II aparıcı: S.Vurğun böyük şair olmaqla bərabər, həm də sadə insan
idi. Bir dəfə ondan soruşurlar: Əsl səadət nədir? Şair belə cavab verir.
“Dostum, sən bu sualı öz ürəyinə ver! Neçə insan övladının üzünə
övladının qapılarını açmısan? Neçə insan övladının qolundan tutub
ayağa qaldırmısan? Bu dünyada ən böyük nemət insanlıqdır. Bir də
dünyada bir yaxşılıq qalacaq. Əsl səadət budur.”
Oxucu:
Deyirəm ki, uzaq yolda susuzluq çəkən
Bir insanın yollarında bulaq olaydım.
Bütün məslək dostlarımın bu dünyada mən
Hər qəminə, nəşəsinə ortaq olaydım!..
I aparıcı: Səməd Vurğun xalq ədəbiyyatı ilə yazılı ədəbiyyatın bizə
yaxın olan ən böyük körpüsüdür. Dədə-Qorquddan gəlib Qurbanidən,
Aşıq Abbasdan, Sarı Aşıqdan, Aşıq Ələsgərdən keçən yolun böyük bir
zirvəsi Səməd Vurğundur desək, bizcə, yanılmarıq. Səməd Vurğun elə
şəxsiyyətdir ki, xalq öz tarixinin bir dövrünü onun adı ilə bağlayıb. Bu
Səməd Vurğun dövrüdür. Bu da xalqımızın və onun müasirlərinin
nəzərindən qaçmamışdır. Gəlin, oxucularımız tərəfindən söylənən
Əjdər Fərzəlinin “Yolum Salahlıdan düşdü” şeirini dinləyək.
Oxucu:
Yolum Salahlıdan düşdü bu səhər,
Köhnə ata yurdu Vurğunu andı.
Onu xəbər aldı əsən küləklər.
Həsrətdən lalələr alışdı, yandı.
Ellərdən soruşun dedim yerini
Şöhrətə çatdırıb Azərbaycanı
19
Aşıb bir ölkənin sərhədlərini,
Gəzir iqlim-iqlim bütün dünyanı.
Keçir Afrikadan, Amerikadan
Zəncinin, ərəbin arzularıyla.
Keçir Vyetnamdan, keçir Kubadan
Şeir baharıyla, söz baharıyla.
II aparıcı: Gəlin, Mədinə Gülgünün Səməd Vurğuna
yazdığı şeiri dinləyək:
Oxucu:
Nə zaman şairdən söz açır qələm,
Ülfətlə başlayır hər sözüm mənim.
Şeirsiz, nəğməsiz isinmir sinəm,
Şeirdir həmdəmim, əzizim mənim.
Səninlə ilk dəfə görüşən gündə
Bir bahar günəşi yandı gözündə.
Dedin, qoşa durur Vətən mülkündə
Sənin Səhəndinlə, Kəpəzim mənim.
Necə nəgmə qoşdun çiçəkli yaza,
Bir rahatlıq duydun sən yaza-yaza.
Dedin, el olmasa, el yaşatmasa,
Qalarmı dünyada bir izim mənim.
Təbrizə sözündə, sazında gəldin,
Ömrün ən günəşli yazında gəldin,
Andınla, əhdinlə, arzunla gəldin
20
Gülgün, qardaşımız Səməd Vurğuna
Bir gün heykəl qoyar Təbrizim mənim.
I aparıcı: Səməd Vurğun bütün varlığı ilə xalqına, elinə bağlı bir
şəxsiyyət idi. O, yaxşı bilirdi ki, insana qüvvət, cəsarət verən, onu
ilhamlandıran Vətən eşqi, xalqa məhəbbətidir. Dünyada az sənətkar
tapılar ki, yaşadığı zamanda da klassikləşsin, əsərləri ümumxalq
kütlələrinin mənəvi sərvətinə çevrilsin. Azərbaycanın xalq şairi
S.Vurğuna belə bir xoşbəxtlik nəsib olmuşdur.
Yaşayır sənətkar, yaşayır sənət-
Nəsildən-nəsilə salam verərək!
II aparıcı: Vətən S.Vurğun poeziyasının daimi mövzularındandır.
S.Vurğun Azərbaycanı sonsuz bir məhəbbətlə sevir, başqalarına da,
sevdirirdi. Azərbaycan və S.Vurğun bir-birindən ayrılmazdır.
Azərbaycan və Səməd Vurğun eyni bir məfhumdur. Azərbaycan və
S.Vurğun ona görə ayrılmazdır ki, S.Vurğun öz yaradıcılığında poetik
obrazını yaratmışdır. “Azərbaycan” Səməd Vurğun yaradıcılığının
uverturasıdır.
(Ekranda Rəşid Behbudovun ifasında “Azərbaycan” mahnısının
çarxlı video slaydı nümayiş olunur)
I aparıcı: S.Vurğun təbiət vurğunu idi. Bu cəhət 1928-ci ildə
körpələrə həsr etdiyi “Bahar şərqisi” şeirində də özünü göstərir. Şeirdə
təbiət təsviri, təbiətin tərənnümü bariz şəkildə verilmişdir.
Oxucu:
Günəş doğdu, yayıldı,
Yatan ellər ayıldı.
Açdı çiçəkli güllər,
Dilə gəldi bülbüllər.
21
Qar, çovğun gözdən itdi,
Dağlarda lalə bitdi.
Qanadlandı buludlar;
Yerdəki əlvan otlar
Cücərib boy atdılar,
Aləmə naz satdılar.
Artdı suların səsi,
Sevindirdi hər kəsi.
II oxucu: “Dağlar” şeiri.
Binələri çadır-çadır
Çox gəzmişəm, özüm, dağlar!
İlhamını sizdən aldı
Mənim sazım, sözüm dağlar!
Maral gəzər asta-asta,
Enib gələr bulaq üstə.
Gözüm yolda, könlüm səsdə,
Deyin necə dözüm, dağlar?
Hər obanın bir yaylağı,
Hər tərlanın öz oylağı;
Dolaylarda bahar çağı
Bir doyunca gəzim dağlar!
Qayaları baş-başadır.
Güneyləri tamaşadır.
Gödək ömrü çox yaşadır.
Canım dağlar, gözüm dağlar!
Bir qonağam bu dünyada,
Bir gün ömrüm gedər bada.
22
Vurğunu da salar yada
Düz ilqarlı bizim dağlar.
(Ekranda Şövkət Ələkbərovanın ifasında “Dağlar” mahnısının çarxlı
video slaydı görünür.)
II aparıcı:
Xalqımızın həmişəyaşar şairi S.Vurğunun ev-muzeyi ildən-ilə yeni
eksponatlarla zənfginləşir. Bu nadir saxlanclar içərisində lent
yazılarının xüsusi qiyməti vardır. Lent yazılarına şairin öz ifasında
əsərləri, pyes və poemalarının şeirlərinin aktyor səsi, müxtəlif radio
və televiziya verilişlərinin çıxışları, xatirələr, mülahizələr...daxildir. Bu
qiymətli yadigarlar şairin tədqiqatçıları üçün də,Vurğun şeirinin
pərəstikarları üçün də, çox əzizdir. Muzey üçün isə əvəzsiz sərvətdir.
I aparıcı: Şairin öz səsində əsərləri xüsusi bir əzəmətlə, Vurğuna xas
pafosla səslənir. “Vaqif”, “Fərhad və Şirin”, “İnsan” və s. əsərlərin lent
yazıları bu gün daha qiymətlidir. Şairin sənət incilərinə, xeyirxahlıq
timsalı olan insanlığına pərəstiş edənlərin sevgiylə dolu ürək sözlərini
dinlərkən ilk baxışda kövrəlirsən, şairin ömrünə qıyan “Vaxtsız əcəl”
namərdliyinə yanıb-yaxılırsan. Sənətini və xatirini əziz tutduğu dahi
bəstəkarımız Uzeyir Hacıbəyov dünyasını dəyişəndə S.Vurğunun
söylədiyi bu sözlər yada düşür:
Ölüm sevinməsin qoy!.. Ömrünü vermir bada.
El qədrini canından daha əziz bilənlər.
Şirin bir xatirə tək qalacaqdır dünyada
Sevərək yaşayanlar, sevilərək ölənlər.
I aparıcı: S.Vurğun 50 yaşında ikən bütün varlığı, odlu sənətkar qəlbi
ilə sevdiyi bu gözəl dünyamıza gözlərini əbədilik yumdu. S.Vurğun
ölümdən də güclüdür. Şairin öldüyü gündən onun ölməzliyi başlayır.
O, daim qəlblərdə yaşayır. İndi hər yerdə sənətsevərlərin yaddaşında
23
Dostları ilə paylaş: |