ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
54 Ə li İld ırı m oğ lu Bu kəlamların nə demək olduğunu az da olsa anla yırdım. Ona görə də mənə nə qədər “evimin dirəyi, gözümün işığı” deyib əzizləsələr də, valideynlərimin xoşuna gəlməyən hərəkətlərdən çəkinirdim. * * * Kənddən çox da aralı olmayan dağların ətəklə rindən həmişə yanıqlı tütək səsi gəlirdi. Əlimi alnıma qoyub həmin səmtə baxanda qoyunquzu sürüsü gö rünürdü. Və bilirdim ki, Nəcinin otardığı qoyunlar dır. Kənddə ondan başqa heç kimin tütəyi yoxudu. Onun əsl adı Nəcəf idi. Lakin hamı onu Nəci deyə ça ğırırdı. Ermənilər Köhnə Həsənlini yandırıbdağıdan da ataanası, bacıqardaşı faciə ilə həlak olmuşdu. Nəcinin ipi Allahdan üzülmədiyindən sağ qalmışdı. Ağlagəlməz bir təsadüf nəticəsində əmisi Mikayıl qundaqda olan Nəcəfi qoltuğuna alıb ölümün ağzın dan qurtarmışdı. Nəci, ayağı yer tutandan sonra ona himayə duran əmisinə çobanlıq eləyib, qoyun otarır dı. Nəcəfin oynaq, qara gözləri, şivərək boyu, dolu sifəti, mərcan kimi ağappaq dişləri vardı. Çaldığı ala bəzək tütəyi Köhnə Həsənlinin qabağındakı bataqlıq da bitən qarğıdan düzəltmişdi. Aramızda xeyli yaş fərqi olsa da, bizimki tuturdu. Qocam onu da deyirdi ki, Nəcəf yetim olsa da, gözükönlü tox, halal uşaqdır. Heyləsindən adama zərər gəlməz. Qocamdan icazə alıb teztez Nəcinin yanına gedirdim. Məni görəndə elə sevinirdi ki! Deyirdi ki, sən yanımda olanda darıx mıram. Birinci dəfə Nəcinin yanına gedəndə sürünün itləri kənardan qaraltımı alıb hürəhürə üstümə cum dular. Nəci duyuq düşənəcən, itlər məni haqladılar. Elə qorxdum ki! İncəvara, itlər yaxınlaşanda nəyə 55 Daş y ağan gün görəsə mənə dəymədilər və peşman olubmuş kimi quyruqlarını bulayıb kənarda şöngüdülər. Nəci “Qorxma! Qorxma!” – deyədeyə yamacaşağı yüyürüb, özünü mənə yetirdi. Əvvəlcə itlərə təpindi, sonra mənə ürəkdirək verib dedi ki, arxayın ol, mənim itlərim heç vaxt arvaduşağa dəyib toxunmaz. Nəinki mənimki, kənddəki itlər də arvaduşağı qap mır. Qapsa, heyləsini bircə gün də qapıda saxlamaz lar, aparıb azdırarlar. İtlərin bu xasiyyətini bilmirdim. Nəci: “Əsl it qadı na, bir də uşağa dəyməz” deyəndə, təəccüb məni gö türdü. İlahi, it itliyi ilə qadınauşağa dəymir, amma erməni quldurları Köhnə Həsənlidə insafsızcasına bütün arvadları, uşaqları, qundaqdakı körpələri belə qırıb, qılıncdan keçiriblər. Ha fikirləşdim, bu sualıma cavab tapa bilmədim. Və erməni vəhşilərinə olan nifrət hissim daha da gücləndi. Nəci teztez ataanasının, altı bacısının, iki qarda şının ermənilər tərəfindən işgəncə ilə necə öldürül düyündən ürəkağrısı ilə danışıb kövrəlirdi. Nəciyə həmin qanlı hadisələri əmisi Mikayıl danışmışdı. Nəci əmisinin dediklərini dilə gətirdikdən sonra alabəzək tütəyə dəm verirdi. O, ermənilərin Köhnə Həsənlilərin başına gətirdiyi müsibətləri alabəzək tütəyin dili ilə car çəkib, dağlarıdaşları lərzəyə gətirirdi. Həmişə də tütəyi çalanda yönünü Köhnə Həsənliyə tərəf tutur du. Hərdən tütəyinə ara verib deyirdi ki, neçə dəfə qoyunları Köhnə Həsənli tərəfdəki yamaclara verib, ataanamın, bacıqardaşlarımın qəbrini axtarmışam, amma tapa bilməmişəm. Əmim bunu eşidib biləndə dedi ki, nahaq yerə özünü yorma. Dava vaxtı ermənilər uşaqdanböyüyədək hamısını ucdantutma qırırdılar. 56 Ə li İld ırı m oğ lu Sonra da meyitlərini ya yandırır, ya da ki, dərin xəndəklər qazıb basdırırdılar. Ona görə də dördbeş min adamdan birinin də qəbir yeri bilinmir. Nəci bu sözləri deyəndə, oynaq qara gözlərindən qopan yaş, çöl havasında qızarıb qaralan dolu sifətindən süzülüb yaxasını isladırdı. Nəcinin nələr çəkdiyini təsəvvür etdikcə ürəyimin başına od düşürdü. Quyruğu yerlə sürünən buynuzlu qara qoç ala bəzək tütəyin yanıqlı səsini eşidəndə sürüdən təklənib, Nəciyə tərəf gəlirdi və sahibinə yanaşıb onun söy kən diyi dəyənəyə sürtünürdü. Nəcinin əynindəki nimdaş pencəyin ətəyini yalayırdı. Buynuzlu qara qoç Nəcinin özününküydü. Əmisi bu qoçu ona quzu vaxtında ba ğışlamışdı. O da belə olmuşdu: İki payız bundan əvvəl əbrəş qoyun üç quzu doğmuşdu. Əmisi həmin quzu lardan birini Nəciyə peşkəş eləyib demişdi ki, bu, səninkidir. Nəci də həmin vaxtdan buynuzlu qoçu ələ öyrətmişdi. Buynuzlu qara qoç da Nəcidən əl çəkmirdi, mehrini ona salmışdı. Teztez sürüdən ayrılıb Nəciyə sürtüşürdü. Hərdən sahibinə buynuz da atırdı, ancaq bərkdən vurmurdu, Nəci ilə oynamaq istəyirdi. Buy nuzlu qara qoçun bu cür şıltaqlığından Nəcinin xoşu gəlirdi, eyni açılırdı və çiynindəki çantadan çörək qır qırıntısı çıxardıb buynuzlu qoça yedizdirirdi. Buynuz lu qara qoç Nəcinin üzünə baxabaxa çörəyi ləzzətlə göyşüyürdü. Ancaq buynuzlu qoç kənar adam kimi mənə məhəl qoymurdu. Və bə zən də geri çəkilib üstü mə cumur, məni vurmaq istə yirdi. Buynuzlu qara qoç həddini aşıb cızığından çıxan da Nəci ona təpinirdi. Buynuzlu qara qoç da səhvini başa düşürmüş kimi qabaq ayaqlarını qaldırıb Nəcinin çiyinlərinə qoyur, onun boyunboğazını, sirsifətini, 57 Daş y ağan gün alabəzək tütəyini qoxulayıb yalayır və sanki qəlbisınıq olan yetim sahibinin könlünü almaq istəyirdi. Nəci də buynuzlu qara qoçun bu hərəkətindən xoşhal olub, onun yanlara əyilmiş buruqburuq buynuzlarına, qaş qa alnına, boğazından sallanan qoşa qotazlara, qəşəng gözlərinə sığal çəkirdi. Mən isə belə bir mənzərənin şahidi olmaqdan məmnunluq duyurdum. Nəci ilə buynuzlu qoçun rəftarına heyranlıqla tamaşa edib, onların mehribanlığına həsəd aparırdım. Buynuzlu qara qoç elə bil alabəzək tütəyin səsində Nəcinin ke çirdiyi iztirabları hiss edir və arxasız sahibinin acı ta leyini anlayıb, ona həmdərd olmaq istəyirdi. Ucubucağı görünməyən qoyun sürüsünün içində bircə buynuzlu qoç Nəcininki idi. Neçə dəfə əmisi qəssab çağırıb buynuzlu qara qoçu kəsdirmək istə mişdi. Nəci yalvarıbyaxarıb birtəhər əmisini bu niy yə tindən çəkindirmişdi. Mikayıl kişi də: “Yetimin nəfəsi ağır olar, buynuzlu qoçu kəssəm, Nəcinin qəl binə dəyər, sonra ziyan çəkərəm” – mülahizəsi ilə fik rini dəyişmişdi. Nəci buynuzlu qara qoçu ilə fəxr edirdi və ona elə gəlirdi ki, dünyanın ən dövlətli adamıdır. Hərdən kədərli köks ötürüb deyirdi ki, qoyunun ömrü uzun olmur. Buynuzlu qoç tezgec kəsilməlidir. Ona görə də fikirləşdim ki, bir gün əmimin saqqızını oğurlayıb ona deyim ki, buynuzlu qoç qocalıb ətini tökməmiş altıbalalı doğar qoyuna dəyişsin. Ana qoyunu artırıb ayrıca sürü düzəldərəm, vardövlətim aşıbdaşar. Əmim məni evləndirər. Özümə ayrıca ailə quraram, güngüzəran düzəldərəm, kənddə beş kişinin biri ola ram. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|