Azərbaycan Mühacirət Ədəbiyyatında "Qurban Səid" Gizlinləri
U L U S L A R A R A S I S E M P O Z Y U M
“AZERBAYCANŞINASLIK: GEÇMIŞI, BUGÜNÜ VE GELECEĞI”
(Dil, Folklor, Edebiyat, Sanat, Tarih)
bestsellerə çevrilir. Əsərə yazılan bu ilk “Ön söz”də əsərin məzmunu və
müəllifi haqqında fikirlər irəli sürülür. Müəllif Qurban Səidin
Azərbaycandan olan bir türk yazarı olduğunu, bolşeviklərin gəlişi ilə
vətənini tərk etdiyini, Avropada mühacir olaraq yaşadığını yazırdı. Bu
nəşrlərdən dərhal sonra əsər Türkiyədə ingiliscədən tərcümə edilərək nəşr
edilir (1971). İlk dəfə olaraq tərcüməçi Semih Yazıçıoğlu əsərə yazdığı "Ön
söz"də sonralar Amerikaya köçmüş Mustafa Türkəqul və azərbaycanlı
mühacir Yusif Qəhrəmana istinadən bu romanın Yusif Vəzir
Çəmənzəminliyə aid olduğunu irəli sürür. Mustafa Türkəqulun
S.Yazıçıoğlunun “Ön söz”ündə yer alan fikirlərinə diqqət yetirək: ”Əli və
Nino”nun original olaraq azəri türkcəsilə yazıldığı şübhəsizdir. Sonradan
Yusif Vəzir bu əsəri bir alman dostunun köməyilə almanca yazır. Sonradan
bu əsərin almancasını Avstriyanın mərkəzi Vyana şəhərində bir nəşriyyata
təqdim edirlər. Vyanadakı nəşriyyat şirkətinin sahibi Tall aliəsindən indi
yalnız Tallın arvadı xanım Tall sağdır. Xanım Talla yazdığımız məktuba
verdiyi cavab belədir: 20-ci yüzilin 20-ci illəri idi.Cavan, gözəl və şıq bir
erkək mətbəəyə gələrək ərim ilə uzun-uzadı danışdıqdan sonra bir tomar
əyazması qoyaraq çıxıb getdi. Ərimlə nə danışdıqlarının mahiyyətini indi də
bilmirəm. Bu əlyazmanı və gözəl erkəyi tamamilə unutduq. Lakin ərim hər
halda nəsə bilir və mənə söyləmirdi. Ərim əsəri 1937-ci ildə birdən-birə
meydana çıxarıb nəşr etdi”.
2
Əgər əlyazmaya ikinci bir iddiaçı olmasaydı, bəlkə də bu yazılanlara
inanmaq olardı, ancaq hər şey sənədlərdən asılı olmalı, mənbələrlə təsdiq
olmalıdır. Üstəlik, əlyazma əldə olmadığı halda S.Yazıçıoğlu əsərin "azəri
türkcəcilə" yazıldığını iddia edir. Təəssüf ki, bu iddianı təsdiq edən
arqumentlər olmadığından bu fikirlər havadan asılı qalmış olur.
Romanın müəllifliyi tam aydınlaşdırılmadığından onun araşdırılması
da çətinləşir, burada psixoloji aspektlərin də rolu az deyil, belə ki,
müəllifinin kimliyi aydın olmadığından romandakı bəzi məsələlərə də
aydınlıq gətirmək mümkün olmur. Bəziləri bu əsərdə yəhudi izi axtarır,
bəziləri isə onu, ümumiyyətlə Azərbaycan ədəbiyyatının faktoru hesab
etməyə tələsmirlər. Qərbdə roman müəllifinin (yəni Lev Nissimbaum
(Məhəmməd Əsəd bəy) yəhudi kimi qələmə verilməsi milli
ədəbiyyatşünaslarımızı narahat edir. Etnik mənsubiyyətin Azərbaycan
ədəbiyyatının yaradılması prosesində iştirakı ilk dəfə olmasa da, bu romanla
bağlı müzakirələr, müəllifliyi azmış kimi, milli mənsubiyyəti məsələsində də
2
Kurban Seid. Ali ile Nino. İstanbul, 1971, s. 5
Sayfa 48 / 847
Bədirxan ƏHMƏDOV
U L U S L A R A R A S I S E M P O Z Y U M
“AZERBAYCANŞINASLIK: GEÇMIŞI, BUGÜNÜ VE GELECEĞI”
(Dil, Folklor, Edebiyat, Sanat, Tarih)
acı bağırsaq kimi uzanır. Əslində roman müəllifliyi məsələsinə nöqtə
qoyulmamış, onun milli mənşəyi barədə söhbət açılması müəllif
dilemmasının öz həllini tapması demək olardı. Lakin hələ ki, nə müəlliflik
məsələsi, nə də yazarın milli mənsubiyyəti öz aktuallığını itirməyib. Əslində,
romanın uzun müddət milli ədəbiyyatşünaslığımızın tədqiqat orbitinə daxil
olmamasının təməl nədənlərindən biri də onun müəllifinin bilərəkdən və
bilməyərəkdən yadlaşdırılmasıdır. Bu fikrin tərəfdarları romandakı bəzi
parçalara əsaslanır, bəzi fikirlərə əsasən əsərin müəllifinin azərbaycanlı
olmasına şübhə ilə baxmağa çalışırlar.
3
Öncə, onu qeyd etmək lazımdır ki, əsərin müəllifi romanda olan
bütün hadisə və fikirlərə görə məsuliyyət daşımır; ikincisi, “Qurb an Səid”
adının roman üzərində olması, onun milli mənsubiyyətini, hələ ki, tam ifadə
edir. Əgər tədqiqatlar bu addan imtina etməmişlərsə, hansı əsasla yazarın
milli mənsubiyyətini şübhə altına alırıq. Romanın hansı dildə yazıldığı,
tərcüməçilər (əgər orijinalda yazılmamışsa!) və redaktorlar tərəfindən əl
gəzdirilməsi faktını da unutmamaq lazımdır. Ədəbiyyat tariximizin müxtəlif
dövrlərində tərcüməçilərin, yaxud redaktorların, naşirlərin bu cür təhriflərə
yol verməsinin az şahidi olmamışıq. Bununla belə, romanda müəllifin milli
mənsubiyyətini doğmalaşdıran arqumentlər yadlaşdıran səhifələrdən bir neçə
dəfə çoxdur. Bütün bunlardan başqa “Əli və Nino” hər cəhətdən (mövzu,
problematika, hadisələr və s.) sırf Azərbaycan mühacirət ədəbiyyatının
məhsuludur. Elə buna görə də biz bu əsəri “ XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı
tarixi” (Bakı, 2019)dərsliyimizdə milli mühacirət ədəbiyyatı nümunəsi
olaraq təqdim etmişik.
4
Romanın Məhəmməd Əsəd bəyə məxsus olması barədə əlində əsaslı
sənədlər olduğunu iddia edən tədqiqatçı Nuridə Atəşi özünün “Yüz ilin
sirləri açılır” (Bakı, Nurlan, 2007) kitabında romanın çap olunmaq üçün
nəşriyyatla bağlanan müqaviləsini də təqdim edir. Həmin müqavilə isə
Qurban Səidin vəkil etdiyi şəxs kimi Elfride Ehrenfelsin adına bağlanır.
Maraqlıdır ki, Məhəmməd Əsəd bəy Elfride Ehrenfelsə məktublarında ona
“X anım Səid” deyə müraciət edir. Ehrenfelsin varisləri isə bu romanın
Ehrenfelsin yazmış olduğu iddiasını irəli sürürlər və hələ ki, romanın
qonararları onlara məxsus olur. E.Ehrenfelsin Bakıda yaşamadığı və
3
Aslan Məmmədli. Qurban Səid. Pro et kontra. Bədii mətnin kulturoloji təhlili (1-ci
və 2-ci məqalələr); Səfər Kəlbixanlı. Əlili Nino və ya Türksüz Avropa haqqında
balada. Vətəndaş həmrəyliyi, 2011, 14-20 yanvar, 27 yanvar-4 fevral və s.
4
Bədirxan Əhmədov. XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi. 3 cilddə, 2 c., Bakı,
2010, s.
Sayfa 49 / 847