kömək edir. Onlar göstərirlər ki, böyük məhsuldarlıq həyat
səviyyəsini yüksəldir, deməli, adamlar yaxşı qidalanır və daha
az xəstələnirlər. Onlar üçün ən vacib demokratik azadlıq bazarın
iqtisadi azadlığıdır. Doğrudur, onlar bir qayda olaraq həm də
siyasi azadlıq uğrunda çıxış edirlər. Bu müəlliflər etiraf edirlər
ki, sosial ədavət və xarici təbii mühitin qorunması olduqca
vacibdir, lakin hesab edirlər ki, onun iqtisadi məqsədlə istifadə
edilməsinə mane olmaq yolverilməzdir. Bu müəlliflər adətən
texnologiyanı Utilitarist baxımdan qiymətləndirir, gəlir ilə
xərcin balansına maksimum dərəcədə nail olmağa çalışırlar.
Texnoloji inqilabda təhlükə görən alimlər şəxsi potensialın
həyata keçirilməsini hər şeydən üstün tuturlar və onları maddi
marağın üstünlüyü baxımından deyil, insani münasibətlər
mövqeyindən izah edirlər. Onları insan haqları və insan ləyaqəti
maraqlandırır.
Onların
fikrincə
texnoloji
siyasəti
müəyyənləşdirərkən iqtisadi məhsuldarlıqla yanaşı səmərəli
əmək də çox vacibdir. Müasir industrial cəmiyyətlərdə təbii
ehtiyatların tükənməsi və istehlakm yüksək səviyyəsi onlan
narahat edir. Onlar, bütün canlı varlıqlara rəhm etməyi və onlan
qorumağı zəruri hesab edirlər.
Texnikanın inkişafı bir çox hallarda absurd vəziyyət yaradır.
Məsələn, texniki rabitə vasitələrinin (telefon, radiotelefon,
kompüter şəbəkəsi) sürətlə yayılması cəmiyyətin həmin
vasitələrlə təmin edilməsi imkanını qabaqlayır. Qüdrətli texniki
vasitələr bəzən bayağı, şit şeylər yayır, çox xırda, boş,
məzmunsuz informasiyalarla doldurulur. Texniki ixtiraların bir
çoxu öz dövrünü qabaqlayır, iqtisadi cəhətdən faydasız olur.
Texniki qurğuların çoxsaylı olması, onların istehsala və məişətə
tətbiq edilməsi kütləvi şüurun intellektual (xüsusən əxlaqi)
səviyyəsini qabaqlayır. Odur ki, təhlükəsizliyi qorumaq üçün
texniki sistemlərə məhdudlaşdırıcı vasitələrin daxil edilməsi
zərurəti yaranır. Həyatın bütün axarını texnika ilə doldurmaq
qəzaların və bir sıra başqa texniki hadisələrin sayını çoxaldır.
Bununla belə öz amansızlığına baxmayaraq texniki tərəqqi
qarşısıalınmaz prosesdir.
434
informasiya-kompüter inqilabı ictimai həyatın bütün
sahələrini - maddi istehsal və əmək, siyasət və təhsil sahəsini
əhatə edir. Beləliklə, cəmiyyət həyatının yeni sferası -
«texnosfera» meydana gəlir. Onu yaratmaqla insan təbiəti
sıxışdırır, nəticədə Yerin biosferasına antropogen təsir fəlakət
gətirir, təbii ehtiyatların yenidən bərpa olunması prosesi kəsilir.
Son vaxtlar «hipermodemizm» və yaxud «texnos» termini
meydana gəlib. Hiper (fovqəl, həddən artıq) modemizmə -
postmodernizm də deyilir. Texnikanın fəaliyyət vasitəsindən
substansiyaya (əsas başlanğıca) çevrilməsi ilə yeni, elə bil ki,
mədəniyyətin yerinə keçən bir dünya - Texnos yaranır. Bu
nəzəriyyənin tərəfdarları göstərirlər ki, Texnos başqa sahələr
(məsələn, texnosfera) ilə yanaşı sadə sfera deyil, məhz hər
sahəyə nüfiız edən bir şeydir. Tarix terminlərində cəmiyyət
vektor boyu hərəkət kimi ifadə edilir: ənənəvi - industrial-pos-
tindustrial (texnotron) cəmiyyətlər. Bu cəmi)^ət axırda ölür və
«Sistemə» çevrilir. Mədəniyyət terminlərində cəmiyyət -
realizmdən modemizmə və post (hiper) modemizmə keçiddir;
axırda mədəniyyət ölür və texnologiyaya çevrilir. Bu nəzəriyyə
təsdiq edir ki, təkamül bütövlükdə min illərlə vəhşilik və
barbarlıqdan, sonra isə əsrlərlə mədəniyyət və sivilizasiyadan
keçir; indi isə biz informasiya və texnika dövrünə daxil olumq.
Hipermodemizmin tərəfdarları sübut etməyə çalışırlar ki,
əgər təbiət - naturalizm, mədəniyyət - modemizmdirsə, Texnos -
hipermodemizmdir. Təbiət artıq keçmiş, baş vermiş Var-
lıqdırsa, mədəniyyət indiki dövrdə baş verən proses - Yaran-
madırsa, Texnos - gələcəkdir, layihədir, yaradıcılıqdır.
Dostları ilə paylaş: