Downloaded from KitabYurdu org SƏhra çİÇƏYİ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Aman da mənə Moqadişuya necə gəlib çıxdığını, ərini necə tapdığını danışdı. Onun əri xoşxasiyyət, sakit və zəhmətkeş bir adam idi. Bacım səkkizaylıq hamilə idi və birinci uşağını gözləyirdi. Lakin ayağa qalxanda bu yaxınlarda ana olacaq qadına oxşamırdı. Altı futdan da hündür boyu olan bacım uzun afrikan paltarında heç hamiləyə oxşamır və zərif görünürdü. Onun çox gözəl göründüyünü hələ də xatırlayıram və ümid edirdim ki, hamilə olanda mən də onun kimi gözəl olacağam. Biz bir az söhbət etdikdən sonra bayaqdan beynimdən keçən sualı verdim: “Aman, evə qayıtmaq istəmirəm - sizdə qala bilərəm?” “Deməli, sən də qaçdın və bütün işləri Mamanın öhdəsinə buraxdın...” - o, kefsiz halda dedi. Amma istədiyim qədər onlarda qalmağıma razılaşdı. Onun daxması iki balaca otaqdan ibarət idi, birində mən, o birində əri ilə bacım yatırdı. Ərini az- az görürdük, o, səhər erkən işə gedir, günorta yeməyinə qayıdır, bir az dincəlir, sonra işə qayıdır və bir də gecə gəlirdi. Evdə olanda da o qədər az danışırdı ki, onun haqqında, demək olar ki, heç nə xatırlamıram - hətta adını, nə işlə məşğul olduğunu belə... Amanın çox qəşəng bir qızı dünyaya gəldi. Mən ona uşağa baxmaqda kömək edirdim. Həmçinin evi təmizləyir, çirkli paltarları aparıb çöldə yuyur, qurumaq üçün sərirdim. Bazara gedir, bazarlıq edir, satıcılarla sövdələşməyin sirlərini öyrənirdim. Yerlilərin mimikaları ilə satıcılara yaxınlaşaraq dərhal soruşurdum: “Neçəyədir?” Eyni ssenari, demək olar ki, hər gün təkrarlanırdı: satıcı qadın qabağıma biri böyük, ikisi balaca olmaqla üç pomidor qoyub mənə üç dəvənin qiymətini (təbii ki, mənim fikrimcə!) oxuyurdu. downloaded from KitabYurdu.org 83 Əlimi yellədərək bezikmiş bir tərzdə deyirdim: - Oy, çox bahadır... - Yaxşı, gəl, gəl, nə qədər verə bilərsən? - İki əlli. - Oy, yox, yox! O qədər də yox... Bu vaxt özümü gedirmiş kimi göstərir və bir gözüm əvvəlki satıcıda, həvəslə başqa satıcılarla danışırdım. Sonra geri qayıdırdım, ikimizdən birimiz yorulanadək sövdələşir və nəhayət, razılığa gəlirdik. Bacım anamdan narahat olduğunu deyirdi. Bu narahatlıq mən də qaçıb gəldikdən sonra bir az da artmışdı: “Mama bütün işi təkbaşına görür...” Həmişə söhbət o yerə gəlib çatanda elə danışırdı ki, sanki vəziyyətin belə olmağının bütün günahı məndədir. Anamla bağlı dediklərini başa düşürdüm, amma Aman özünün də qaçdığını heç vaxt xatırlatmırdı. Onunla keçirdiyim uşaqlıq illərimi xatırlayırdım. Görüşmədiyimiz təxminən bu beş ildə çox şey dəyişmişdi, amma Amançün hər şey əvvəlki kimi idi. Onun nəzərində mən hələ də o vaxtkı balaca, səfeh uşaq idim, o isə həmişə, həmişə ən ağıllı və ən böyük idi. Mənə aydın oldu ki, bir-birimizə zahirən çox oxşasaq da, əslində, xasiyyətimiz tamamilə fərqli idi. Onun bu yersiz ağalığı məni getdikcə daha çox qıcıqlandırırdı. Papa məni o qocaya ərə vermək istəyəndə başqa bir həyat arzusuyla qaçmışdım. Yemək bişirmək, paltar yumaq, uşaq saxlamaq - evdə kiçik bacı-qardaşıma da mən baxırdım - arzuladığım həyatda yox idi. Beləcə, bir gün Amangilin evindən çıxaraq qismətimdə məni daha nələr gözlədiyini axtarmağa getdim. Bunu onunla müzakirə etməmişdim, ona gedəcəyimi belə deməmişdim. downloaded from KitabYurdu.org Sadəcə, bir səhər oyanıb evdən çıxdım və bir daha geri qayıtmadım. O vaxt bu gedişimdən razı qalmışdım, amma bilmirdim ki, onu bir daha görə bilməyəcəyəm. 7. MOQADIŞU Amangildə yaşadığım vaxt ərzində məni Moqadişuda yaşayan başqa qohumlarımızgilə aparmışdı. Ömrümdə birinci dəfə anamın ailəsindən olan adamlarla görüşə bilmişdim. Anam paytaxtda anası, dörd qardaşı və dörd bacısı ilə yaşamışdı. Moqadişuda yaşayanda nənəmlə görüşdüyümə görə çox məmnunam. İndi onun təxminən doxsan yaşı var, amma mən görəndə yetmiş yaşlarında olardı. Nənəm əsl Mamadır. O, güclü iradə və xarakterə malik dişbatmaz bir qadındır. Əlləri neçə illərin əziyyətini çəkdiyindən timsah dərisinə oxşayırdı. Nənəm ərəb ölkələrinin birində doğulmuşdu, lakin hansı ölkə olduğunu dəqiq bilmirəm. Mömin müsəlman idi, üzünü Məkkəyə tutaraq gündə beş dəfə namaz qılardı və evdən çıxanda başdan-ayağa qara çarşaba bürünərdi. Arabir onunla zarafat edərdim: “Nənə, yaxşısan? Lazım olan tərəfə getdiyinə əminsən? Çarşabın arxasından necə görürsən?” Onun acığı tutardı: “Ah, gəl, gəl görüm. Hər şeyi lap yaxşı görürəm”. Gülə-gülə deyərdim: “Yaxşı, bəs nəfəs ala bilirsən?!” Nənəmgildə qaldığım günlərdə başa düşdüm ki, Mama öz gücünü haradan alıbmış. Babam neçə illər əvvəl vəfat etmiş, nənəmsə evin və uşaqlann qayğısını çəkməklə bütün işləri özü tək görmüşdü. Onlara gedəndə məni o ki var yorardı. Səhər yerimizdən qalxan kimi o artıq getməyə hazır olardı. O dəqiqə deyərdi: “Tez ol, Varis. Gedək”. Nənəm bazardan bir xeyli uzaqda yaşayırdı. Biz hər gün downloaded from KitabYurdu.org 85 bazarlıq etməyə gedərdik. Nənəmə deyərdim: “Nənə, gəl avtobusla gedək, çox istidi. Bazar da piyada getməkçün xeyli uzaqdır”. “Nə?! Avtobus?! Gəl, gəl, gəl gedək. Sənin kimi cavan qız avtobusla getmək istəyir?! Niyə şikayətlənirsən? Axır vaxtlar yaman tənbəl olmusan. İndinin uşaqları hamısı belədir, bilmirəm sizə nə olub. Sənin yaşında olanda mən millərlə yolu piyada gedərdim... Ay qız, mənimlə gəlirsən, ya yox?” Beləcə, yola düşürdük. Bir az da uzunçuluq etsəydim, o, mənsiz gedəcəkdi. Evə qayıdanda arxasınca torbalan darta-darta çətinliklə gələrdim. Mən Moqadişudan çıxandan sonra xalalanmdan biri özündən sonra doqquz yetim qoyub vəfat edib. Nənəm onun da uşaqlanna öz balaları kimi baxıb. O əsl Mamadır və nə etmək lazım idisə, onu da edirdi. Nənəmgildə olanda dayılarımdan biri, Voldab dayı ilə görüşmüşdüm. Bir gün bazardan qayıdanda onu o biri dayım uşaqlanmdan biri qucağında divanda oturan gördüm. Onu əvvəllər heç vaxt görməsəm də, anama çox oxşadığından özümü saxlamadan üstünə qaçdım. Anamçün çox darıxdığımdan onu xatırladan hər şeyə qarşı inanılmaz dərəcədə həssas olmuşdum. Onun üstünə qaçdım, mən də sanki aynada bir az fərqli görünən adamlar kimi anama oxşadığımdan bu həm qəribə, həm də gözəl idi. O, evdən qaçdığımı və Moqadişuda qaldığımı eşitmişdi. Ona yaxınlaşanda dedi: “Bu, zənn etdiyim adamdır?” Həmin gün evdən çıxandan bəri ilk dəfə doyunca gülmüşdüm. Voldab dayı anama təkcə zahirən oxşamırdı, anam kimi onda da güclü yumor hissi var idi. Bu bacı-qardaş, çox güman ki, downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|