Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Bütün bunlar aşpazın mənə olan münasibətini daha da pisləşdirirdi. Londonda bir həftə qaldıqdan sonra anladım ki, qohumluğumuz xalam və onun ərinin gözündə mən fikirləşdiyimdən tamamilə fərqli anlamdadır. Bütün Afrikada zəngin ailələrin öz kasıb qohumlarının uşaqlarını himayəyə götürməsi adət halını alıb və himayəyə götürülən uşaqlar bu xeyirxahlığının əvəzində himayədarları üçün işləyirlər. Bəzən qohumlar onlara təhsil verir və öz doğma uşaqları kimi qayğısına qalırlar. Bəzən isə yox. Açıq-aşkar ümid edirdim ki, mən əvvəlki kateqoriyaya düşərəm. Lakin tezliklə öyrəndim ki, xalam və onun ərinin ağıllarında səhradan gətirdikləri bu avam uşağı inkişaf etdirmək yox, evlərində qulluqçu saxlamaq kimi daha vacib fikirləri var. Məhəmməd dayının o qədər işi olurdu ki, evdə işlərin necə getdiyinə heç fikir vermirdi. Lakin mənə ikinci ana olacağına ümid etdiyim xalamın məni özünün üçüncü qızı etmək fikri qətiyyən yox idi. Onun nəzərində, sadəcə, bir qulluqçu idim. Bu fakt bütün amansızlığı ilə bəlli olunca, illah da yorucu və uzun iş günlərindən sonra Londona gəlmək sevincim tamamilə yoxa çıxdı. Xalam qoyduğu qaydalara və tapşırdığı bütün işlərə ciddi nəzarət edirdi, hər gün hər şey dəqiqliklə, onun dediyi vaxtda, dediyi kimi yerinə yetirilməli idi, heç bir istisna ola bilməzdi. Bəlkə də o, vətənimizdən fərqli mədəniyyətə sahib olan bu yad ölkədə müvəffəqiyyət qazanmaq üçün belə sərt olmaq lazım gəldiyini fikirləşirdi. Amma, xoşbəxtlikdən, evdə xalam qızı Bəsmanm timsalında özümə bir rəfiqə tapmışdım. Bəsma xalamın böyük qızı idi və biz eyni yaşda idik. O, elə gözəl qız idi ki, bütün oğlanlar arxasınca düşərdilər, o isə heç downloaded from KitabYurdu.org 111 fikir də verməzdi. Gündüzlər məktəbə gedir, gecələr isə kitab oxuyurdu. Bəsma otağına çəkilər, yatağına uzanar və saatlarla oradan çıxmadan oxuyardı. Çox vaxt başı oxuduğu kitaba elə qarışardı ki, yemək də yadından çıxardı, bəzən kimsə çağırmasa, otağından çıxmazdı. Darıxanda və özümü yalnız hiss edəndə onun otağına gedər, çarpayısının küncündə oturub soruşardım: - Nə oxuyursan? O isə gözünü kitabdan ayırmadan dodağının altında mızıldanardı: - Məni tək burax, oxuyuram... - Səninlə danışa bilmərəm? Yenə də gözü kitabda, sanki yuxuda danışırmış kimi: - Nədən danışmaq istəyirsən? - soruşardı. - Nə oxuyursan? - Hmmm... - Sən nə oxuyursan? O nə haqdadır? Nəhayət, onun diqqətini kitabdan yayındıra bilirdim. O, kitabı yerə qoyar və onun nə haqda olduğunu danışmağa başlayardı. Çox vaxt sevgi romanlan oxuyurdu. Çox vaxt da kulminasiya bir neçə dəfə ayrılıqdan və anlaşılmazlıqdan sonra kişi ilə qadının öpüşməsi olurdu. Hekayətləri çox sevdiyimdən onun danışdıqlarından inanılmaz zövq alırdım və sehrlənmiş kimi oturaraq bütün oxuduğunu gözləri yaşararaq və jestlərlə ən xırda hissələrinə kimi danışmasına qulaq asırdım. Onun hekayələrinə qulaq asdıqca mən də oxumağı öyrənmək istəyirdim, çünki oxuya bilsəydim, kiminsə mənə hekayət danışmasına ehtiyacım qalmazdı. Bizimlə yaşayan Abdulla dayım Londona universitetdə downloaded from KitabYurdu.org təhsil almaq üçün gəlmişdi. Bir gün o, məndən məktəbə getmək istəyib-istəmədiyim barədə soruşdu: “Varis, bilirsən, sən oxumağı bacarmalısan. Həvəsin varsa, sənə kömək edərəm”. O, mənə məktəbin harada olduğunu, nə vaxt açıldığını və ən əsası, pulsuz olduğunu dedi. Məktəbə getmək fikri heç vaxt ağlıma gəlməmişdi. Səfir mənə cibxərcliyi kimi hər ay lap kiçik məbləğ verirdi və təbii ki, bu pul məktəbə ödəyəcək qədər deyildi. Oxumağı öyrənmək həvəsi ilə Məryəm xalanın yanma getdim və ona məktəbə getmək istədiyimi dedim. Mən də xalamın uşaqları kimi ingiliscə oxumağı, yazmağı, danışmağı öyrənmək istəyirdim. Londonda yaşasaq da, biz evdə Somali dilində danışırdıq və mənim ətraf aləmlə heç bir əlaqəm olmadığından ingiliscə cəmi iki-üç söz bilirdim. Xalam dedi: “Yaxşı, bu haqda fikirləşərəm”. Lakin bu məsələni əri ilə müzakirə edəndə o icazə vermədi. Xalama tez-tez təsir etməyə çalışırdım, lakin o, ərinin əksinə getmək istəmirdi. Nəhayət, onlann icazəsi olmadan oxumaq qərarına gəldim. Məktəbə həftədə üç dəfə - axşam saat doqquzdan on birə kimə gedəcəkdim. Abdulla dayım birinci dəfə gedəcəyim yeri mənə göstərəcəyinə söz vermişdi. Onda on beş yaşım olardı və ilk dəfə idi ki, sinif otağında oturmuşdum. Otaqda dünyanın hər tərəfindən olan müxtəlif yaşlı adamlar var idi. Birinci dəfədən sonra evdən xəlvətcə çıxardım, eyni yolu getdiyimiz qoca bir italyan kişi məni özü ilə məktəbə aparar və dərs bitdikdən sonra evə qədər ötürərdi. Öyrənməyə o qədər həvəsli idim ki, müəllimim həmişə deyərdi: “Varis, yaxşı öyrənirsən, amma bir az yavaş ol”. Məhəmməd dayı axşamlar evdən xəlvətcə çıxdığımı biləndə mən artıq əlifbanı öyrənmişdim. Sözünə məhəl downloaded from KitabYurdu.org 113 qoymamışdım deyə mənə acığı tutdu və getdiyim heç bir ay olmamış məni məktəbdən çıxartdı. Məktəbə getməyə artıq icazə verilməməsinə baxmayaraq, xalam qızının kitablarını götürüb oxumağı öyrənməyə çalışırdım. Mənə ailə ilə birlikdə televizora baxmağa icazə verilmədiyindən qapıdan boylanaraq qulağım vərdiş etsin deyə ingilis dilinə qulaq asırdım. Hər şey adəti üzrə davam edirdi. Bir gün evi təmizləyərkən Məryəm xala məni çağırdı: “Varis, yuxarıda işin bitdikdən sonra bura gələrsən. Sənə sözüm var”. Yerləri yığdıqdan sonra aşağı düşdüm və zalda buxarının yanında dayanmış xalamın yanma getdim. - Bəli. - Bu gün evdən zəng vurmuşdular. Ah... sənin kiçik qardaşının adı nə idi? -Əli? - Yox, ən kiçiyi, saçı ağ olanı deyirəm. - Ağsaqqal? Onu deyirsən? - Hə. Ağsaqqal və böyük bacın Aman. Çox təəssüf edirəm, onların ikisi də vəfat edib. Qulaqlarıma inana bilmirdim. Gözlərim xalamın üzündə donub-qalmışdı. Onun zarafat etdiyini fikirləşirdim. Yaxud etdiyim nəyə görəsə hirslənib və belə dəhşətli bir şey deməklə məni cəzalandırmaq istəyirdi. Lakin onun üzündə heç bir ifadə görmürdüm. O, düz deyir, yoxsa niyə belə söz desin? Amma bu, necə ola bilərdi? Yerimdə donub-qalmışdım, hərəkət edə bilmirdim və sonra özümdən asılı olmadan ağ divanın üstündə oturdum. Onlara nə olduğunu da soruşmadım. Ola bilsin, xalam mənə o dəhşətli hadisəni izah edirdi, lakin tək eşitdiyim şey qulaqlanmdakı uğultu idi. Keyləşmiş halda, zombi kimi downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|