ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
58 Əli İldırımoğlu 59 Daş y ağan gün Nəci bu sözləri deyib mükəddər baxışları ilə Köhnə Həsənli tərəfdəki dağların seyrinə daldı və dərindən ah çəkərək: – Allah erməni mərdimazarlarının cəzasını versin, – dedi. – Nə vaxtacan əmi qoltuğuna sığınmaq olar?! Balaca olsam da, Nəci məni özünə ümid yeri bilir di. Bu sözləri deyəndə elə bil yekə kişi ilə danışırdı. Lakin uşaq olduğumdan dediklərinin qabağında bir söz tapıb, ona yol göstərməkdə aciz idim. – Nəci, mən hələ tifiləm, məktəbə də getməmişəm. Əlimdən nə gəlir?! – demək mənasında çiynimi çəkib boynumu yana əyirdim. Nəci ilə aramızda bu cür qanqaraldıcı söhbətlər çox olurdu. Nəci məndən heç də hər hansı kömək gözləmirdi. Yalnız dərdini deyib ürəyini boşaldırdı. Elə ki, qoyunlardan biri doğdu, kefimiz durulurdu. Nəci quzunu əmizdirib mayaladıqdan sonra qoyu nun ətənəsinə bitişik olan, salafan naziklikdə kisəciyi ustalıqla ayırıb, içindəki suyu boşaldır və yerinə süd sağırdı. Sonra dolu kisəciyin ağzına, özündən düyün vurub sönməkdə olan ocağın qoruna basdırırdı. Körpə quzunun boğazından kəsdiyi süd dələmə pen dir kimi bişib bərkiyirdi... Nəcinin suluq qonaqlığın dan olmazdı. Biz çölbiyabanda, rəngbərəng çiçəklər dən naxışı olan yamyaşıl süfrənin başında qabaq qənşər bardaş qurub, qorda bişən suluqdan ləzzətlə yeyirdik. İştahamızı öldürdükdən sonra ayağa qalxdıq. Başı mız yeməyə qarışdığından sürünün yarısı kol basmış təpənin o üzünə aşmışdı. Nəci teztələsik sürüdən ayrı lan qoyunların qabağına bir tolamazdı atıb, həmişə qa baqda gedən qoşabuynuz erkəclə birlikdə geri qaytar dı və dedi ki, kolkos qoyunun yununu didir. Qırxım vaxtı ələ bir şey gəlmir. Onda əmim üzümə itin sözünü 60 Ə li İld ırı m oğ lu deyib, məni danlayır. Deyir ki, biryolluq başa düş ki, qoyunun yunu özündən gəlirlidir. Gərək onu pıtrağa salmayasan. Pıtraq da ki, yunun qənimidir, zay eləyib qoyur orda. İnsafüçünə, əmim düz deyir. Mən siftə belə şeyləri başa düşməzdim. Əmimin sözləri məni ayıltdı. İndi qoyunçuluğun dilini azçox öyrənmişəm. Bilirəm ki, hansı örüşün otu yağlıdı. Ona görə də əmimin qoyunları gümrah olur, çoxlu yun verir, əksəriyyəti əkiz doğur. Hətta üç quzu verəni də olur. Elə bilirsən çölçülük asandır?! Hər adam qoyunçuluq dan baş çıxara bilməz. Ona görə də əmim məndən ikiəlli yapışıb. Deyir ki, əvvəllər xamlıq eləyirdin, məni yarıtmırdın. İndi maşallah, işin çəmini tapmısan, qo yunquzunun dilini məndən yaxşı bilirsən. Əmim onu da deyir ki, yekəlib bığsaqqal çıxardanda bir qırmızı tuman qızla evləndirərəm, eveşik sahibi olarsan. Onda ermənilərin gülləsinə tuş gələn qardaşımın da ruhu şad olar. Mən də o dünyaya üzüqara getmərəm. İndi çox cavansan, arvad saxlayan vaxtın deyil. – Əmim bu sözləri deyib, sonra bicbic güldü. Dedi ki, ə Nəci, ürəyini sıxıb eləmə. Səndən xəbərsiz Cümşüd əminin qızını gözaltı eləmişəm. Əslinəsli olan adamdır. Cüm şüdün ağzını aramışam. Əvvəlcə bir balaca nəmnüm eləyirdi. Dedim, Cümşüd, yox ey, qız mənimdir, vəs salam. Gedib yad axtarınca daşımız da var, divarımız da. Nəcəf də pis oğlan deyil. Yaşları çatanda xeyir işlərini eləyərik. Əmimin deməsinə görə zarafata salıb Cümşüdə bir balaca sataşıb da. Deyib ki, ə, Cümşüd, çox yuxarıdan gedib məni təbdən çıxartma, əyənbəyən eləsən, özündən küs. Çox nalamıxa vursan, ona da Nəcəf deyərlər, bir balaca göz eləsəm, qızı gecəynən götürüb qaçar. Sən də el içində biabır olarsan. Cümşüd gülüb deyib ki, Mikayıl, səndən nə desən çıxar. Bir hal da ki, ayağını dirəmisən, sən deyən olsun. Bu gündən 61 Daş y ağan gün qız Nəcəfindir. Ancaq indidən məsələni açıbağartmaq tezdir. Uşaqları dilədişə salmayaq, yaxşı düşməz. Hələlik bu söhbət öz aramızda qalsın, vaxtı gələndə, nə deyirəm, qismətdən qaçmaq olmaz. Əvvəlaxır bir qız bir oğlanındır. Nəci üzümə baxmadan: – Əmimdən bu sözləri eşidəndə elə utandım ki! – dedi. – Başımı yuxarı qaldıra bilmədim, – əlavə etdi. – Evlənmək məsələsi yatsam yuxuma girməz. Bir də, arvad harama yaraşır! Heç özümə şalvar ala bilmirəm. Buynuzlu qoçdan başqa nəyim var? Nəcinin oynaq gözlərinə sanki qara bulud çökdü və üzünü Köhnə Həsənliyə tərəf tutdu. Tutqun baxış ları Köhnə Həsənlinin xarabalıqlarına keşik çəkən dağların əzəmətində donub qaldı. Və özüözü ilə da nışırmış kimi: – Erməniləri görüm Allahın qəzəbinə gəlsin! Ata anamı görsəydim, o qədər də dərd çəkməzdim. Bacı qardaşlarımdan bircəciyi sağ qalsaydı, mənə həyan olar dı. Ermənilərin tifağı dağılsın. Ataanamın günahı nə idi, ilahi! Evlərində sakitcə oturduqları yerdə hamısını qırıb məni yetim qoydular. Günüm qara, üzüm danlaqlı, öm rüm də bu çöllərdə, dağlarda, daşlarda keçir. Nəcinin gözləri yaşla doldu. O, alabəzək tütəyi çı xartdı. Deyə bilmədiklərini alabəzək tütəyin dili ilə yalyamaca car çəkməyə başladı. Sanki erməni qan içən lərinə lənət yağdırır, dağlardandaşlardan imdad diləyirdi. Hər dəfə Nəci ilə görüşəndə keçirdiyi iztirabların şahidi olurdum və əlimdən gələni edirdim ki, Nəcinin fikrini dağıdım, könlünü alıb şənləndirim və erməni zülmündən əzab çəkən sınıq qəlbini sağalmaz yara lardan xilas edim. Nəciyə əzbərlədiyim şeirləri oxu yurdum, öyrəndiyim hekayələri danışırdım. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|