Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
fikirləşdim ki, bu məhz həmin, uzun müddət gözlədiyim andır! Mənimçün çox gözəl bir fürsət idi və mən məhz belə bir məqamı gözləyirdim. Otağa girib Şahru xalamı çağırdım: - Xala, sənə sözüm var... O, mənə acıqlı-acıqlı baxaraq: - Nədi, Varis? - soruşdu. - Lütfən, bura gəl... - Xalam qapıdan çıxan kimi səfirin bizi görməyəcəyinə əmin olduqdan sonra sevincqarışıq bir həyəcanla onun qolundan yapışdım. - Lütfən, yalvarıram, ona de ki, məni aparsın. Mən onun qulluqçusu ola bilərəm. Xalam üzümə baxdı, bu zaman üzündəki incikliyi hiss etdim. Lakin güclü, iradəli uşaq olduğumdan onun mənimçün nələr etdiyini yox, yalnız öz istəyimin yerinə yetməsini fikirləşirdim. - Sən?! Sənin ki heç nədən başın çıxmır. Londonda nə edəcəksən? - Mən təmizliklə məşğul ola bilərəm! Xala, nə olar, ona de məni aparsın! Mən GETMƏK istəyirəm! - Heç ağlım kəsmir. Zəhləmi tökmə, get işinlə məşğul ol. Otağa qayıdıb yeznəsinin yanında oturdu. Sonra astaca dediyini eşitdim: “Bəlkə onu aparasan? Bilirsən, o təmizlik işlərini çox yaxşı bacarır...” Xalam məni otağa çağırdı, mən isə həvəslə qapıya yaxınlaşdım. Əlimdə lələkli tozalan, saqqız çeynəyə-çeynəyə qapının ağzında dayandım. - Mən Varisəm. Siz xalamın ərisiniz, elə deyilmi? Səfir qaşqabağını tökərək: - Bəlkə ağzındakı saqqızı çıxardasan? - dedi. downloaded from KitabYurdu.org 95 Mən saqqızı ağzımda yumrulayaraq küncə tüpürdüm. O, Şahru xalanın üzünə baxıb: - Bu qızı deyirsən? Oy, yox, yox, - başını buladı. - Mənim tayım-bərabərim yoxdur. Təmizləyə bilirəm, bişirə bilirəm, hətta uşaqlara da baxıram! - Əminəm ki, dediyin kimisən. Üzümü xalama tutaraq: - Ona de, - yalvardım. - Varis, bəsdir, gedə bilərsən. - Ona de ki, məndən yoxdur! - Varis! Şşş!.. - Sonra üzünü səfirə tutaraq: - Hələ uşaqdır, amma, həqiqətən, zəhmətkeşdir. İnan mənə, o işin öhdəsindən gələr... Məhəmməd dayı üzümə ikrahla baxaraq sakitcə oturmuşdu. - Yaxşı, qulaq as, sabah səni aparacağam. Oldumu? Sabah günorta pasportunu da gətirib gələcəyəm, sonra Londona gedəcəyik. 6 İtalyan mətbəxində xəngəli xatırladan xəmir xörəyi 8. UZU LONDONA London! London haqqında heç nə bilmirdim, amma adı qulağıma xoş gəlmişdi. Harada olduğunu da bilmirdim, bir onu bilirdim ki, çox uzaqdadır. Mənim olmaq istədiyim qədər uzaqda... Bu sanki dualarıma verilən cavab - gerçəkləşə biləcək ən şirin xəyal idi! Qulaqlarıma inanmayaraq xalamdan soruşdum: “Xala, mən, doğrudan, gedirəm?” O, əsəbi tərzdə barmağını silkələyib: “Kəs səsini. Yenə başlama”, - dedi. Üzümdəki həyəcanı gördükdə isə gülümsəyərək: “Yaxşı. Bəli, sən, həqiqətən də, gedirsən”, - əlavə etdi. downloaded from KitabYurdu.org Sevincimdən yerə-göyə sığmayaraq axşam yeməyi hazırlayan xalam qızı Fatimənin yanma qaçdım. - Mən Londona gedirəm! Londona gedirəm! - qışqıra-qışqıra mətbəxdə oynamağa başladım. - Nə? London?! - O, oynayan vaxt qolumdan yapışıb izahını istədi. Fatimə qulaqlanna inanmayaraq: - Sən ağ olacaqsan... - dedi. - Nə dedin? - Sən ağ olacaqsan, bilirsən də... ağ. Onun nə danışdığını başa düşmürdüm. Həyatımda heç vaxt ağ insan görməmişdim və ümumiyyətlə, belə insanların varlığından xəbərsiz idim. Amma onun iradı məni qətiyyən narahat etmədi. “Danışma, lütfən. Sadəcə, Londona sən deyil, mən gedirəm deyə paxıllığın tutur!” - əda ilə deyərək oynamağa davam etdim. Sanki yağışın yağdığını bayram edirəmmiş kimi əl çalır, atılıb-düşür, mahnı oxuyurdum: “Mən Londona gedirəm! Oh-eey - mən Londona gedirəm!” “Varis!” - Şahru xala hədələyici səslə çağırdı. Həmin axşam xalam məni səfərə çıxmaq üçün geyindirdi. Bu arada ilk dəfə ayaqqabım da oldu - əla dəri səndəllər! Təyyarədə onun verdiyi uzun, əlvan rəngli, üstündən xələti da olan donumu geyinmişdim. Yüküm yox idi, çünki Məhəmməd dayı məni aparmağa gələndə əynimdəki paltardan başqa heç nəyim yox idi. Evdən çıxanda Şahru xalanı, Fatiməni, o biri xalam uşaqlarını qucaqlayıb öpdüm. Fatimə mənə qarşı çox mehriban olduğundan onu da aparmaq istəyirdim, amma bilirdim ki, orada yalnız bir adama iş var idi və bu işə məni seçdikləri üçün çox xoşbəxt idim. Məhəmməd dayı pasportumu mənə verdi, downloaded from KitabYurdu.org 97 ona maraqla baxmağa başladım. Bu, mənim ilk rəsmi sənədim idi, çünki o vaxta kimi nə doğum haqqında şəhadətnaməm, nə də ki üstündə adım yazılan bir kağız olmuşdu. Maşına minərkən özümü vacib adam hiss etdim və ailəyə əl yelləyərək sağollaşdım. O günə kimi səhrada keçiləri otararkən arabir başımın üstündən ötən təyyarələri görmüşdüm və onlann mövcudluğundan xəbərim var idi. Əlbəttə ki, Moqadişuda mindiyim təyyarə qədər yaxından görməmişdim. Məhəmməd dayı ilə aeroporta getdik, təyyarəyə çıxan qapıya yaxınlaşanda dayandıq. Uçuş zolağında Afrika günəşinin şəfəqləri altında parlayan Britaniya təyyarəsinin nəhəngliyini görüb heyrətlənmişdim. Bu vaxt Məhəmməd dayının burnunun altında nəsə danışdığını eşitdim: “...Məryəm xalan səni Londonda gözləyir, mən də bir neçə günə gələcəyəm. Getməzdən əvvəl burada bir balaca işim var”. Təəccübdən gözlərim ona zilləndi, ağzım açıq qaldı. O, təyyarə biletini ovcuma basdı. - Varis, biletini, pasportunu itirmə! Bunlar çox vacib sənədlərdir, muğayat ol! - Sən gəlmirsən? - bu, dilim topuq çala-çala deyə bildiyim tək kəlmə oldu. - Yox, mən bir neçə gün də burada qalmalıyam, - o, hövsələsiz şəkildə cavab verdi. Tək getməyə qorxduğumdan ağlamağa başladım. Artıq Somalidən çıxmağım qaçılmaz idi və başıma gələnlərdən sonra bunun yaxşı bir nəticəsi olacağına əmin deyildim. Bütün çətinlikləri ilə Somali mənim vətənim idi, məni qarşıda nələrin gözlədiyi isə tamamilə sirr idi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|