sallayaraq mənə tərəf gəldi. O əsl mama idi (Afrikada “mama”
qadına hörmət mənasında işlənir, bu ada layiq olmaq üçün yaşa
dolmalı, kamil olmalı, həqiqətən də, ana olmalısan.). Onun
əynindəki paltar və şərflər al-əlvan idi. O soruşdu:
-
Nə istəyirsən?”
Pomidorlan göstərərək dedim:
-
Lütfən, bunlardan mənə verə bilərsiniz?
-
Pulun var?
-
Yox, amma çox acam...
- Çıx get buradan - GET! - o, əli ilə məni piştaxtanın
yanından uzaqlaşdıraraq qışqırdı.
Başqa bir satıcının yanma getdim və yenə başladım. Bu
qadın dedi:
- Piştaxtamın qabağında sülənən dilənçiləri görən gözüm
yoxdur. İmkan ver, işimizlə məşğul olaq. Get buradan, haydı!
Ona başıma gələnləri danışdım və dedim ki, Əhməd əmini
axtarıram, onun harada yaşadığını bəlkə o bilə... Fikirləşirdim
ki, əmim varlı adam olduğundan qalkayolular onu tanıya
bilərlər.
- Bura bax, yum ağzını. Kolluqdan çıxıb gəlib burada belə
qışqıra-qışqıra danışa bilməzsən. Şşşş! Bir az mərifətin olsun.
Sakit. Camaatın içində ailə üzvlərinin adını ucadan demə!
Gözlərimi onun üzünə zilləyərək fikirləşdim... Ay Allah, bu
qadın nə danışır, mən bu adamlarla necə ünsiyyət quracağam?!
Yanımızda bir nəfər divara söykənib dayanmışdı. Məni
çağırdı:
-
Ay qız, bura gəl.
Həyəcan və həvəslə yanma getdim və düşdüyüm bu çətin
vəziyyəti ona izah etməyə çalışdım. Təxminən otuz yaşlarında,
downloaded from KitabYurdu.org
75
adi bir Afrika kişisi idi, mehriban sifətindən başqa elə bir
xüsusi əlaməti yox idi. Kişi təmkinlə dedi:
- Bir az sakit ol. Sənə kömək edə bilərəm, amma gərək
ehtiyatlı olasan. Öz tayfanın adını hər yerdə belə qışqıra-qışqıra
demə. İndi de görüm, hansı tayfadansan?
Ona ailəm və Əhməd əmi haqqında nə bilirdimsə, hamısını
danışdım.
- Oldu, məncə, onun harada yaşadığını bilirəm. Gedək, onu
tapmaqda sənə kömək edəcəyəm.
-
Oh, lütfən, lütfən. Məni ora apara bilərsiniz?
-
Hə, gəl. Narahat olma, onu tapacağıq.
Birlikdə bazardan uzaqlaşdıq, kölgəli bir küçə ilə aşağıya
doğru getdik.
- Acsan? - Sözsüz ki, bu, gözü olan hər kəsin açıq-aşkar hiss
edə biləcəyi bir şey idi.
-
Bəli.
- Yaxşı, bax bu, mənim evimdir. İstəyirsən gəl nəsə ye, sonra
gedib əmini tapaq.
Onun təklifini məmnunluqla qəbul etdim. Biz içəri keçdik.
Evdən əvvəllər heç vaxt hiss etmədiyim qəribə və xüsusi bir
qoxu gəlirdi. Məni otuzdurdu və yemək gətirdi. Sonuncu
tikəmi yeyib qurtaran kimi dedi:
-
İstəyirsən gəl mənimlə bir az uzan, yuxunu al.
-
Uzanım?
-
Hə, bir az dincəl.
-
Yox, lütfən, mən tezliklə əmimi tapmaq istəyirəm.
Bilirəm, bilirəm. Amma əvvəl gəl bir az uzan. İndi siesta
vaxtıdır. Narahat olma, sonra gedib onu birlikdə taparıq.
Həqiqətən də, günorta yuxusunun vaxtı idi, amma bu yad
downloaded from KitabYurdu.org
adamla yanaşı uzanmağı ağlıma da gətirmirdim. O söhbətdən
sonra başa düşdüm ki, onun niyyəti başqadır. Amma mən, cahil
qızcığaz, nə edəcəyimi bilmirdim.
- Bura bax, qızcığaz, - kobud tərzdə dedi, - istəyirsənsə,
əmini tapmağa sənə kömək edim, yaxşı olar ki, uzanıb yuxunu
alasan.
Bilirdim ki, Əhməd əmini tapmaq üçün o adamın köməyinə
ehtiyacım var. O, israrla və hədələyici tərzdə təkid
etdiyindən qorxmağa başladım və nəhayət, ən axmaq səhvi
etdim - onun təklifi ilə razılaşdım. Şübhəsiz, onun yanma
uzandığım vaxt yatmaq onun ağlmdakı ən son istək idi. İki
saniyənin içində o murdar oğraş üstümə çıxmağa çalışdı.
Ondan canımı qurtarmaq istəyəndə başımın arxasından bir
şapalaq vurdu. Bir kəlmə belə demədən imkandan istifadə edib
onun qollarının arasından sivişib otaqdan qaçdım. Qaçdıqca
yatdığı yerdən onun necə çağırdığını eşidirdim. “Ey, qızcığaz,
geri qayıt...” Sonra uzaqdan gülüş səsləri gəldi.
Küçə boyunca acı-acı ağlayaraq bazara tərəf, adamların
ətrafında təhlükəsiz yer axtarmağa getdim. Təxminən altmış
yaşlannda bir qoca mama mənə yaxınlaşdı, qolumdan tutub
məni otuzdurdu. “Bala, nə olub? De görüm, niyə ağlayırsan?”
İndicə başıma gələn hadisəni etiraf edə bilmirdim. Bunu
kiməsə deməyə elə sıxılır, elə utanırdım ki... Onun evinə
girməklə bütün bunlara şərait yaratdığıma görə özümü elə
axmaq, elə ağılsız hesab edirdim ki... İçimi çəkə-çəkə ona
əmimi axtardığımı, amma tapa bilmədiyimi izah etdim.
- Əmin kimdir? Adı nədir?
-
Əhməd Dirie.
Yaşlı mama sümükləri çıxmış barmağını küçəyə diaqonal
downloaded from KitabYurdu.org
77
səmtdə yerləşən açıq- mavi rəngli evə uzadaraq dedi:
-
Bax oradadır. Onu görürsənmi? O evdir.
Ev düz qarşımda idi. Maşından düşüb əmimi tapmaqda mənə
kömək etməsi üçün o əclafa yalvardığım yerdə... Sonralar başa
düşdüm ki, o alçağa başıma gələnləri danışanda o mənim də,
əmimin də kim olduğunu dəqiq bilirmiş. Arvad məni
ötürməyini istəyib-istəmədiyimi soruşdu. Daha heç kimə
inamım qalmadığından onu diqqətlə süzdüm. Amma üzündəki
ifadədən onun əsl ana olduğunu anladım.
-
Bəli, lütfən, - tərəddüdlə cavab verdim.
Biz evə yaxınlaşdıq, qapını döydüm. Əmidostum qapını açdı
və məni görüb təəccübləndi:
-
Sən burada nə edirsən?
Yaşlı qadın çıxıb getdi.
Axmaqcasına cavab verdim:
-
Əmidostu, mən gəlmişəm.
- Allah xatirinə, de görüm, burada nə edirsən? Evdən
qaçmısan, düzdür?!
-
Həə...
-
Səni evinizə qaytaracağam! - ciddi bir tərzdə dedi.
Əhməd əmi məni evində gördüyünə, xüsusilə də gəlib onun
evini tapa bildiyimə heyrətlənmişdi. Yük maşmmdakı kişinin
və demək olar ki, onun qonşusu olan birinin məni zorlamaq
istədiyini demədən başıma gələnləri danışdım. Səhranı keçərək
gəlib şəhərdə onun evini tapmağıma mat qalsa da, qətiyyən
məni evində saxlamaq fikrində deyildi. Əmim onun
heyvanlarına kimin baxacağından narahat idi. Axı əvəzində
mənə bir cüt ayaqqabı almağa qıymadığı o işi illər idi məhz
mən görürdüm! Atamın böyük uşaqlan artıq evdən
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |