Təbrizdə konsulluğun açılması da bizim vaxtımızda danıĢılmıĢdı, hətta nümayəndə də təyin
edilmiĢdi. Əlyazmalar Ġnstitutunda iĢləyən Möhsün Nağıyev’lə danıĢmıĢdım, o da, [xarici iĢlər
naziri] Tofiq Qasımov da razılaĢmıĢdılar. Möhsün bəyin müavini Söhrab Bayramov olacaqdı.
[1993'də] yayda konsulluq açılacaqdı. Sadəcə, hakimiyyət devriləndən sonra bu məsələyə
baxmadılar. Mən istəyirdim ki, Azərbaycana səfər edən "güney"li yurddaĢlarımız Tehrandan
yox, Təbrizdən viza alsınlar və təyyarəylə birbaĢa Bakıya gələ bilsinlər.
Bundan baĢqa, mən o körpülər düzələnə qədər Təbrizlə Füzuli və Lənkəran arasında
vertolyot
əlaqəsi də yaratmaq istəyirdim. Bunlar dövlət səviyyəsində nəzərdə tutulan iĢlərdi.
Biz Tehran recimiylə danıĢırdıq ki, Azərbaycanın "güney"ində vətəndaĢlarımıza siyasi, mədəni
fəaliyyətçün Ģərait yaradılsın, islahatlar aparılsın. Onlar hətta buna da razılaĢmıĢ, demiĢdilər
ki, məktəblərin açılması da mümkündür. Hətta belə bir fikir vardı ki, Azərbaycanın
"güney"ində ilk məktəbi mən gedib açacaqdım. Sadəcə, bir məsələ vardı ki, mən Tehrana
səfər etmək təklifiylə razılaĢmırdım, çünki deyirdim bu tədbirləri görəndən sonra gələcəyəm.
Digər tərəfdən də, Azərbaycanın azadlığı məsələsi vardı. Mən onlara bir prezident kimi
deyirdim ki, biz Azərbaycanı müstəqil görmək istəyirik. Bunu hamı bilir.
Bəs onlar bunu dövlətin daxili iĢinə qarıĢmaq kimi qiymətləndirmirdilər?
Onlar belə deyəndə mən də bildirirdim ki, Tehran rejimi bizim daxili iĢlərimizə qarıĢır - o,
bizim torpaqlarımızı iĢğal edib. Bütün bunları yadda saxlamalısınız; bu gün də olmasa
gələcəkdə xalqımız bu məsələni həll etməlidir.
Biz "güney"dən quzeyə xüsusi turist səfərləri təĢkil etmək istəyirdik.
Azərbaycanın "güney"ində tibbi xidmət yarıtmaz olduğuna, həkim çatıĢmadığına görə biz
oraya çoxlu həkim göndərəcəkdik. Onlar dedilər ki, biz özümüz dəvət edə və maaĢ verə
bilərik. Mən də razılaĢdım ki, lap yaxĢı; qoy bizim həkimlər gedib o sərhəd rayonlarında
camaata yardım eləsin; yarı maaĢı siz, yarısını da biz verə bilərik.
Tehran rejimi nə qədər qəddar olsa da bizimlə çox ehtiyatla danıĢırdı.
Bizdən dəfələrlə xahiĢ edirdilər ki, böyükləriniz gəlsin bura. [Milli Məclisin sədri] Ġsa bəy
[Qəmbər]’i dəvət etdilər. O da mən deyən tələbləri qoydu. Onlar bir az tərəddüd edəndə baĢa
saldıq ki, bu, bizim komandanın ümumi siyasətidir. Ancaq bir dəfə döyüĢ məsələsində,
Qarabağ problemində Tehran rejimiylə müəyyən danıĢıqlar aparmaq lazım gəldi və [dövlət
katibi] Pənah bəy [Hüseynov] [1993'ün Aprelində] Tehrana getdi. Dedi ki, Ermənistanın
tərəfini saxlamayın. Onlar da bildirdilər ki, bu məsələdə sizin xeyrinizə müəyyən dəyiĢikliklər
edə bilərik.
O zaman Bütöv Azərbaycan Konqresi yaratmaq istədik; bununçün müəyyən hazırlıq da
gedirdi. Mən o iĢlə məĢğul olan adamların adını indi çəkməyəcəyəm, çünki bəziləri Türkiyədə,
bəziləri Avropadadır. DanıĢmıĢdıq ki, Konqres Bakıda yaranacaq, mən onlara bina verəcəyəm.
Onun proqramı da hazırdı (indi də qalır). O vaxt həmin adamlar mənə dedilər ki, dövlət
səviyyəsində göstəriĢ verilsin, Bütöv Azərbaycan Konqresi təcili yaransın. Mən bildirdim ki, bu