istəməyənlər isə 40 gün müddətində ərazini tərk etməli idilər. 7 min
əsir 30 min dinara, 3 minə yaxın insan isə təmənnasız azad edilir. Elmə
yüksək qiymət verən Səlahəddin sünniliyin dörd məzhəbini əhatə edən
mədrəsələr inşa etdirir, əski məscidləri, o cümlədən səlibçilərin saraya
çevirdikləri Əqsa məscidini yenidən məscidə çevirir. Əqsanın
mehrabını və digər yerlərini mərmər və mozaiklərlə bəzəyir, Qahirə
qalasını yenidən inşa etdirir. Qüdsün fəthindən sonra Səlahəddin 1188-
də Lazkiye, Cəbələ və Bəsrəni, 1189-cu ilin yanvarında Safed, Kevkeb,
Kerek və Şevbek kimi əraziləri azad edir.
Qüdsün azad edilməsi Avropada elə təşviş yaradır ki, hətta papa III
Urban şoka düşərək həyatla vidalaşır. Ardınca papa VIII Qriqorinin
tələbi ilə Avropanın qüdrətli dövlətləri yenidən xaçlı yürüşünə
hazılaşırlar. “Krallar savaşı” adlanan III xaçlı yürüşünün öndərliyində
Alman kralı Fridrix Barbarossa, Fransa kralı I Filipp Avqust və
İngiltərə kralı Aslanürəkli I Riçard dayanırdı. 1190-cı ildə Fridrixin
Kilikiyada Tarsus çayında çimərkən boğulmasından sonra alman
xaçlıları geri qayıdır. Qüds fatehi ilə döyüşmək üçün səbrsizlənən
Riçard gərəkərsə, müharibə üçün Londonu da sata biləcəyini qeyd
edirdi. 1191-ci ilin iyulunda 638 gün davam edən savaşdan sonra
Akkanı işğal edən xaçlı qoşunları aralarında qadın və uşaqların da
olduğu üç min müsəlmanın boynunu vurdurur və bu işğaldan sonra
sonra Fransa kralı geri qayıdır. Meydanda tək qalan Riçard isə Yaffaya
daxil olur. Səlahəddinin kəskin müqavimətindən sonra Riçard məğlub
olaraq əsir düşsə də, Səlahəddin onu azad edir və bu hərəkəti ilə bütün
Avropanı heyrətdə qoyur. 1192-ci il sentyabrın ikisində tərəflər
arasında anlaşma imzalanır və Riçard geri qayıdır. Anlaşmaya görə
Qüds müsəlmanların əlində qalır, xristianlara həcc üçün Qüdsü ziyarət
etmələrinə icazə verilir. Tirdən Yaffaya qədər sahil zolağı səlibçilərə
verilir. Riçard Səlahəddinlə savaşında sultanın insaniyyətliyinə heyran
olduğunu gizlədə bilməyərək “insanlığı Səlahəddindən öyrəndim”
deyə bildirir. Hətta savaşda xəstələndiyində Səlahəddinin öz həkimini
müalicə üçün yanına göndərdiyini heyrətlə qeyd edir.
1193-cü ilin fevralında Səlahəddin xəstələnir və 14 gündən sonra martın
4-də 56 yaşında Şamda vəfat edir. Ölüm yatağında ikən Səlahəddin əmr
verir ki, mizrağa kəfən keçirib xalqa göstərərək desinlər: “Ey əhali,
şərqin hakimi sultan Səlahəddin ölmək üzrədir. Axirətə ancaq bu bez
parçasını apara biləcəkdir. Ona görə də Allaha qulluq etməkdə
etinasızlıq göstərməyin”. Dövlətin xəzinəsi aşıb-daşsa da, heç vaxt onu
mənimsəmədi, bütün ömrü boyu vətəninə xidmət edəcək bir əsgər
olduğunu unutmadı. Öldüyü vaxt cibindən bir qızıl, bir-iki gümüş pul
çıxır ki, bu pullar məzarının düzəldilməsinə də çatmırdı. Sultan Şamda
Mədrəsətül-əziziyyədə dəfn edilir.
Hələ sağlığında ikən Səlahəddin səltənəti oğulları və qardaşı Adil
arasında bölüşdürür. Mesopotamiyanı Adilə, Şamı Efdala, Misiri Əzizə,
Hələbi isə Zahirə verir. Yəmən qardaşı Turanşahın varisi Tuğtiginin
ixtiyarında qalır. Humus əmisi Şirkuhun nəvəsi Mücahidə verilir.
Səlahəddin nəinki şərq dünyasında həmçinin Avropada tanınırdı. XIII-
XIV əsrlərdə latınca Səlahəddindən bəhs edən əsərlər yazılır.
Ölümündən neçə illər keçsə də, xaçlı düşüncəsi ona olan nifrəti əsrlərcə
saxlayır. 1920-ci ildə fransız generalı Qaro Meyselun savaşında Şama
gələrək Səlahəddinin qəbrini təpiklədikdən sonra Hittin savaşının
qisası kimi nifrətlə bu sözləri deyir: “ Ey, Səlahəddin. Xaçlı səfəri indi
başa çatdı. Budur biz qayıtdıq”.
Bu gün qərbdə Səlahəddinə qarşı ilginin artmasının səbəbi hazırda eyni
istiqamətlə davam edən xaç yürüşləridir. Zülm və qan içində boğulan
şərqin türklərə, xüsusilə Səlahəddinə ehtiyacları vardır. Bu gün qərbin
qabaqcıl bilginləri bütün xaç yürüşləri kimi hazırkı xaç yürüşünün də
hər iki qütb üçün fəlakətlər törədəcəyinin fərqindədirlər. Bu baxımdan
Səlahəddinin hakimiyyəti, insaniyyətliyi, mənəviyyatı insanlığa ibrət
dərsi olmalıdır. Qərb feodallarının əyyaşlıq içərisində süründüyü bir
zamanda Səlahəddinin sadə bir həyat tərzi keçirməsi, dinə,
mənəviyyata üstünlük verməsi onlar üçün dərkolunmaz idi. Bu
baxımdan Səlahəddin yenidən doğulmalıdır.
XIII yarpaq
“Tanrı uludur” və ya türkcə azanın tarixi
Türkiyə Cumhuriyyəti tarixində 1932-1950-ci illər islam dinində
görünməmiş bir yeniliyi ehtiva edir. Çünki bu 18 illik müddətdə ölkə
ərazisindəki bütün məscidlərdə türkcə azan oxunulurdu. On üç əsr
ərzində islamın yayıldığı bütün ərazilərdə “Allahu Əkbər”lə başlanan
azan Türkiyədə “Tanrı uludur” sözləri ilə əvəzlənmişdi.
Osmanlı imperatorluğundan qalma bir sıra adətləri (papaq və geyim
inqilabı,türbələrin bağlanması,bir sıra titulların ləğvi və s.) ləğv edən
Mustafa Kamal islam dinində bir sıra islahatlar həyata keçirtdi. Ən
önəmli islahat müqəddəs Quranın türkcəyə tərcüməsi idi. Artıq
kəndlisindən ziyalısına qədər hər kəs İlahi Oxunu başa düşəcəkdi.
Quranın tərcüməsi ilə yanaşı məscidlərdə oxunulan kütləvi duaların
mətninin və azanın da türkcəyə çevrilməsi məsələsi ortaya çıxdı.
1931-ci ilin dekabrında Atatürk içərisində dövrün tanınmış
hafizlərindən olan Hafiz Burhan, Sadettin Kaynak, Hafiz Nurinin də
olduğu 9 nəfərdən ibarət bir qrupla Dolmabahçe sarayında azan və
xütbələrin türkcə tərcüməsi məsələlərini müzakirə edir. Müxtəlif
mətnlər içərisindən aşağıdakı tərcümə daha düzgün hesab edilərək
qəbul edilir:
''Tanrı uludur;
Şüphesiz bilirim, bildiririm:
Tanrıdan başka yoktur tapacak,
Dostları ilə paylaş: |