119
106-43) idi. Məhz o, mərkəzdə insanın durduğu “humanizm” anlayışını
formalaşdırmışdı. Ondan bir neçə il sonra stoik Seneka (e.ə.4
- e.65) "insanlıq müqəddəsdir” deyə bəyan etdi və bu, həmişəlik
humanizmin şüarı oldu.
Bundan əlavə, stoiklər bildirirdilər ki, xəstəlik, ölüm kimi bütün
təbii proseslər təbiətin sarsılmaz qanunlarından irəli gəlir. Ona görə də
insan taleyi ilə barışmalıdır. Heç nə təsadüfən baş vermir. Hər şey
zərurətə tabedir, ona görə də tale qapını döyəndə şikayətlənməyin elə
bir faydası yoxdur. Onların fikrincə, insan həyatın xoşbəxt hadisələrini
də eləcə həyəcansız qarşılamalıdır. Bu məsələdə biz stoiklərin kənar
hadisələrin
əhəmiyyətsiz olduğunu bəyan edən kiniklərlə
qohumluğunu görürük. Hətta bu gün hisslərinin qarşısını alan insanlar
haqda “stoik sakitliyi” ifadəsi işlədilir.
Epikürçülər
Artıq bildiyimiz kimi, Sokrat insanın necə yaxşı bir həyat yaşaya
biləcəyini araşdırmaqla məşğul olurdu. Kiniklər və stoiklər Sokratın
fəlsəfəsini belə şərh edirdilər: insan özünü yüksək maddi rifahdan azad
etməlidir. Lakin Sokratın Aristip
adlı bir şagirdi də vardı. O, inanırdı ki, həyatın hədəfi mümkün olduğu
qədər çox hissi zövq almaqdır. “Ən ali xeyir həzz almaq, ən böyük şər
isə ağrımaqdır!” Ona görə də məqsədi hər cür ağrılardan yayınmaq olan
həyat tərzini təbliğ etmək istəyirdi.
Eramızdan əvvəl təxminən 300-cü ildə Epikür (341-270) Afinada öz
fəlsəfə məktəbinin əsasını qoydu. Onun tərəfdarları epikürçülər
adlanırdı. O, Aristipin həzz əxlaqını inkişaf etdirmiş və onu Demokritin
atom nəzəriyyəsi ilə birləşdirmişdi.
Deyilənə görə, epikürçülər bir bağda yaşayırdılar. Buna görə də
onlar “bağ filosofları” kimi tanınırdılar. Bağın girişində isə belə bir
qeyd asılıbmış: “Ey yolçu, sən burada yaxşı yaşayacaqsan. Həzz burada
ən yüksək dəyərdir”.
Epikür həmişə hər hansı hərəkətin xoş nəticələrinin onun mümkün
fəsadlarından üstün tutulmalı olduğunu vurğulayırdı. Əgər sən
şokolada nə vaxtsa aludə olmusansa, nəyi nəzərdə tutduğumu bilərsən.
downloaded from KitabYurdu.org
120
Əgər heç vaxt şokolada aludəçiliyin olmayıbsa, belə bir məşq elə:
Daxılında yığıb saxladığın bütün pulları götür və gedib iki yüz kronluq
şokolad al. (Bunu təklif
edərkən fərz edirəm ki, sən şokoladı xoşlayırsan.) Bir oturuma bu
şokoladların hamısını ye. Saat yarımdan sonra, bütün şokolad yeyilib
qurtarmış olacaq. Bax, onda Epikürün fəsadlar deyərkən nəyi nəzərdə
tutduğunu başa düşəcəksən.
Epikür inanırdı ki, uzun müddətdə daha böyük, daha intensiv, çox
davam edən həzz qısa müddətdə alınmış həzdən üstün tutulmalıdır.
(Bəlkə sən bir il özünü şokolad yeməkdən saxlayırsan ki, pul yığıb təzə
velosiped alasan və xaricə bahalı səyahətə gedəsən.) Heyvanlardan
fərqli olaraq, biz öz həyatımızı planlaşdırmaq iqtidarındayıq. Biz “həzz
hesablaması” aparmağa qabilik. Şokolad yaxşıdır, lakin təzə velosiped,
yaxud İngiltərəyə səfər ondan da yaxşıdır.
Epikür “həzzin heç də məsələn, şokolad yemək kimi bir hissi həzz
olmadığını vurğulayırdı. Dostluq və incəsənətin qiymətləndirilməsi də
insana həzz verir. Bundan başqa, həyatdan zövq almaq özünə nəzarət,
səbir, sakitlik kimi qədim yunan ideallarını da tələb edir. Arzu bizi
çulğayanda sakitlik də ağrıya qatlanmağa imkan verəcək.
Tanrılardan qorxu bir çox insanları Epikür bağına gətirirdi. Bu
mənada Demokritin atom nəzəriyyəsi dini xürafatı aşmaq üçün faydalı
bir müalicə idi. Yaxşı həyat yaşamaqdan ötrü ölüm qorxusunu aşmaq
da vacibdir. Bu fikrini əsaslandırmaqdan ötrü Epikür Demokritin “ruh
atomları” nəzəriyyəsindən istifadə edirdi. Yəqin xatırlayırsan,
Demokrit inanırdı ki, ölümdən sonra həyat yoxdur, çünki insan öləndə
onun “atomlardan ibarət ruhu” da ətrafa səpələnir.
“Ölüm bizi narahat etməməlidir, çünki nə qədər ki, biz varıq, ölüm
hələ yoxdur, ölüm gələndə isə biz getmiş olacağıq”.
Epikür bu azadlıq fəlsəfəsini dörd müalicəvi tövsiyə ilə
yekunlaşdırırdı:
Tanrılardan qorxmaq lazım deyil. Ölümə görə, narahat olmağa
dəyməz. Xeyirə nail olmaq asandır. Əndişələrə qatlanmağa nə var!
Yunan nöqteyi-nəzərindən baxanda burada əvvəlki tibb elminin
downloaded from KitabYurdu.org
121
fəlsəfi layihələrilə müqayisədə yeni bir şey yox idi. Epikürün niyyəti
sadəcə o idi ki, insan sadaladığım dörd
komponenti özündə birləşdirən “fəlsəfi tibbi şərəflə təchiz etməlidir.
Stoiklərin əksinə, epikürçülər siyasətə və cəmiyyətə yox dərəcəsində
maraq göstərirdilər. “Hücrədə yaşamaq!” - Epikürun tövsiyəsi idi. Biz
onun “bağı” ilə Avropada hazırda mövcud olan kommunaları müqayisə
edə bilərik. Bizim zəmanəmizdə də bir çoxları cəmiyyətdən uzaqdakı
“təhlükəsiz hücrə”lərinə üstünlük verirlər.
Epikürdən sonra bir çox epikürçülər hedonist həyat tərzi fəlsəfəsini
inkişaf etdirdilər. Onların “Anı yaşa!” kimi bir şüarı vardı. “Epikürçü”
sözü bu gün yalnız öz kefi üçün yaşayan adamları təsvir etməkdən ötrü,
mənfi mənada işlənir.
Yeniplatonçuluq
Gördüyün kimi, kiniklər, stoiklər və epikürçülər öz ideya əsaslarını
Sokratın təlimindən götürmüşdülər. Bu üç fəlsəfi məktəb həm də
Heraklit
və
Demokrit
kimi
Sokrataqədərki
filosoflardan
yararlanmışdılar.
Lakin Ellinizmin yetkin mərhələsində ən diqqətəlayiq fəlsəfi
tendensiya ilk növbədə Platonun fəlsəfəsindən ilham alırdı.
Ona görə də bu tendensiyanı Yeniplatonçuluq adlandırırlar.
Yeniplatonçuluğun əsas siması Plotin (205-270) idi, o, fəlsəfəni
İsgəndəriyyədə öyrənmiş, sonradan Romaya köçmüşdü. Onun yunan
fəlsəfəsi və Şərq mistisizminin yüzillər boyu əsas görüş yeri olmuş
İsgəndəriyyədən gəlməsi diqqətəlayiq faktdır. Plotin özüylə Romaya
xilas doktrinasını gətirmişdi ki, bu ideya da zamanı gələndə
Xristianlıqla yekunlaşdı. Yeniplatonçuluq xristian ilahiyyatının əsas
axınına ciddi təsir göstərdi.
Platonun ideyalar nəzəriyyəsini, onun ideyalar aləmilə hislər aləmini
bir-birindən necə ayırdığını yada sal, Sofi. O, ruh və bədən arasında
sərhəd çəkirdi. Beləcə, insanı ikili varlıq sayırdı: bədənimiz hisslər
aləmindəki hər şey kimi torpaq və tozdan ibarətdir, lakin bizim ölməz
ruhumuz da var. Bu inanc Platondan əvvəl də yunanlar arasında
yayılmışdı. Plotin Asiyadakı bənzər ideyalarla da tanış idi.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |