Down sendromlu çocuklarda motor geliŞİMİ ve müdahalesi
Yüklə 119 Kb. Pdf görüntüsü
|
146 Bu çalışma, fizyoterapi metodunun kullanılmasının, tedavi periyotları boyunca, DS’lu çocukların temel motor becerileri üzerinde belirgin bir ivme yarattığını göstermektedir. Teorik bir sisteme dayanarak, DS’lu çocuklar için özel olarak bir tedavi sistemi modeli geliştirilmesi önemlidir. Sistem transfer edilebilir ve fizyoterapistin tedavilerinde kullanılabilir. DS’lu çocukların spesifik motor gelişimine, meydana gelen engellere ve uygun bir tedavi stratejisine bir anlayış getirir. Tedavi sistemi; ebeveynlerin ve çocuğun aktif bir şekilde katılımını, motor becerilerin anlamlı kapsamda uygulanmasını ve eğitimini amaçlar. Eğitim ve standart talimatlar anlamında, ebeveynlere, çocuklarının günlük bakım ve günlük oyun zamanlarında motor becerilerin stimülasyonu konusunda rehberlik verilmektedir. Tedavinin yapılandırılmış olması ve metodik bir şekilde sağlanması önemlidir. BMS’in değerlendirilebilir karakteri, bir çocuğun motor gelişiminin kesin seviyesini göstererek, fizyoterapi tedavisinin kısa-dönem ve uzun-dönem amaçlara uygun şekilde formüle edilmesini sağlar. Tedavinin sonuçları nesnel anlamda değerlendirilebilmekte ve bu değerlendirmenin sonucu olarak tedavi amaçları oluşturulmaktadır. Fizyoterapi sistemi ve standart ebeveyn talimatları hem ebeveynlere hem de fizyoterapistlere yön vermektedir. En uygun sıklıktaki tedavi, bireysel olarak saptanmalıdır. Müdahale araştırmasının gidişatında 3 ay boyunca haftada bir tedavi ve sonraki 3 aylık dönemlerde de dinlenme periyodu yer almıştır. Bu yapı deneyde kullanılmıştır. Ancak bunun en uygun sıklık olup olmadığı henüz açıklık kazanmamıştır. Takip araştırmasında, tedavinin yoğunluğunda değişiklikler yapılarak ve aile ile çocuğa uygunluğunu göz önünde bulundurarak tecrübe kazanılması önemlidir. Ebeveynler ve çocuklar için tedavi her zaman öncelikli olmadığından tedavisiz periyotları da kayda almak faydalıdır. Tekrarlanan BMS testleri ile ilerlemenin ölçümü bu anlamda yapılabilir. Daha önce de belirtildiği gibi, basit BMS ölçümlerini değerlendirmek için, DS’lu çocukların gelişimsel profilini ya da standardizasyonunu kurmak gerekir. Yapılan değerlendirmede; müdahale araştırmasında uygulandığı üzere tedavinin metodik şekli, ebeveynler ve fizyoterapistler tarafından bütün olarak son derece pozitif bulunmuştur. Ebeveynlerin, çocuklarının test edilmesine karşı reaksiyonları, raporlar, fizyoterapi tedavisi ve motor stimülasyonun evde uygulanması bunun bir öğrenme süreci olduğunu ortaya çıkarmış; 7.4 Tedavinin metodu 147 kolay anlaşılır, kullanışlı ve tamamında çok zahmetli olmadığını göstermiştir. Pediatrik fizyoterapistler BMS ölçümleri sisteminin, BMS raporlarının, tedavinin sisteminin ve yazılı ebeveyn talimatlarının günlük çalışmalarda iyi bir etki ile kullanılabileceğini düşünmektedirler. Fizyoterapistler tedavinin sistemini net bulmuştur ve bir çocuğun özelinde bireysel bir tedavi adapte edilmesi imkanını da takdirle karşılamıştır. BMS raporlarının kısa ve net olduğunu, hedeflenmiş ve iyi ayrıştırılmış bir terapötik tedaviye fayda sağlandığı düşünülmüştür. Ayrıca tedavi sisteminin kaba motor karakteriyle ilgili de yorumlar yapılmıştır. Ebeveyn talimatlarının illüstrasyonlarla netleştirilmesi yönünde de bir tavsiye olmuştur. Fizyoterapinin DS’lu çocukların temel motor becerilerinin gelişimi üzerine etkisi için yapılan araştırmanın sonuçları, son derece yararlı olduğu yolunda değerlendirilmiştir. Ancak, bu noktada biraz dikkatli olmak ve sonuçları da dikkatle değerlendirmek gerekir. Araştırma yapısı gereği keşfe dayalı olmuş ve ümit verici araştırma alanının incelemesi tamamlanmıştır. Gerçek şu ki, sonuçlar az sayıdaki deneğe dayanmaktadır ve araştırma, küçük bir grup araştırmacının doğrudan katılımıyla gerçekleşmiştir. Literatürden alınan bulgular, deneysele benzer bir araştırma tasarımına yönlendirilmiştir. Araştırma tasarımındaki bir takip araştırması ve BMS’deki çocuklar için standart değerlerin eksikliğinden kaynaklanan limitlerden dolayı, bu pozitif sonuçların yapısal anlamda pozitif olup olmadığı ya da bir çocuğun ileri gelişimini etkileyip etkilemeyeceği henüz açık değildir. Bu ilk sonuçlar ümit vericidir ve DS’lu çocukların tedavisi ve motor gelişimi üzerine bir takip araştırması yapılmasını gerektirmektedir. Bu takip araştırmasının kapsamında önemli olan, yukarıda bahsi geçen standart değerleri kurmaktır. Bununla birlikte, bu takip araştırması, tedavinin bireysel ve optimal yoğunluğunun kurulmasını mümkün kılacaktır. 7.5 Takip eden araştırmalar 148 Literatür, ebeveynlerin çocuklarının motor gelişimlerinin iyileştirilmesine destek olunması taleplerinden de anlaşılacağı üzere, DS’lu çocukların motor problemlerini net olarak işaret etmektedir. Bu yardım talebi aynı zamanda Hollanda Pediatri Birliği’nin DS Kalıtsal ve Konjenital Bozukluklar Çalışma Grubu’nun “ DS’lu Çocukların Medikal Gözetimine Giriş” bölümü tarafından da tanınmış ve itibar görmüştür (Borstlap, 1996). Bu çalışmada verilen tavsiye, çocuğun doğumunu takip eden ikinci ya da üçüncü aydan itibaren çocuğun motor gelişiminin bir pediatrik fizyoterapist tarafından değerlendirilip gerekli gözetim ve önerilerin alınması yönündedir. Günümüzde, sonuçlar karşısında en uygun opsiyon, DS’lu çocuğun pediatrik fizyoterapi tedavisinin temelini bu çalışmada geliştirilen metoda uygun olarak yapılandırmaktır. Bu yüzden DS ekiplerine ve pediatrik fizyoterapiye bu metotların sunulması, DS’lu çocuklara metoda dayanarak bir fizyoterapi muayanesi yapılması ve gerekirse tedavi edilmesi tavsiye edilebilir görünmektedir. DS’lu çocukların motor gelişimi ve gözetimi bu çalışmanın ana teması olmuştur. Bu tasvirlemenin araştırmaya faydaları olmuştur. Apaçık ortadadır ki, çocukların gelişimi, motor beceriler ve ebeveynlerin DS’lu çocuklarına yardım etmek istemelerinden daha fazlasını içermektedir. Bu yüzden, DS’lu çocukların motor gelişiminin desteklenmesi, yardımcı eğitim ve paramedikal disiplinin sunulduğu bütünsel bir desteğin bir parçasını oluşturmalıdır. Ebeveynler esas eğitmenler olarak sorumlu ve tavsiyeleri sürdürecek kişiler olduklarından (van den Brink, 1990), ebeveynlerin talepleri çok önemlidir (Vermeer’den adapte edilmiştir, 1999) Pediatrik fizyoterapistin görevi ebeveynlerin total amaçlarını spesifik motor amaçlarla desteklemektir. Çocuk ve aile için destek, kolay ulaşılabilir ve eve yakın olmalıdır. Bölünmemiş erken destek ihtiyaca yönelik, profesyonel olarak bireysel ihtiyaçlara göre tasarlanmış ve tutarlı şekilde sağlanıyor olmalıdır (Leemans&Nieuwenhuizen, 1997). 7.6 Eğitimsel perspektifte fizyoterapi Yüklə 119 Kb. Dostları ilə paylaş:
|