ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
42 Ə li İld ırı m oğ lu Qulağıma gələn ayaq səsi məni daxili düşüncə lərimdən ayırdı. Bulağın yuxarısından keçən yola tərəf boylandım. Yanyörəsinə baxmadan, başını aşa ğı salıb asta addımlarla irəliləyən dayımı görəndə se vindim. Həm də ehtiyat etdim ki, məni danlayacaq. Ancaq sevincim qorxuya qalib gəldi. Əzabəziyyətlə Qarğı bulağında saldığım kənddən aralanıb dayımın qabağına yüyürdüm. O, Qarğı bulağından xeyli yuxa rıdakı düzənlikdə atı buxovlayıb geri qayıdırdı. Məni görəndə sifəti duruldu və şıltaqlığımı üzümə vurma dı. Əlini saçlarımda gəzdirib gülümsündü: – Ə, qırışmal, təktənha bu xəlvətxanada nə veyl lənirsən? – dedi. – İlançayandan qorxmursan? Nənən də evdə nigarandı. Harda olduğunu məndən soruş du. Dedi ki, xəbərsizətərsiz hara gedibsə, mənə də deməyib. Bir də belə qələt eləmə. Evdən çıxanda yeri ni de, bilsinlər hardasan... Dayım bundan artıq söz demədi. Əlimdən tutub addımlarını yeyinlətdi. Dayım xeyli susdu. Heç nə danışmadı. Nə isə fikrə getdi. Yəqin məni fikirləşirdi. Düşünürdü ki, anası olsaydı, bu cür dağadaşa düşməzdi. Yetimliyin üzü qara olsun. Nənə də ki qoca arvaddır, ev işlərindən başı açılır ki? Uşağın çayın çörəyini verməklə iş bitmir. Onun yüz cür əndişəsi var. Anası dursaydı, gözü üstündə olardı, öyüd verərdi, bu cür başlıbaşına buraxmazdı. O, daxili düşüncələrindən ayrılıb əlini çəlimsiz çiynimə qoydu. Mənə olan məhəbbətini büruzə verir miş kimi yüngülcə silkələdi və: – Tez yekəlsəydin, kara gələrdin, – dedi. – Baban da həmişəki adam deyil, yaş haqlayıb. Mən də iş ada mıyam. Səhər evdən çıxıb, axşam qayıdıram. Bu gün tez gəldim ki, mərəyin bir mili əyilib, onu düzəlt 43 Daş y ağan gün məliyəm. Yekə olsaydın, heç olmasa atı örüşə aparıb gətirərdin, ayağına buxov vurardın. Gecələr mal heyvanı yaylıma çıxarardın. Odun yarardın, gərmə kəsərdin. Dayımın dediklərini təsdiq etdim. Həm də lovğa landım: – Atın buxovunu babamdan yaxşı açıbbağlayı ram, – dedim. – Gərmə kəsməyi də bacarıram, ancaq odun yarmağa gücüm çatmır. Onu da bacararam ey, bircə baltanı qaldıra bilmirəm. Dayım gülüb əlini kürəyimdə gəzdirdi və: – Səni sınayırdım, – dedi. – Razı olmaram ki, mən duradura sən ağır iş görəsən. Heç babanla qocan da qıymaz ki, çətin işlərin altına girəsən. Bir də ki, yekələndə məktəbə getməlisən. Tərs kimi də burada məktəb yoxdur. Gərək atangilə qayıdasan. Ondan sonra da ayda bir dəfə görüşək, ya görüşməyək. Dayım beşaltı verst aralıda olan kənddə hesabdar işləyirdi. Yaxşı da qazanırdı. Əməkhaqqına düşən çəltiyi yığıbyığışdırmaq olmurdu. Babam mərəyin qabağında ding düzəltmişdi. Qış boyu çəltik döyür dü. Çuvalları ağzınacan düyü ilə doldurub, siçan girməsin deyə ağzını da motal ipi ilə bərkbərk bağla yırdı. Yeyilən yeyilirdi, artıq qalanı da bazarda satılır dı. Meşə kəndlərinin adamları atla, qatırla gəlib dü yünü elə qapımızda alırdılar. Qapıda satılan düyü bazardakından ucuz gedirdi. Bir dəfə nəyə görə isə babam hövsələdən çıxdı və dayıma acığı tutdu. Üzünü bozardıb: – Köpək qaya kölgəsində yatır, elə bilir öz kölgə sidir! – dedi. Dayım başını yuxarı qaldırmadı. Onun qırımını görüb, dinməzsöyləməz dəhlizdən otağa keçdi. 44 Ə li İld ırı m oğ lu Gecə yatanda qəlbimdə cürbəcür nigarançılıqlar baş qaldırırdı. Fikrimzikrim Qarğı bulağında tikdi yim evlərdə qalmışdı. Yorğun olduğuma baxmaya raq, gözlərimə yuxu getmirdi. Elə bil yorğandöşəyimə qor dolmuşdu. Düşünürdüm ki, kəndi qalın hasara almamışam. Andranikin qoşunları təzədən qayıdıb davaya başlasa, mənim o balaca kəndim əclafların toptüfənginin qabağında duruş gətirə bilməz. Həmin gecə rahat yata bilmədim. Ona görə də səhər açılan kimi çayçörəyimi yeyibiçib bir bəhanə ilə aradan çıxdım. Və birbaşa Qarğı bulağına tərəf yollandım. Tələmtələsik palçıq qarışdırıb kəndimin ətrafına iki qat hasar çəkdim. Ermənilərin hücumunun qarşısını almaq üçün əlavə olaraq kəndin həndəvərində boylu buxunlu, tüfənglitapançalı əsgərlər düzəltdim və on lar üçün dərin səngərlər qazdım. Sonra kənara çəkilib, yenə də kəndimə baxdım. O Andranikin qoşunları qarınlarını yırtsalar da, mənim kəndimə səmt düşə bilməz. Bəndbərələri elə möhkəm bağlamışdım ki, daha heç bir qorxusu yoxdu. – Özözümə düşündüm və sakit nəfəs aldım. Təzə Həsənlinin başı daşdandaşa dəyən köhnə kişilərindən eşitmişdim ki, erməniyə etibar yoxdur. Sabah Andranik olmasa da, bir başqa Andranik peyda olub, başının dəstəsi ilə müsəlman kəndlərinə hücum çəkəcək və bizi köhnə Həsənlinin gününə salacaq. Mən bu barədə işimi etibarlı tutmuşdum. Qarğı bula ğın yanında saldığım kənddən arxayın idim. Bilirdim ki, Andranikin qoşunu cürət eləyib mənim balaca kəndimə basqın edə bilməz. Andranikin atdığı top çəkdiyim ikiqat hasarı uçura bilsə, qulağımı kəsərəm. Köhnə Həsənlinin camaatı da bax, mənim kimi işlərini vaxtında etibarlı tutsaydılar, Andranik yox ey, onun 45 Daş y ağan gün dədəsi də gəlsəydi, bizə dişi batmazdı. Onun ordusu nun burnuna vurub geri qaytarardılar. Köhnə Həsənlinin başına gələnlərdən söhbət düşəndə kəndimizin bəzi ağsaqqalları ayrı cür hava çalırdılar. Deyirdilər, qoyunu qoyun ayağından asar lar, keçini keçi. Bu davadalaşda erməniləri ucdantut ma günahlandırmaq olmaz. Kasıbkusuba qalsa, ara ya qan düşməz. Müharibə onların nəyinə lazımdır?! Erməni camaatını başdan çıxarıb bu qanqadaya qo şan o haramzadə Andranik, Nijdeh, Hamazas kimi dəyyuslardı. Uşaq olsam da, bu deyilənlər beynimə batmırdı. Çünki göz gördüyünə inanar, qulaq eşitdiyinə – deyiblər. Köhnə Həsənlinin tarmar olmuş yurdunu görəndə tüklərim bizbiz olurdu. Məni vahimə götü rürdü. Və ağlıma gəlirdi ki, erməniyə etibar edib arxa çevirmək ağılsızlıqdı. Tezgec, haçansa yenə də And ranikin, Nijdehin, Hamazasın törəmələri toptüfəng götürüb bu yerlərə hücum çəkəcəklər. Bu qorxunc hisslər məni əsla tərk etmirdi və gecələr yatanda bəzən dəhşətli yuxular görürdüm. Görürdüm ki, iri buynuzu, zəhmli gözləri, uzun və seyrək dişləri, iti caynaqları olan insanabənzər bədheybət bir dəstə, silahlı erməninin qabağına dü şüb üstümüzə hücum çəkirlər. O dəqiqə bilirdim ki, qabaqda gedən o qorxunc adamlar Andranik, Hama zas, Nijdeh, Drodu. Məni araya almaq istəyəndə quş olub havaya qalxdım və uçmağa başladım. Evdəkiləri haraya çağırmaq istəyəndə nitqim tutuldu. Səksənib yuxudan ayıldım. Gözlərimi açanda elə sevindim ki! Qorxudan üzgözümü tər basmışdı. İnsan qiyafəsinə girib məni yaxalamaq istəyən bu dörd nəfər əcaib məxluqun caynağından xilas olduğum üçün kəndi Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|