olunması prosesi gedir. Proqnozlara görə yaşadığımız XXI əsrin 60-70-ci
illərində qlobol
energetik şəbəkələr tam təşəkkül tapacaq, bu reallıq isə öz növbəsində enerji ucuzluğu ilə
nəticələnəcəkdir. Lakin bu perspektivi gözləmədən öncə iqtisadi bazasını möhkəmləndirmək
istəyində olan dövlətlər öz milli eneregetik strategiyalarının təkmilləşdirilməsi qayğısına
qalmağa daha çox önəm verməlidirlər. Burada isə energetikanın ekoloji varisliyinin təminat
verən, xammal qənaətçiliyi və dayanaqlı rentabellik üzərində qurulan və mümkün olduqca
tükənən resursdan asılı olmayan, antropogen-bərpaolunan istiliknüvə enerjili energetik
təhlükəsizlik sistemi yaradılmalıdır. Bununla belə hansı xammal və material mənbəyindən
qaynaqlanmasına baxmayaraq perspektiv dünya energetikası sosiallaşan iqtisadiyytın
xidmətində
bulunmalıdır.
65
III FƏSİL
İQTİSADİ VƏ SOSİAL VƏHDƏT
.1. Ekonomika
İqtisadiyyat elm olaraq məhdud ehtiyatların faydalı əmtəələr istehsalında və onların
insanlar arasında bölgüsündə ictimaiyyatin mümkün həcmdə istifadəsini tədqiqat predmeti
seçmişdir.
İqtisadiyyat iki spesifik ideya sintezində: «resurslar məhduddur, tələblər intəhasız»
elmi-təcrübi mahiyyətini təcəssüm etdirir. Praktiki kontekstdə iqtisadiyyat təsərrüfat həyatının
motivasiyasını şərtləndirir. Terminoloci müstəvidə isə onun ismi kökdə ərəbcə «
tədbir» mənasını
ifadələndirən iq
3
tisad istilahı ilə uzlaşır.
İqtisad və iqtisadiyyat anlayışları qlobal sferada başlanğıcını antik yunan filosofu
Ksenofontun «Ekonomikas» traktatından başlanğıc alır və qeyd lunduğu kimi bir başa ev
təsərrüfatçılığı mənasını ifadə edir. Bir elm olaraq o, öz predmeti çevrəsində cəmiyyətin
və onun
yaratdığı sistemlərin təsərrüfat proseslərini tədqiqat hədəfi seçmişdir. İnkişaf tapan iqtisad elmi
cəmiyyət inkişafının bütün mərhələlərində son məqsədini insanların həyat şəraitinin
yaxşılaşdırılmasına səfərbər edərək iqtisadi qanunlarnı, problemlərin təhlil və tədqiqi əsasında
fundomental prinsiplərini formalaşdırır.
İqtisadiyyat empirik bir elmdir. O faktlara və müşahidələrə əsaslanır. Burada məqsədlərin
fbvqündə faktları bir aryaya gətirərək sistem yaratmaq missiyasi dayanır.
İqtisadi nəzəriyyə ingilis iqtisadçısı L.Robbinsin tərifində «Müxtəlif istehlak imkanları olan
maraqlar və məhdud vasitələr nisbəti arasında insan davranışlarını öyrənən elmdir» kimi
səslənmişdir.
Bütün dövrlərdə iqtisadiyyat
hansı əmtəələri,
necə və
kim üçün istehsal etmək olan üç
prioritet prinsipdən yan keçə bilməmişdir.
İnsalara bioloji və sosial tələblər xasdır. Hamı yemək, geyim, mənzil əmtəə və xidmətləri
birləşdirən rahat həyat istəyindədirlər. Bu yüksək tələbləri müqabilində isə iqtisadi
resurslar
məhduddur. İstehlak tələblərinin məcmui mövcud resursların istehsal imkanlarını üstələyir. Bu
fakt iqtisadiyyat elminin təyinatında əsas götürülür. Buna görə də iqtisad elmi insanların
maksimal istehlak tələbləri müqabilində məhdud resurslardan səmərəli istifadə və onların
idarəedilməsi ilə bağlı məsələləri tədqiq edir. Dünyanın çağdaş lokal və qlobal problemləri:
qeyri-bərabərlik, ətraf mühit, infilyasiya, işsizlik, korrupsiya, yoxsulluq öz kökləri ilə məhdud
resursların səmərəli istifadə prinsipallığına əsaslanır.
Resurslar
torpaq, kapital, əmək, və
sahibkar bacarığı olmaqla əsasən döğrd qismə bölünür.
Buraya
insan biliyi və informasiyanı da daxil edirlər. Təsərrüfat fəaliyyəti nəticəsində iqtisadi
münasibətlər yaranır və bu münasibətlər istehsal, bölgü, mübadilə və istehlakda təcəssüm olunur.
İqtisadi münasibətlərin daşıyıcıları isə insanlar, onların
birlikləri, şirkətlər və dövlətdir[46, 81].
İqtisadiyyat sistemləşmə baxımından aşağıdakı əsas qrupları ifadə
edir:
o
Xalis kapitalizm;
o
Komanda iqtisadiyyatı;
o
Qarışıq sistem;
o
Ənənəvi iqtisadiyyat.
Sahəvi obrazda iqtisadiyyatın
əsas tədqiqat obyektləri
66
aşağıdakılardır:
Makro iqti
/ iqtisadiyyat;
Mikroiqtis
rin davranışı kontektindəki
sadiyyat;
zo iqtisadiyyat - regionlar və sahələr iqtisadiyyatı;
sadiyyat - tam halda ümumi /dövləti obrazda
adiyyat - təsərrüfat prosessinin fərdl vahidlə
iqti
Me
Meqa və ya inter iqtisadiyyat - dunya iqtisadiyyatı.
Hər bir iqtisadiyyat sahəsi ümumi olmaqla yanaşı həm də özünün məxsusi göstəricilər
sisteminə malikdir.
İqtisadi problemlərin həlli müxtəlif institusional strukturların təyin və tənzimləyici
mexanizmləri vasitəsilə reallaşır. Bu baxımdan ölkələrin industrial inkişafı iki cəhət xüsusunda -
istehsal vasitələri üzərində mülkiyyət və iqtisadi fəaliyyətin idarəedilməsi koordinsiyası üzrə
müəyyənləşir.
İqtisad elminin tədqiqat metodu aşağıdakı şəbəkədə akkumlyasiya olunur:
Eksperimental metod - iqtisadi sistemin bütövlükdə və ya onun ayrı-ayrı stuktur
hissələrini eksperimentlər vasitəsi ilə tədqiq edir;
İnduktiv metod - faktlardan prinsiplər çıxartaraq nəzəriyyə yaratmağı, xüsusidən
ümumiyə gediş etməyi ifadələndirir;
Hipotetik-deduktiv metod - makro və mikro səviyyədə ayrı-ayrı iqtisadi
proses və
hadisələrin təhlilinə istinad edən hipotez və uzlaşmalara əsaslanır;
Statistik-zaman təhlili - myəyyən zaman kəsiyində vəziyyət mahiyyətinə görə
həmcins olan kütləvi iqtisadi hadisələrin və obyektlərin ümumi tədqiqat
metodikasını ehtiva edir;
Tarixi-model yanaşma - öyrənilən gedişatın funksional təkrarlığı və tarixi
konteksti şəraitində iqtisadi proseslərin model obrazında təqdimatını şərtləndirir;
Riyazi metod - iqtisadi hadisələrin öyrənişinin riyazi əlamət və simvollarla yazılış
motivasiyasına əsaslanır;
Mücərrədləşmə metodu - iqtisadi prosesləri tətqiq edərkən təsadufi xarakter
daşıyan hadisələrin istisnası üzərində qurulur.
Müasir iqtisadi düşüncəni aşağıdakı iqtisadi sistem və modellər ehtiva edir:
o
XIX əsrin 40-ci illərində Almaniyada təşəkkül taparaq fəhlə sinfinin maraqlarını
ifadələndirən və sosializmin qələbəsinin labüdlüyünü şərtləndirən
marksizm;
o
XX əsrin 90-cı illərində iqtisadi liberializm və sistemli marcinal analiz prinsipləri
əsasında formalaşan
neoklassizm;
o
XX əsrin 50-60-cı illərində C.M.Keynizin nəzəriyyəsini təkrar
istehsal prosesinə
gəlir artımının təsiri - akselerasiya prinsipi ilə dolğunlaşdıraraq dövriyyə çıxarılan
neokenziyançılıq;
o
Ötən əsrdə formalaşan cəmiyyətin sosial həyatında iqtisadi proseslərin
dərindən bilən
əhəmiyyətini izahlandıraraq, onları müasir texnikanı
texnokratların aslılığına verən
-
neoinstitusionalizm;
o
Sahibkarlıqın azad rəqabətinə nail olmaqla və digər iqtisadi elementlər vasitəsi ilə
vlət tərəfindən tənzimlənməs ifadə edən
neolibiralizm
təsərrüfat proseslərini dö
t təşkl etsə də onun sektorial bölgüsü və sahəvi təsnifatı
vard
nəzəriyyədə iqtisadiyyatın sektorlara bölgüsü aşağıdakı
konfi
İkinci sektor - sənaye və tikinti;
Üçüncü sektor - xidmətlər, icarət,
nəqliyyat, rabitə, təhsil, elm və sair.
Çox vaxt birinci və ikinci sektorlar
material istehsal sektoru adlanır. Bununla belə
sektorların real və maliyyəyə bölümü də təsnifatlandırılır.
Real sektor əmtəə və xidmətləri əhatə
edir.
Maliyyə sektorunu isə maliyyə-kretik qrupları birləşdirir.
Bununla belə iqtisadi həyatda rəqəmlərdə ifadə olununan sektorial bölgünün digər
təsənifat forması da təcrübələndirilir:
İqtisadiyyat özü-özlüyündə vəhdə
ır. Qənaətə gəlinmiş iqtisadi
qurasiyadadır:
Birinci sektor - kənd və meşə təsərrüfatı, ovçuluq, balıqçılıq;
67