ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
46 Ə li İld ırı m oğ lu mizin möminləri kimi əlimi üzümə çəkib salavat çe virdim və dönədönə yaradanıma şükür elədim. Yorğanı başıma çəkəndə ağlıma gəldi ki, Qarğı bu lağında tikdiyim evlərin bünövrəsini qoyanda bir va cib məsələni unutmuşam. Ona görə də səhərisi vaxt tapıb kəndimə baş çəkdim. Qolumu çırmayıb burax dığım səhvləri düzəltməyə başladım. Boylubuxunlu, çiyni tüfəngli əsgərlər düzəltdim. Onları kəndin yu xarısındakı qayaların başına qaldırdım və dönədönə tapşırdım ki, gecəgündüz ayıqsayıq olsunlar. And ranikin qoşunu hücum çəksə, iriiri daşları, qayaları diyirlədib düşmənin yolunu kəssinlər. Və cəlladlara kəndimə soxulmağa imkan verməsinlər. Erməni vəhşilərinin törədə biləcəyi qırğınların qarşısını almaq üçün xəlvətə salıb altdanaltdan gör düyüm bu işləri, yaratdığım müdafiə istehkamlarını özümdən başqa heç kəs bilmirdi. Düşünürdüm ki, bu sirri açıbağartsam, hamı mənə güləcək. Babam da, dayım da, illaf məni canciyəri bilib əzizləyən qocam da qınayacaqlar. Deyəcəklər ki, hələ ağzından süd iyi gəlir. Belə səfeh işləri başından çıxart getsin. Ocağın gözünə qoymaq üçün bir şələ quru çırpı gətirə bilmir, Andranikin, Nijdehin, Hamazasın döşünə çıxana bax?!! Həm də rəhmdilliklə dəlildəlalət edəcəklər ki, olan olub, keçən keçib. Nikolay hökumətinin vaxtına baxma. İndi hər yerdə əminamanlıqdı. İstər azərbaycanlı olsun, istər erməni, kimin nə həddi var birbirinə dəyibdolaşsın. Bir də ki, qanı qanla yumaz lar. İndi Andranik, Nijdeh, Hamazas kimi ara qarışdı rıb, qan tökən adamların meydanı deyil. Onların kita bı çoxdan bağlanıb. Uşaq olsam da, açıqaydın görürdüm ki, kəndə gələn pəncərə şüşələyən, at, qatır, öküz nallayan, pa 47 Daş y ağan gün lan tikən, divar hörən ermənilərə necə inanıb, məhrəm münasibət göstərirlər. Təzə Həsənlinin adamları erməniləri yuxarı başa keçirib, neçə gün evlərində qo naq saxlayıb, qabaqlarına yağlı xörəklər qoyub, sonra da gördürdükləri işin müqabilində ciblərini doldu rub, arpadan, buğdadan, darıdan, pərincdən yüklərini tutub, hörmətlə yola salırdılar. Mən isə ayrı cür düşünürdüm. Fikirləşirdim ki, andraniklər bağımızdakı çayır otu kimi bir şeydir. Düsərlə, bellə, külünglə nə qədər qazıb kökündən çı xartsan da, yenə də ordaburda cücərib baş qaldırır. Daşnakların törəmələri nə qədər sağdır, yenə də girəvə düşən kimi hücum çəkib kəndlərimizi Köhnə Həsənlinin gününə salacaqlar. Böyüklər nə deyir desin, erməni millətçilərinin ipi nin üstünə odun yığmaq olmaz. Onlara etibar yoxdur. Xain ermənilərin qəlbimdə yaratdığı nifrət, kin küdurət hisslərindən xilas ola bilmirdim. Neçəneçə kəndin yolu Köhnə Həsənlinin xarabalıqları arasın dan keçir. Buradakı məscidlərin, mədrəsələrin, min bir əzabəziyyətlə tikilmiş yüzillik, minillik binaların bir göz qırpımında yerlə yeksan olduğunu görəndə qəlbim qan ağlayırdı. * * * Yaz ki açıldı, camaat malheyvanı da götürüb itli pişikli uzaquzaq dağlara köçür, payıza dönəndə geriyə qayıdırdılar. Hər ailədən bir nəfər aranda qalıb bağbağatla, əkinbiçinlə məşğul olurdu. Hər dəfə məni də dağa aparırdılar. Gecəligündüzlü neçə gün yol gedirdik. Tağyurd yaylağına köçəndə beş yaşım vardı. Burada rəngbərəng çiçəklərlə naxışlanmış göy çəmənliklərdən, ordaburda nəzərə çarpan mamırlı 48 Ə li İld ırı m oğ lu daşlardan, balacabalaca quşların sığındığı gəvən kol larından, qarlı təpələrdən başqa heç nə gözə dəymirdi. Yurd yerinə çatan kimi əvvəlcə alaçıq qurub, üstünə yağış keçirməyən boz rəngli qalın keçə salınır, yanla rına sıx toxunmuş çətən çəkilirdi. Sonra köhnə ağılla rın daş hasarları qaydaya salınırdı. Mən isə öz alə mim də idim. Bir kənara çəkilib tərtəmiz göy qüb bəsinin maviliklərinə, dağlara, düzlərə, yaşıllıqlara baxır, hey baxırdım. Heç bir dərdim yox idi. Ortada yeyib qıraqda gəzirdim. Ömrümün xoş, bəxtəvər, qayğısız anlarını yaşayırdım. Bircə Qarğı bulağının yanında saldığım kəndimdən nigaran idim. Bir də ki, Köhnə Həsənlinin xarabalıqları yadıma düşəndə əhvalım korlanırdı. Bir yay səhəri naxır örüşə çıxanda, dayım ala cön gəni ağıldan buraxmadı. Günortaya yaxın ala cöngəni alaçıqlardan bir qədər aralıda kəsib ətini qonumqon şular arasında paylaşdırdılar. Ala cöngə ilə buzov vaxtı dostluq eləyərdim. Həmişə onun nazını çəkib, qaşqa alnına, yumşaq boyunboğazına tumar çəkib parpar parıldadırdım. Ancaq yekələndə məni o qədər də saymırdı. Dana vaxtı bir dəfə xata eləyib yatdığı yerdə onun belinə minmək istədim. Dostluğumuza baxmayaraq, soncuqlayıb məni yerə vurdu. Qıçımın ağrıması bir yana, əynimdəki təzə məxmər pencək yaş təzəyə bulaşdı. Bir müddət ala dana ilə bir birimizə yovuşmadıq. O mənim yanımda suçlu idi. Mən də ala danadan bərk incimişdim. Ancaq ala dana ilə yenidən mehribanlaşdıq və başa düşdüm ki, dana ilə buzov vaxtındakı kimi davranmaq olmaz. Bir dəfə də südəmər vaxtı aramızda inciklik olmuşdu. Başım nəyəsə qarışmışdısa, arxa tərəfdən köynəyimin ətəyini çeynəyib zay eləmişdi. Onda günahından keçdim. 49 Daş y ağan gün Fikirləşdim ki, hələ buzovdur, ağlı kəsmir. Elə bilib köynəyin də inək südü kimi dadıtamı var. İndi həmin buzov yekəlib cütəkotana qoşulmalı olmuşdu. Bəzən yaxınlaşanda mənə buynuz göstərirdi. Mən də hesa bımı aparıb daha ona səmtimirdim. Buna baxmaya raq, ala cöngəni kəsəndə o günlərimi yada salıb, elə bikef oldum ki, hətta kövrəldim də. Ala cöngənin ba şına bıçaq çəkiləndə üzümü dağlara tərəf çevirib, gözlərimi yumdum. Az qalmışdı ki, ağlayam, özümü güclə saxladım. Qoca nənəm sacayağın üstünə qazan asıb, ala cöngənin ətindən yaxşı bir bozartma bişirdi. Hamı bu ləzzətli xörəyi iştahla yeyirdi. Lakin bozart manın tikələri nə qədər dadlı, yumşaq olsa da, mənim boğazımdan keçmirdi. Elə bil daşqaya yeyirdim. Səbəbini qoca nənəmə deyəndə məni o ki var danladı. Başıma ağıl qoyub dedi ki, gözəgörünməzin qoyduğu qanunun əksinə getmə. Allahın sənə acığı tutar. Ma lın, qoyunun əti, südü yeyilmək üçün yaranıb. Qoca nənəmin sözləri məni xeyli yüngülləşdirdi. Ala cön gənin kəsilməsinə o qədər də heyfsilənmədim. Fikir ləşdim ki, bunu özümə dərd eləsəm, Allahın mənə acığı tutar. Həmin axşam naxır örüşdən qayıdanda südəmər buzovların, quzuların, çəpişlərin mələşib acgözlüklə analarının altına təpilmələrinə, anaların da öz balala rını duz kimi yalamalarına riqqətlə tamaşa edib, mütəəssir hisslər keçirirdim. Fikrim uzaqlara gedirdi. Analı günlərimi xatırlayırdım. Qulağıma gələn vəhşi bağırtılar məni diksindirib bu nisgilli hisslərdən ayırdı. Dönüb arxaya baxdım. Və qəlbi bir daşın üstünə çıxıb həmin səmtə boylan dım. Bir sürü qaramal ala cöngənin kəsildiyi yeri döv rəyə almışdı və qurumamış qanı qoxuluyaqoxuluya Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|