- mallann qiymətləri istehsal xərclərinə uyğundur.
L.Valrasm modelindən belə nəticə çıxarmaq olar ki, qiymətlər bütün
bazarlarda bir-birilə əlaqədardır, bir-birini müəyyən edir və tənzimləyir. Faiz
dərəcəsinin aşağı olması kreditləri ucuzlaşdırdığma görə o, əlverişli investisiya
mühiti yaradır. Faiz dərəcəsi aşağı olsa pullan bankdepozitlərində saxlamaq sərfəli
olmaz. Bu halda qənaətlər investisiyaya çevrilər. Ancaq C.Keyns hesab edirdi ki,
investisiyanın rentabelliyini artırmaq məqsədilə faiz dərəcəsinin azaldılmasının öz
həddi var.
İqtisadi tarazlığın klassik və neoklassik modelində qənaətlərin və
investisiyamn makrosəviyyədə qarşılıqlı əlaqəsinə də baxılır. Gəlirlərin artımı
qənaətlərin çoxalmasım stimullaşdınr. Qənaətlərin investisiyaya çevrilməsi istehsalın
həcmini və məşğulluğu artınr. Nəticədə, yenə gəlirlər artır, onlarla birlikdə yenə
qənaətlər və investisiyalar artırlar. Əgər qənaətlər investisiyaya transformasiya
olunmursa, onda ümumi daxili məhsulun artımı ləngiyir, deməli, gəlirlər azalır, tələb
məhdudlaşır. Qənaətlər məcmu tələb və məcmu təklif arasındakı tarazlığı poza
bilirlər. Klassiklər hesab edirlər ki, əgər investisiylar qənaətlərdən çoxdursa
inflyasiya təhlükəsi yaranır. Onların bu müddəasını mübahisəli hesab edirik. Əgər
investisiyalar qənaətlərdən azdırsa ümumi daxili məhsulun artımı ləngiyir.
Klassiklərdən fərqli olaraq, C.Keyns tərəfindən əsaslandırılmışdır ki, qənaətlər
faizdən yox, gəlirlərdən asılıdır.
Klasiklərin fikrincə, məcmu tələb və məcmu təklif arasında uyğunluq çevik
qiymətlər vasitəsilə təmin olunur. Qiymət təkcə resurslann bölüşdürülməsini
tənzimləmir, eyni zamanda, natarazlıq vəziyyətini də səhmana salır. Məcmu tələb
qiymətlərin dinamikasının təsiri altında dəyişilir. Qiymətlərin səviyyəsi yüksək
olduqca istehlakçılarda pul ehtiyatlan azalır, müvafiq olaraq daha az mal və
xidmətlərə ödəməqabiliyyətli tələb yaranır. Məcmu tələb və qiymətlərin səviyyəsi
arasında tərs mütənasib əlaqə mövcuddur. Pula tələbin artması faiz dərəcəsinin
yüksəlməsinə gətirib çıxarması Azərbaycanm faktiki vəziyyəti ilə təsdiq edilir.
Azərbaycanda isteklak qiymətlərinin nisbətən sabitliyi, məcmu tələbin
artınlmasma müsbət təsir edən amildir. Buradan belə qənaətə gəlmək olar ki, indiki
mərhələdə Azərbaycanda məcmu tələbin aşağı səviyyəsinin əsas amili əhalinin
gəlirlərinin az olmasıdır.
Keynsin nəzəriyyəsinə görə əmtəə bazannda məcmu tələb verilmiş qiymətlər
səviyyəsində milli istehsalın satıla bilən həcmidir. Məcmu tələb dedikdə yeni istehsal
olunmuş bütün mal və xidmətlərin satışının dəyər formasında ümumi həcmi başa
düşülür (67, s.35). Statistikada üç komponent üzrə məcmu tələbin uçotu aparılır: mal
və xidmətlər bazarında ev təsərrüfat- lannın istehlak mallanna, fırmalann investisiya
mallanna və xidmətlərinə, dövlət tərəfindən alman mallara və xidmətlərə dövlətin
tələbi. Tələb ayrı-
81
ayn alıcıların və ya əhali qrupunun tələbi kimi yox, milli bazar miqyasmda ödəmə
qabiliyyətli tələb kimi çıxış edir. Tarazlıq nəzəriyyəsinə görə məcmu tələb ölkədə
istehsal olunan məhsuldan (xidmətdən) və idxaldan formalaşan məcmu təklifə
bərabər olmalıdır. Açıq iqtisadiyyatlı ölkələrdə məcmu təWif isə iqtisadi sistemdə
istehsal olunmuş bütün mal və xidmətlərin, habelə idxalın ümumi dəyərindən
ibarətdir (67, s.38-51). Bu monoqrafiyada məcmu təklif faktiki qiymətlərdə ümumi
məhsul və xidmətlərin buraxılışmdan və idxaldan formalaşdırılır. Məcmu tələb isə
daxili bazarda istehlakdan, ixracdan və ümumi yığımdan ibarət müəyyən edilir.
Məcmu tələb məcmu təklifdən az olarsa, istehsalçı firmalar istehsalı azaldır və
qiymətləri aşağı salırlar ki, mallar anbarda yığılıb qalmasın. Onlar hər iki addımı da
ata bilirlər: istehsalı və qiymətləri azaldırlar. Məcmu tələb məcmu təklifdən çox da
ola bilər. Bu halda mal-material ehtiyatlan hesabına məcmu tələb ödənilir və,
beləliklə, ehtiyatlar aşağı düşür, istehsalçılar öz məhsullanmn qiymətlərini qaldınr və
istehsalı genişləndirirlər. Əgər məcmu tələbin həcmi təkliflə müqayisədə azdırsa,
onda materiallann ehtiyatı artır.
Dövlətstatkomun tətbiq etdiyi metodikada məcmu tələb fərdi istehlakdan,
dövlət idarələrinin istehlakından, ixracdan və ümumi yığımdan ibarətdir. Ümumi
yığım əsas fondların yığımının və əsas dövriyyə vəsaitlərinin dəyişməsinin
(artımının) cəmidir.
Məcmu tələblə yanaşı Azərbaycan Respublikasmın Dövlətstatkomu “Daxili
tələb” göstəricisinin də uçotunu apanr. Bizim fikrimizcə, “daxili tələb” göstəricisinin
statistik uçot sisteminə daxil edilməsi və uçotunun ilbəil apanlması düzgündür. Məhz
bu göstəriçi milli bazarm alıcılıq qabiliyyətini əks etdirir. Məcmu təklif müəyyən
edilərkən bizim hesablamalarda milli istehsalm həcmi kimi “ümumi daxili məhsul”
göstəricisi yox, “Ümumi məhsul və xidmətlər buraxılışı” göstəricisindən istifadə
olunur. Çünki son milli “istehlakm həcmi” göstəricisi mallarm (xidmətlərin) fiziki və
hüquqi şəxslər tərəfindən bazar qiymətləri ilə alınması xərclərinə əsaslanır. Burada
əsas məlumat mənbəi əmtəə dövriyyəsi haqqında hesabatlardır. Ümumi yığım
göstəricisində əsas kapitalın yaradılması və maddi dövriyyə vəsaitlərinin
ehtiyatlanmn dəyişməsi ilə bağlı xərcləri əks etdirilir.
İqtisadi artım elementlərindən (investisiya, ümumi istehsal xərcləri, əmək
resurslan, əsas fondlar) istifadənin səviyyəsi bu əsərdə aşağıdakı göstəricilərin
əsasmda müəyyən edilmişdir.
-ümumi milli gəlirin və ümumi daxili məhsulun kapital tutumluluğu və
material tutumluluğu;
-əsas kapitala investisiyalann iqtisadi səmərəlilik əmsalı;
-əmək məhsuldarlığı və onun artım tempi (müqayisəli qiymətlərdə);
-istehsalm rentabellik səviyyəsi (mənfəət göstəricisi ilə);
-fond verimi.
82