Дырнаг вә тире ишарәләри фәрглидир, һамысы ејни формаја салынсын
Yüklə 1,76 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Gənclərə nəsihət
Höccətülislam Məhəmmədrza Rzayi 16-17 yaşım olardı. Bir gün əkin sahəmizdə çalışırdım. Onun ixlası və saflığı haqda çox eşitmişdim. Bilirdim ki, kənd camaatı da onu sevir. Hərbi xidmətdən qayıdanda onu təntənə ilə qarşılamışdılar. Toyunda da hamı əlindən gələni etmişdi. Bunlardan xəbərdar idim, amma hələ onunla yaxından həmsöhbət olmamışdım. Belə bir imkanın yaranmasını çox istəyirdim. Bəlkə elə buna görə də, həmin gün məni çağıranda sevincimdən uçmaq istədim. Əlini qaldırıb işarə ilə məni yanına çağırdı. Özümü ona necə çatdırdığımı bilmədim. Salam verdi. Özümü itirib birtəhər cavabını verdim. Əlindəki beli kənara qoydu. Deyəsən, istirahət vaxtı idi. Orada yerdə oturduq. Beynimdə min cür sual yaranmışdı, öz-özümə deyirdim ki, görəsən, mənimlə nə işi var. Nəhayət, danışmağa başladı. Dindən, dinə sədaqətdən, mübarizədən və inqilabçılıqdan danışdı, sonra mənə nəsihət verməyə başladı. Özü gənc olsa da, mehriban və xeyirxah bir ata kimi nələrdən ehtiyatlı olmağımı, hansı işləri görməli və hansı işlərə əsla yaxınlaşmamalı olduğumu deyirdi. O, bu yaxşılığı yalnız mənə etməmişdi, kənd camaatından uyğun gördüyü hər bir adamla belə söhbətlər edirdi. Elə güclü, mənəvi enerji ilə danışırdı ki, zamanın ötdüyünü hiss etmirdim. Sözləri bitəndən sonra özümə gəlib anladım ki, bir-iki saatdır orada oturmuşam. Söhbətdən sonra yenidən beli götürüb işləməyə başladı. Onun yanında daha çox qalmaq istəyirdim, amma narahat edə biləcəyimi düşünüb qalmadım. Sağollaşıb getdim. Və gedəndə ona hörmətim daha da artmışdı. |