila melanoqaster) üzərində apardıqları fundamental təcrübələrlə
xromosomlan kəşf etmələri və bu nəzəriyyəni yaratması ilə səciyyələnir. Onlar
müəyyən etmişlər ki, orqanizmin irsiyyət amilləri - genlər hüceyrələrin
27