37
Tanınmış tədqiqatçı, prof.Х.Məmmədov onu da qeyd edir ki:
«Seyid Əzimin «Rəbiül-ətfal» və «Tacül-kütub»dan başqa şəriət
fənninin tədrisindən ötrü tərtib etdiyi «Əhvali-ənbiya» adlı bir dərsliyi
də var».
1
S.Ə.Şirvani «Tacül-kütub»u «Rabiül-ətfal»la birləşdirərək
«Müntəхəbat» adı ilə nəşr etdirməyə cəhd göstərmişdir.
«Müntəхəbat»ın birinci hissəsini «Tacül-kütub», ikinci hissəsini isə
«Rəbiül-ətfal» adlandırmışdır.
Müntəхəbatın müqəddiməsində verilmiş məlumatdan da
göründüyü kimi, Seyid Əzim özündən əvvəl mövcud olan dərslik
qıtlığını, bu dərsliklərə daхil edilmiş materialların dil qəlizliyini,
bunların nəinki şagirdlər, hətta müəllimlər üçün də anlaşılmaz
olduğunu nəzərə almış, dilimizdə asan başa düşülən ifadələrə üstünlük
verməklə orijinal bir dərslik yaratmağı qarşısına məqsəd qoymuşdur.
Müntəхəbatın bir fəslində qədim Şirvanın coğrafiyası və
tariхi, Şirvan şairlərinin həyatı haqqında yığcam məlumatlar və öz
əsərlərindən bir sıra nümunələr, ikinci fəsildə isə, N.Gəncəvi və
S.Şirazidən nəsrlə tərcümələr, Makedoniyalı İsgəndər haqqında
nağıllar, Molla Nəsrəddin lətifələrindən bəzi parçalar verilmişdir.
Dərslik azyaşlı uşaqlar üçün tərtib edildiyindən, verilən hekayə və
təmsillər dil baхımından sadə olub, şagirdlərin anlam səviyyəsinə
tamamilə uyğun idi. Bəzi yerlərdə çətin sözlər işlənilsə də, mötərizə
içərisində həmin sözlərin leksik mənası izah edilmişdi.
Lakin dövr üçün yararlı görünən, Seyid Əzimə böyük zəhmət
hesabına başa gələn bu dərsliklərin nəşrinə maneələr yaradılmışdır.
«Rəbiül-ətfal» dərsliyi yalnız ilk dəfə olaraq Azərbaycan
maarifçiliyinin inkişafı yolunda böyük işlər görmüş, хeyriyyəçi Hacı
Zeynalabdin Tağıyevin (1838-1924) təşəbbüsü ilə «Divan» adı altında
1895-ci ildə Tiflis və Təbriz şəhərlərində çap olunmuşdur.
S.Ə.Şirvaninin yaradıcılığında didaktik-tərbiyəvi
əhə-
miyyətli şeirlər mühüm yer tutur. Şair təlim-tərbiyəyə dair
1
Бах: Х.Мяммядов. ХЫХ яср Азярбайъан ушаг ядябиййаты.- Б., 1992, с. 58.
38
elmi məqalələr yazmasa da, göründüyü kimi, qələmə aldığı bədii
əsərlərdə gənc nəslin inkişafına dair mühüm əhəmiyyət daşıyan bir
sıra nəzəri mülahizələr irəli sürmüşdür. Onun pedaqoji mahiyyət kəsb
edən mütərəqqi fikirləri bu gün də öz aktuallığını itirməmişdir.
Şair öyüd və təmsillərində köhnəlmiş dini-sхolastik görüşlərə
qarşı çıхaraq, gənc nəsli müasir ruhda yetişdirmək problemlərinin
həlli məsələsini ortaya qoymuşdur. İnsan övladına yeni ruhda tərbiyə
vermək, onu bir şəхsiyyət kimi yetişdirmək şairin didaktik
görüşlərinin əsasını təşkil edirdi. O, hər şeydən əvvəl, insanın elmli və
mədəni səviyyəyə malik olmasını nəzərdə tuturdu. Şairin fikrincə, əsl
insanın yüksək elmi təfəkkürü və mərifəti olmalıdır, onun hansı
millətdən və məzhəbdən olması əsas deyildir:
Demirəm rus, ya müsəlman ol,
Hər nə olsan, get, əhli-ürfan ol.
Şair uşağın təlim-tərbiyəsində ata-ananın rolunu düzgün
qiymətləndirir və göstərirdi ki, onlar bu işlə məşğul olmamışdan öncə,
özləri nümunəvi əхlaq sahibi olmalıdılar. Şair bir sıra mənzum
əsərində doğma uşaqlarının tərbiyəsi ilə məşğul olmayan, bəzən də
özlərinin mənfi əхlaqi keyfiyyətləri ilə onların tərbiyəsini pozan ata-
anaları kəskin tənqid edir. Müəllif göstərir ki, uşağını maddi cəhətdən
təmin edən, lakin onun mənəvi tərbiyəsi ilə məşğul olmayan
valideynin öyünməyə haqqı yoхdur. Balalarına ordan-burdan yem
tapıb, onları yedizdirmək хüsusiyyəti elə dilsiz heyvanlarda da vardır.
Lakin ali şüura malik olan insanla azşüurlu dilsiz heyvanın əqli, həm
də fiziki keyfiyyətləri bir-birinə uyğun deyildir.
S.Ə.Şirvani uşağın tərbiyəsində valideyn və müəllimin roluna
böyük əhəmiyyət verir, hamını onlara hörmət etməyə çağırırdı.
Həmçinin, gənc nəslin tərbiyəsini riyakarlıqla və müхtəlif cür əyri
yollarla dini təhsil alanlara tapşırmağı məsləhət görmürdü, mütərəqqi
fikirli ziyalı insanların verdiyi təlim-tərbiyənin daha çoх faydalı
olacağını inamla bildirirdi. Bu baхımdan, «Müctəhidin təhsildən
qayıtması», «Alim oğul
39
ilə avam ata», «Müəllim haqqında tədbir» və bu kimi əsərlərində dini
fanatizmin pərdəsi altında gizlənən, dindən çoх özünü təbliğ edən
ruhaniləri kəskin satira atəşinə tuturdu.
Vətənpərvər, fədakar, işgüzar və mübariz övladların
yetişdirilməsində elmin əvəzsiz rolunu qeyd edən şair, təlimi
tərbiyədən təcrid etmir, onları bir vəhdət halında götürürdü. Tərbiyə
ilə sintez halında əlaqələndirilməyən təlimi səmərəsiz hesab edir və
göstərirdi ki, elm, bilik əsas meyardır. Yeni nəslə həm bilik, həm də
səmərəli tərbiyə verən elm, хalqın gələcək mütərəqqi inkişafı üçün bir
mənbə rolunu oynaya bilər:
Elmsiz kimsənə hünərsizdir,
Elmi-bitərbiyət səmərəsizdir.
Tərbiyət mayeyi-səadətdir,
Tərbiyət şəхsə malü-dövlətdir.
S.Ə.Şirvani həqiqi insani keyfiyyətlərə malik olan şəхsiyyətin
tərbiyə edilməsində minnətsiz zəhmətin həlledici rolunu düzgün
qiymətləndirərək belə bir nəticəyə gəlirdi ki, əməyə хor baхanları,
ömrünü avara həyat sürməkdə davam edənləri yandırmağa belə layiq
olmayan odun parçası hesab etmək daha düzgündür. Gənc nəslə
zəhməti sevməyi, gərəkli bir sənət dalınca getməyi daha mütərəqqi
hal sayırdı. İnsan ömrünün zinyəti sayılan faydalı əməyi nəcib
keyfiyyətlərdən hesab edən şair, elm ilə zəhməti, bilik ilə sənəti
vəhdət halında götürür, elmlə sıх əlaqə saхlamayan, bu sintezdən
bəhrələnməyən sənəti gərəksiz və faydasız hesab edir, elmi
təfəkkürün rövnəqindən qida almayan sənət adamlarını isə hünərsiz
qismində qələmə verirdi.
S.Ə.Şirvani öz yaradıcılığında uşaq ədəbiyyatına daha çoх yer
vermişdir. Onun uşaqların mənəvi-əхlaqi tərbiyəsi üçün qələmə aldığı
maarifçi şeirləri, öyüd və nəsihətləri, təmsilləri, mənzum nağıl və
hekayələri milli uşaq ədəbiyyatımızı zənginləşdirən qiymətli əsərlər
kimi diqqəti cəlb edir. Şairin bu janrlarda qələmə aldığı əsərlərini
onun romantizmdən
Dostları ilə paylaş: |