Zahidan
səfəri
Seyid Kazim Hüseyni
1974-1975-ci illər idi. O zaman Əbdülhüseynlə yeni
tanış olmuşdum. Dostluğumuzun əvvəlindən onun
mübarizə xəttində olduğunu anladım. Yavaş-yavaş məni
də mübarizəyə qoşdu. Bir müddətdən sonra inqilabın
məşhur şəxsiyyətləri ilə tanış oldum. Onların söhbətlərinə
çox gedirdik. Bir gün mənə dedi ki, səfərə çıxmaq
istəyirəm, gəlirsən?
– Haraya?
– Zahidana.
Əmin idim ki, məqsədi istirahət deyil, yenə hansısa
işdən ötrü gedir. Soruşdum ki, inşallah, tapşırıqdır, eləmi?
Soyuqqanlılıqla dedi: «Yox, elə-belə gəzmək üçün bir
dost səfəridir».
Sirr saxlamaqda mahir idi. Belə olanda çox da israr
etmirdim. Dedim ki, gedək.
Üzümə baxıb gülümsədi.
– Saqqalını çox qısalt, bığlarını isə uzat.
– Baş üstə.
– Hazırlaş, səni götürməyə gələcəyəm.
Sağollaşıb getdi. Bir neçə saatdan sonra əlində bir yağ
vedrəsi ilə qayıtdı.
– Bunu neyləyirsən?
– Elə-belə götürdüm, bəlkə lazım oldu.
O zaman İmam Xomeyninin Xorasan vilayətində şəriət
ödəncləri üzrə nümayəndəsi olan bir ruhaninin evinə
getdik. Mən bayırda gözlədim, o isə içəri girdi. Bir neçə
dəqiqədən sonra çıxıb dedi ki, gedək.
Avtovağzala getdik, Zahidan avtobuslarından birinə
minib yola düşdük.
27
Zahidana çatanda ilk mehmanxanada bir otaq götürdük.
Hələ tam yerləşməmiş yağ vedrəsini götürüb getməyə
hazırlaşdı. Təəccüblə soruşdum ki, haraya?
- Bir yerə gedim, tez qayıdacağam.
Bir qədər fikirləşdi.
- Birdən gec olsa, nigaran qalma.
– Bu yağ vedrəsi ilə haraya getdiyini demək istəmirsən?
Əminliklə dedi: «Yox».
Qapıya yaxınlaşdı.
– Heç olmasa, bir az qalıb yorğunluğunu çıxaraydın.
– Çox yorğun deyiləm.
Qapının yanında mənə sarı dönüb dedi: «Yadında
qalsın, seyid can, nə qədər geciksəm də, nigaran qalma;
yəni durub polisə-zada getməyəsən».
Sağollaşıb getdi.
Düz iki gündən sonra qayıtdı. Yağ vedrəsi də əlində idi.
Bu müddətdə nələr çəkdiyimi Allah bilir. Çatan kimi dedi
ki, hazırlaş, gedək.
– Gedək?! Elə bu?!
– Hə, gedək.
– Əcəb gəzdik ha.
Gizli bir işinin olduğunu bilirdim. Dedim ki, məsələ
nədir, ağa Burunsi, mənə də de. Demədi. Nə qədər israr
etdimsə, bir şey öyrənə bilmədim. Axırda dedim: «Yəni
daha bizə inanmırsan».
– Əgər inanmasaydım, gətirməzdim.
– Bəs onda nə üçün demirsən?
– Hələlik məsləhət deyil.
Çantamı götürüb arxasınca avtovağzala yola düşdüm.
Orada Məşhədə bilet alıb avtobusa mindik. Yolda yenə
canına düşdüm, amma nə etdimsə, faydası olmadı; bir şey
demədi ki demədi.
28
İnqilabın qələbəsinə qədər bir neçə dəfə soruşdum,
yenə danışmadı. Sirr saxlamaqda misli yox idi. Demək
lazım deyildisə, deməzdi. Hətta SAVAK da onunla bacara
bilmirdi. Bir dəfə tutub bir-bir dişlərini qırmış, başına min
oyun açmış, amma bir kəlmə də öyrənə bilməmişdilər.
Nəhayət, inqilab qələbə çaldı. Bir müddətdən sonra
Sepah Əhmədabad xiyabanında Qadınlar mərkəzi adlı bir
yer açdı. Burunsi oranı mühafizə edirdi. Bütün mərkəzin
mühafizəsini ona tapşırmışdılar.
Bir gün onu görməyə getdim. Təsadüfən, istirahət saatı
idi. Otağında oturub sanki məni gözləyirdi. Salamlaşıb
yanında oturdum. Zahidan səfəri hələ də mənə maraqlı idi.
Dedim ki, daha iş-işdən keçib, de görək məsələ nə idi.
Gülüb əli ilə çiynimə vurdu, dedi ki, hə, daha təhlükəsi
yoxdur, deyərəm.
- O zaman bildiyin kimi, Hacı ağa Xamenei İranşəhrin
bir kəndinə sürgün olunmuşdu. O vaxt mən ona bir
məktub çatdırmalı idim.
– Bir məktubu vermək iki gün çəkir?!
– Doğru deyirsən, amma başqa bir iş də çıxdı.
– Hansı iş?
– Məktubu ağaya verəndə görüş otağına gedən yolu
göstərib dedi ki, SAVAK buradan bizə nəzarət edir,
yanımıza gələnlər kameraya düşürlər. Buna bir çarə qıla
bilsən, çox yaxşı olar.
Başa düşdüm ki, ağa kamera ilə girişin arasında divar
hörməyimi istəyir. Mən də tez işə başladım. Kərpic gətirib
orada bir divar hördüm. Buna görə qayıtmağım iki gün
çəkdi.
Gülüb dedim: «Onda həmin yağ vedrəsini də ağa üçün
istəyirdin?»
– Bəli.
29
– SAVAK məmurları səni saxlamadılar?
– Təsadüfən, gələndə ağa bunu ehtimal etdi. Dedim ki,
gələndə başıma şal bağlamışdım, məni tanımazlar. Lakin
ağa razılaşmadı və məni başqa bir yoldan bayıra çıxardı.
Dostları ilə paylaş: |