Yüksək konsentrasiyadci azot oksidləri (adətən sənaye obyektləri və
avtomobil yollan yaxınlığında) kənd təsərrüFalı bitkilərini güclü zədə- ləyə
bilər, bu isə aqroekosistemin məhsuldarlığına təsir göstərir. Azot birləşmələri
ilə zədələnmə simptomları yarpaqlarda tünd və qəhvəyi nckrotik ləkələr,
böymənin intensivliyinin aşağı düşməsi, fotosintez prosesinin pozulması,
xəstəlik'və zərərvericilərlə zədələnmənin güclənməsi, stresə qarşı dävamlığm
azalması şəklində təzahür olunur.
Ətraf mühitin çirklənməsi proseslərinin idarə olunması vacibdir. 9.6 saylı
şəkildə bu idarə edilmənin mümkünlük sxemi verilmişdir. Sxemdən
göründüyü kimi, texnogenez üzrə ilkin məlumat bazisinin formalaşmasının
obyektivliyi mühüm əhəmiyyət daşıyır, bu isə ciddi metodiki əsas tələb edir.
Hər hansı bir ekoloji məsələni həll edərkən aşağıdakı vəziyyəti nəzərdən
qaçırmaq olmaz. İlkin biosfer sərhədində insan cəmiyyəti təşəkkül tapma
gedişində biotexnosfer formalaşmış və inkişaf edir. Bu zaman antropogen
faktorların təsiri altında biosfer elementlərinin əsas xassələrinin dəyişməsi baş
verir (atmosferin, qurunun və Dünya okeanı sularının, litosferin tərkib və
xassələri, quru səthinin və torpağın xassəsi, biotanm tərkibi və s.), bu isə
geofiziki və geokimyəvi nəticələrə və effektlərə (müxtəlif elementlərin
dövranının pozulması, ozon təbəqəsinin pozulması, yer səthinin eroziyası və
s.) gətirib çıxarır, ekosistemin pozulması ilə əlaqədar (quru və su
ekosistemlərinin və okean ekosisteminin dəyişməsi, mövcud növlərin məhv
olması və yenilərinin peyda olması, bioməhsuldarhğm aşağı düşməsi, torpağın
deqradasiyası və s.) ekoloji və bioloji nəticələrə səbəb olur, bütün bunlar son
nəticədə müxtəlif miqyasda sosial nəticələrə gətirib çıxarır, insan
populyasiyasının sağlamlığına və rifahına təsir göstərir.
Təbiət qüvvələrinə qarşı cəmiyyətin məqsədyönlü təbiətəuyğun təsiri
sayəsində bunun qarşısını almaq olar. Belə təsirin strategiya və taktikasını
hazırlamaq üçün təbii-elmi və sosial tədqiqatların sintezinə əsaslanan
biotexnosfer və onun inkişaf yollarını dərk etmək lazımdır. Ekoloji
tədqiqatlarda hər bir konkret halda elmi və praktiki məsələlərin adektiv həlli
metodları sistemindən istifadə etmək vacibdir.
Aqroekoloji tədqiqatların kompleks sxemi 9.7 saylı şəkillərdə
verilmişdir. Bu sxemdə müasir aqroekologiyanm başlıca məsələləri göstərilir.
180
X
FƏSİL
TORPAQ-BİOTİK KOMPLEKSİ (TBK)
AQROEKOSİSTEMİN ƏSASIDIR
Torpaq xüsusi təbii resurs olub,
bərpa olunmayan^ eyni zamanda
düzgün
istifadə
edildikdə
tükənməyən resurs saydır.
10.1.
TORPAQ - BİOTİK KOMPLEKSİ - AQROSENOZUN
BÜTÖV MADDİ-ENERGETİK YARIMSİSTEMİDİR
10.1.1.
Torpaq biotası
Torpaq olduqca mürəkkəb sistem olub, onun əsas funksional (fəaliyyət)
komponentlərindən biri orada məskunlaşan canlı orqanizmlər hesab olunur.
Son zamanlar torpaq biotasının əhəmiyyətinin artması, yalnız onun
torpağın münbitliyinin formalaşmasında əvəzolunmaz rolu ilə deyil, həm də
onun torpağın texnogen çirklənməsinin azalmasında rolu ilə də bağlıdır.
Biosferin komponentlərinin, o cümlədən torpağın texnogen çirklənməsində
torpaq biotası torpaqda olan və ətraf mühitin vəziyyətinə və kənd təsərrüfatı
məhsullarının
keyfiyyətinə
təsir
göstərən
müxtəlif
birləşmələrin
detoksikasiyası (zəhərsizləşdirilməsi) kimi mühüm funksiya yerinə yetirir.
Torpaq örtüyü müstəqil (xüsusi) yer qabığını - pedosferi təşkil edir.
V.V.Dokuçayev torpağı fiziki-coğrafi mühitin və orqanizmlərin dağ
süxurlarına birgə təsiri nəticəsində formalaşaraq. Yer qabığının üst yumşaq
qatını əmələ gətirən xüsusi təbii cisim kimi təyin edir. Bu olduqca mürəkkəb
sistemdə üzvi maddələrin fasiləsiz sintezi və parçalanması, bitkinin kül
elementləri və azotla qidalanmasının dövranı, torpaqa daxil olan müxtəlif
çirkləndirici maddələrin detoksikasiyası gedir.
Bu proseslər torpağın bərk, maye, qazşəkilli və canlı tərkibi kimi nadir
quruluşu sayəsində həyata keçirilir,
10.1.2.
TBK-nın tərkibi və struktur funksional təşkili
Maddələrin çevrilməsində və enerji axınlarının formalaşmasında 'I
BK-nın tərkibində məskunlaşan canlı orqanizmlər böyük rol oynayır, onlarsız
torpaq yoxdur və ola da bilməz. V.R.Vilyams (1947) yazırdı ki, canlı
orqanizmlərsiz həyat dayanar və torpaq geologiya obyektinə çevrilər.
182