F k öçər LI a dına Respublika Uşa q Kitabx anası Qəlblərdə yaşayan şair Səməd Vurğun
Yüklə 322,1 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Xalq artisti Həsən Turabov
- Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə.
- Nemətsə də gözəl şeir”
- Kitabxanaçı
Xalq artisti Həsən Turabov Səməd Vurğun şerindəki böyüklüyün bir səbəbi də sadəlikdir. S.Vurğun sənəti sadəliklə böyüklüyün, adiliklə qeyri-adiliyin ən gözəl nümunəsidir.
Səməd Vurğun unudulmazdır. O, el məhəbbətini, elin rəğbətini daima onun uğrunda çırpınan ürəyi ilə qazanmışdır.
Səməd Vurğun yaradıcılığını oxuculara tanıtmaq və şair qələmini sevdirmək üçün kitabxanada keçiriləcək maraqlı tədbirlərdən biri də, şeir müsabiqəsidir. Kitabxanaçı əvvəlcədən məktəblərlə əlaqə saxlayaraq oxucuları kitabxanaya cəlb edir. Şagirdlərə şairin kitabları təqdim edilir. Şagirdlər müəyyən şeirlər seçərək iştirakçı qismində tədbirə hazırlaşırlar. Əvvəlcədən təyin olunmuş tədbirin vaxtı gəlib çatır. “Nemətsə də gözəl şeir” adlı şeir müsabiqəsində münsiflər və qonaqlar öz yerini alırlar. İlk öncə kitabxanaçı səhnəyə gələrək münsiflər və qonaqları salamlayır, iştirakçılara isə uğurlar arzulayır. Kitabxanaçı: Səməd Vurğun ədəbi zirvələrdən biridir. Onun haqqında çox yazılıb və bundan sonra da yazılacaqdır. İllər keçdikcə bu böyük beynəlmiləlçi şairə məxsus yeni insani keyfiyyətlər aşkar olunur. Gəlin, biz də bu saflıqdan bəhrələnək Vurğun yaradıcılığının zirvəsinə, iştirakçıların söyləyəcəyi şeirlərə ucalaq... Gəlin, nəğməkar şairimizin şeirlərini dinləyək. İlk iştirakçı şeirə başlayır. C eyran ( Muğan poeması) 10
Yerdən ayağını quş kimi üzüb, Yay kimi dartınıb, ox kimi süzüb, Yenə öz sürüsün nizamla düzüb, Baş alıb gedirsən hayana ceyran? Əzəldən meylini salıb çöllərə, Bəxtini tapşırdın bizim ellərə, O qara gözlərin düşdü dillərə. Dişlərin oxşayır mərcana, ceyran. Bir məsəl qalmışdı ata-babadan: Uçarda turacdır, qaçarda ceyran. Bir mən deyiləm ki, hüsnünə heyran, Şöhrətin yayılıb hər yana ceyran. Sükuta qərq olmuş ürəyimlə mən Keçirəm yenə də muğam çölündən. Yanında balası, yağış gölündən Əyilib su içir bir ana ceyran! Elə ki, son bahar min büsat qurur, Kolları-kosları yıxıb uçurur, Sıxlaşıb bir yerdə baş-başa durur Düşəndə çovğuna, borana ceyran. On addım kənarda yatmayır təkə, Gəzinir, oylağa baş çəkə-çəkə, Gələn qaraltıdır, yoxsa təhlükə? Bir özünə baxır, bir ona ceyran! Ovçu, insaf elə, keçmə bu düzdən! O çöllər qızını ayırma bizdən! 11
Qoyma ağrı keçsin ürəyimizdən,- Qıyma öz qanına boyana ceyran! Nə gözəl yaraşır Muğana ceyran!
Nemətsə də gözəl şeir, Şair olan qəm də yeyir, Ömrü keçir bu adətlə, Uğurlu bir səadətlə. Görən məni nədir deyir: Saçlarına düşən bu dən? Şair, nə tez qocaldın sən! Dünən mənə öz əlində Gül gətirən bir gəlin də. Gözlərində min bir sual Heykəl kimi dayandı lal... O bəxtəvər gözəlin də Mən oxudum gözlərimdən: Şair, nə tez qocaldın sən! Ovçuluğa meyl saldım, Gecə-gündüz çöldə qaldım. Dağ başından enib düzə, Neçə ceyran nişan aldım; Cavab gəldi güllələrdən: Şair, nə tez qocaldın sən! 12
Bəzən uca, bəzən asta, Ötür sazım min sim üstə Andı yalan, eşqi yalan, Dostluğu da rüşvət olan, Ürək yıxan bir iblis də Üzəvarı deyir hərdən: Şair, nə tez qocaldın sən! Saç ağardı ancaq ürək Alovludur, əvvəlki tək. Saç ağardı, ancaq nə qəm! Əlimdədir hələ qələm... Bilirəm ki, deməyəcək Bir sevgilim, bir də vətən, Şair, nə tez qocaldın sən! Kitabxanaçı “Vətən həsrəti” adli şeiri demək üşün üçüncü iştirakçını səhnəyə dəvət edir. Elindən, günündən ayrılan könül, Arabir vaxt tapıb ağlasın gərək. Əziz kimsələri qırılmış kimi, Yas tutub qaralar bağlasın gərək. Demirəm incidib üzsün özünü, Əl üzüb dünyadan yumsun gözünü. ` Nə qədər olsa da Vətən sözünü, Duysun ürəyində, anlasın gərək. Bir şikəstə neyəm, bir qırıq kaman, Görmədim bir bəla-həsrətdən yaman, 13
Vurğun ellər deyib, ağlar hər zaman, Onun qaydasıdır, ağlasın gərək. Dördüncü iştirakçı “Zəfər bayramı” şeirini demək üçün öz yerini alır. Qoy çalıb oynasın vətən torpağı, Göylər səcdə qılsın bu ülviyyətə. Ölümün, zülmətin qara bayrağı Bu gün təslim oldu bizim qüdrətə! Yazılsln tarixə bir qızıl xətlə 45-ci ilin doqquz may günü. Başlansın şeirlə, sazla, söhbətlə Bu ellər bayramı, ellər düyünü. Mən də haqq eşqinə, insan eşqinə Günəşi qaldırdım piyalə kimi. Şəhidlər ömrünün saf türbəsinə Şeirim ətir saçır bir lalə kimi... Ey qoca kainat! Hər kamını al! Al geyin, sevgilim!Fəsli-bahardır, Gəlsin məclisimə bu gün istiqbal Görsün ki, qəlbimdə nə büsat vardır!.. Ey ilham pərisi! Ey azad səhər! Nə qədər bəxtiyar görürəm sizi! Ey bu gün cahana gələn körpələr, Günəş salamlayır taleyimizi! Sən ey, mərd oğula süd verən ana! 14
Yüklə 322,1 Kb. Dostları ilə paylaş:
|