Əziz oxucular! Bu mənim ilk kitabımdır. Yazmağa 2007-ci ildən başlamışam
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
Qönçə öz mənzillərindəki divanda əyləşib hönkür-hönkür ağlayırdı. --Axı, atam niyə öldü? Yəni məni də düşünmədi? --Qönçə özünü ələ al. Bu qədər ağlamaqla heç nə əldə etməyəcəksən. --Sən nə danışırsan ana? Məgər sənin qəlbin daşdandır? Atam ölüb e... ölüb! --Danışığına fikir ver qızım. Mən demirəm ki, yaxşı ki, ölüb! Deyirəm yəni heç olmasa sənə bir şey olmasın. Elə bilirsən iyirmi beş illik ömür yoldaşımın ölümünə sevinirəm? --Bağışla anacan! Heç özüm də nə danışdığımı bilmirəm. Bircə onu bilirəm ki, ürəyim parçalanır. Nəfəsim ağırlaşır. --Yaxşı qızım ağla. Ağla yüngülləşərsən. Səyavuş haradadır? --Eşidənnən dəli kimi bir yerdə dayana bilmir. İki saatda 2 qutu siqaret çəkib. Üzünə baxsan qorxarsan. Yarım saat olar çıxdı. Dedi havam çatmır. Kim qıydı axı ana, kim? - yenidən göz yaşlarını axıdan Qönçə divandakı yastığı qucaqladı. Vəfa xanım qızının gözündən yayınmış alma yanaqlarından süzülən iki damla yaşı silib ayağa qalxdı. Pəncərə önünə yaxınlaşıb dənizə tamaşa etdi. Bu an Vahid bəylə necə evləndiyini xatırladı: O zamanlar Vəfa 18 yaşına yeni qədəm qoymuşdu. Vahid də 21 yaşında idi. Əsgərlikdən yeni gəlmişdi. Əvvəlcə fəhləlik etdi. Sonra maşın təmiri ilə məşğul olur. Vəfa da atası və anası ilə kəndə yay tətilini keçirməyə gedirdilər. Şəhərdən çıxar çıxmaz Musa kişi anlayır ki, maşının nəyisə nasazdır. Bu vəziyyətdə uzun səfərə çıxmaq ağılsızlıq olardı. Buna görə də elə yol qırağında təmirçi dükanı görüb saxlayır. Usta ilə bir qədər maşının sağına soluna keçdikdən sonra kapotu açır. Bu zaman usta uca səslə - “Vahid, oğul bura gəl” - deyir. Maşının yarı açıq pəncərəsindən gələn hava ilə sərinlənən Vəfa bu an Vahidi görür. Elə həmin anda da gözləri bir-birinə sataşır. Vahid o an Vəfanı görüb, maraqla baxır. Lakin utanır. Özü də anlamırdı tanımadığı ilk dəfə gördüyü, həm də belə ötəri nəzər yetirməklə, adını da bilmədiyi yaşıl gözlü bu qəşəng qız necə oldu ki, diqqətini çəkdi. Təmirlə bir qədər məşğul olduqdan sonra başını qaldırıb qızın arxa qapını açıb anası ilə maşından çıxdığını görür. Bu an onun gözəl mütənasib yaraşıqlı bədən quruluşunu, incə belini daha rahat görür. Vəfa da ona baxan gözəl gözlərin təsirindən ayaqları yerdən üzülür. Kiminsə tərəfindən sevildiyini, arzulandığını hiss etmək ona ləzzət verir. Maşının təmiri bitərkən atası təmirçi dükanının telefon nömrəsini götürür. Əyər bir daha maşının təmirə ehtiyacı olarsa mütləq həmin ustaya müraciət edəcəyini deyir. Beləliklə, Vahid də Vəfa da beləcə üz-üzə gəlmiş olurlar. Bir dəfə də olsa bu görüş Vahidin yaddaşından silinmir. Hər gecə gözlərini yumduğunda Vəfanın maşından necə düşdüyünü, gözəl bədən quruluşunu xatırlayır. Tanrıdan o gözəl qızı bir daha qarşısına çıxarmağı diləyir. Bir neçə ay keçdikdən sonra Vəfa anası ilə bazarda həmin maşın təmir edən oğlanı yəni Vahidi görür. Lakin onu harada gördüyünü xatırlaya bilmir. Oğlanın üzü ona çox tanış gəlir. Yaxınlaşıb soruşmağa da utanır. Bu zaman Vahid təsadüfən onun dayandığı satış rəfinə mal almağa yaxınlaşır. Vəfa da bundan istifadə edib üzünü qəsdən ona tərəf çevirir. Bu an gözlər bir daha bir-birinə sataşır. Vahid ona baxan bu gözləri bu gözəlliyi xatırlayır. Qəlbi yerindən çıxmağa can atır. Vəfa: --Bağışlayın, təsadüfən oldu. --Salam, xanım! --Salam! --Maşının təmirə ehtiyacı varmı? Məni bəlkə də xatırlamırsınız, lakin mən sizi heç bir an belə unutmamışam. --Kömək edin xatırlayım. Yanaqları qızarmış, isti təbəssümlü qızı bir daha başdan ayağa süzüb dedi: --Mən iki ay əvvəl yol qırağında sizin atanızın maşınını təmir etmişəm. Onda ananızla maşından düşmüşdünüz yadımda qalıb. --A-a-a... xatırladım. Anam da buradadır bazada. Lap yaxşı. Bir daha rastlaşmış olduq. --Adım Vahiddir! - deyərək əlini uzadır. --Mənimsə Vəfa! --“V”, “V” çox gözəldir. --“V”? Gözəl olan nədir? --Bir- birinə yaraşmağı. --Məni özünə yaraşdırırsan? -Vəfa təəccüblə soruşur. --Əlbəttə sizə kimsəni yaraşdıra bilmərəm. Siz ay kimi gözəlsiniz. İllərlə üzünüzə baxsam yorulmaram. --Nə demək istəyirsiniz? - bu zaman anasının səsi eşidildi: --Vəfa, haradasan? Gəl bu dona bax! --Gəlirəm ana!- deyən Vəfa həyəcanlanır. --Vəfa, siz harda olursuz? --Nədir ki, elçi gələcəksən? – Vəfa utanaraq qarşısında ciddi dayanmış, səliqəli geyimli sadə oğlana baxdı. --Hə! Qardaşımla, atamı göndərəcəm. Razı olarsan? --Məndən niyə soruşursan? Atam ürəyi kimə istəsə verəcək. Ondan soruş. --Ondan da soruşarıq. Sən necə mənə ərə gələrsən? --Mən axı səni tanımıram. Bir dəfə rastlaşmışıq. Bu da ikinci. --Doğru deyirsən. Gəl sabah mərkəzi kitabxananın qarşısında görüşək. Bir-birimizi tanıyaq. Razı olsan elçi göndərərəm. --Yaxşı sabah 3-də görüşək – Vəfa sözünü tez bitirib anasının səslədiyi tərəfə getdi. Bu təsadüfi rastlaşma Vahidi çox sevindirir. Vəfa da həvəslənir. Sabah gedəcəyi görüşə həyəcanla hazırlaşır. İndidən nə geyinəcəyini, saçını hansı formada yığacağını düşünməyə başlayır. Lakin Vahidin ürəyindəki saf məhəbbətdən xəbərsizdir. Anlamır ki, o cavan oğlan onu bütün qəlbi ilə sevir. Görüşə ən səliqəsiz formada getsə də Vahidin gözündə dünya gözəli kimi görünəcəkdi... Beləcə səhər də açılır. Görüş vaxtı da yaxınlaşır. Vəfa əyninə dünən anası ilə aldığı yay donunu geyinir. Saçını da artıq düşündüyü kimi, yuxarıdan çox səliqə ilə yığır. Anasına da heç nə demədən evdən çıxır. Görüş yerinə çatar çatmaz əlində hələ açılmamış qızılgül dəsti tutmuş yaraşıqlı oğlanı görür. Vahid artıq burda idi. Vəfanı görəndə sevincinin həddi hüdudu olmur. Çox sevinir. Beləcə görüşürlər. Əvvəl bir, sonra iki, sonra üç, və beləcə tam on görüşə çıxmış olurlar. Bununla da Vəfa Vahidə “Hə” deyir. Tezliklə elçilər qız qapısını döyür. Razılıq alıb qısa zamanda toy edirlər. İlk günlər maşın təmirindən aldığı pulla dolanan təzə ailə tezliklə daha da inkişaf etməyə başlayır. Vahid qardaşı Nəbinin köməkliyi ilə Gürcüstana gedib maşın avadanlıqları gətirib vətəndə satmağa başlayır. Əvvəlcə icarəyə obyekt götürür, sonra obyektlər alır. Beləcə ticarətlə məşğul olur. Ailə böyüyür. Qızları Qönçə də doğulur. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|