GeçMİŞİ, bugüNÜ ve geleceğİ



Yüklə 8,38 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə358/368
tarix11.04.2018
ölçüsü8,38 Mb.
#37823
1   ...   354   355   356   357   358   359   360   361   ...   368

Muhammet ARSLAN 

U L U S L A R A R A S I   S E M P O Z Y U M  

“AZERBAYCANŞİNASLIK: GEÇMİŞİ, BUGÜNÜ VE GELECEĞİ” 

(Dil, Folklor, Edebiyat, Sanat, Tarih) 

 

Anadolu  coğrafyasının  özellikle  belirli  bir  kesiminde  (Doğu  ve 



Güneydoğu Anadolu Bölgesi) çok sayıda at, koyun ve koç heykeli formunda 

mezar  taşı  görmek  mümkündür.  İlk  araştırmacılar  tarafından  1351-1469 

yılları  arasında  Doğu  Anadolu,  Azerbaycan,  İran  ve  Irak’ta  hüküm  süren 

Karakoyunlulara  ve  1340-1514  yılları  arasında  benzer  coğrafyada  saltanat 

kuran Akkoyunlulara tarihlenen bu mezar taşlarının aslında milattan önceki 

yüzyıllarda Orta Asya, Kafkasya ve Anadolu topraklarında yaşayan Türkler 

arasında oldukça yaygın olduğu yapılan araştırmalarla sabitlenmiştir. 

Bildiriye  konu  olan  Kars’ın  Selim  ilçesindeki  bugüne  kadar 

bilinmeyen

1

 ve hiçbir bilimsel araştırma içerisine dâhil edilmemiş olan koç 



heykeli  formundaki  bu  mezar  taşı,  Selim  ilçesinin  14  km.  kadar 

kuzeybatısındaki Kamışlı Köyü’nde bulunmaktadır (Foto.: 1). Mezar taşının 

bulunduğu  köyün kuzeyindeki  hafif  eğimli  bir  yamaç,  köylülerin  ifadesine 

göre


2

 eski bir mezarlık alanını oluşturmaktadır.  

Söz  konusu  koç  heykeli  formundaki  bu  mezar  taşının  Karakoyunlu 

veya  Akkoyunlu  döneminden  kalmış  olması  muhtemeldir.  Ancak  üzerinde 

tarih  olmaması  ve  bu  geleneğin  1950’li  yıllara  kadar  uygulandığının 

bilinmesi nedeniyle kesin bir dönem tarihlemesi yapmak yanlış olacaktır.  

Hafif eğimli bir yamaç üzerinde bulunan koç heykeli altta 1.55 x 0.60 

x  0.45  m.  boyutlarındaki  bir  kaide  üzerine  oturmaktadır.  Kaidenin  ön 

tarafının  aşındığı  görülmektedir.  Heykel  ise  1.18  x  0.46  x  0.60  m. 

ölçülerindedir.  Bazalt  özellikli  blok  bir  taşın  oyulması  ile  meydana  gelmiş 

olan koçun ayakları, karnı, kafası, boynuzları, sırtı ve kuyruğu gibi uzuvları 

belli olacak şekildedir (Foto.: 2-3-4). Koçun sol boynuzu net belli olmakta, 

sağ boynuzu ise tahrip olduğu için tam olarak anlaşılamamaktadır. Yine sağ 

karnının  bir  kısmı  ile  sırtının  bir  kısmı  define  avcıları  tarafından  kırılarak 

tahrip  edilmiştir.  Üzerinde  herhangi  bir  süsleme  ya  da  sembolik  nesne 

bulunmamaktadır.    

Dünya  coğrafyası  üzerinde

  birçok  medeniyet  kuran  ve  bunun 

yanında  birçok  medeniyet  ile  de  etkileşim  içerisinde  bulunan  Türk 

toplulukları,  yaşadıkları  çevrenin  etkileri  yanı  sıra  sahip  oldukları  inanç 

sistemleriyle  de  oldukça  zengin  ve  şenlikli  soyut  ve  somut  kültür  mirası 

edinmişlerdir  (Çatalbaş:  2011,  49).  Türkler  gerek  İslâmiyetin  kabulünden 

önce ve gerekse İslâmiyetin kabulünden sonra çeşitli hayvanları önemsemiş 

ve bu hayvanlara günlük hayatlarında önemli yerler vermişlerdir. “ Koç” da 

kutsanmış bir figür olarak Türklerin doğumdan yaşama ve yaşamdan ölüme 

kadar her anlarında bazen “k oruyucu, güç, kuvvet”, bazen “y iğitlik”, bazen 

“be reket,  bolluk”  ve  bazen  de  “na zarlardan  korunma”  gibi  sembolik 

                                                           

1

  

Koç  heykeli  formundaki  bu  mezar  taşının  varlığından  haberdar  eden  dostum  Alper 



Bahtiyaroğlu ve 03.10.2015 günü köye  yaptığım ziyarette bana eşlik eden Prof. Dr. 

Mükremin Özkan Arslan ve eşi Şahinaz Alise Arslan’a teşekkür ederim.  

2

  

Köy  sakinlerinden  56  yaşındaki  Halime  (Nurten)  Taşdemir  ile  03.10.2015  günü 



yapılan mülakattan alınmıştır.   

Sayfa 800 / 847




KARS’IN SELİM İLÇESİNDE BULUNAN KOÇ HEYKELİ FORMLU BİR 

MEZAR TAŞININ DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ  

U L U S L A R A R A S I   S E M P O Z Y U M  

“AZERBAYCANŞİNASLIK: GEÇMİŞİ, BUGÜNÜ VE GELECEĞİ” 

(Dil, Folklor, Edebiyat, Sanat, Tarih) 

 

ifadelerle  hayatın  önemli  bir  parçası  oluvermiştir.  Türklerin  İslâmi  inanç 



sistemine dâhil olmalarıyla birlikte ise Hz. İbrahim’e inen “k oç”tan hareketle 

“ sadakat, kurban ve ölüm”ün sembolü haline gelmiştir.  

Somut olarak ilk koç heykellerinin M.Ö. 1-M.S. 7. yüzyıllar arasında 

Özbekistan  ile  Kazakistan  sınırındaki  Aral  Gölü’nün  kuzeyine  kalan 

Amuderya  bölgesindeki  Toprakkale  Sarayı’ndaki  heykellerin  kaidelerinde 

görmekteyiz (Esin: 1978, 55) (Foto.: 5). Benzer şekildeki koçbaşlı işlemeleri 

Altay  Dağlarının  Altın  Dağları  bölgesinde  1947  yıllarında  Rus  arkeolog 

Rudenko tarafından gün yüzüne çıkarılan 2. Pazırık Kurganı’ndaki İskitlere 

ait  olduğu  tahmin  edilen  kumaşlar  üzerinde  karşımıza  çıkar  (Kırzıoğlu: 

1993,  137).  Koç,  koyun  gibi  maddi  kültür  unsurlarına  aslında  çok  daha 

öncelerden çeşitli örnekler vardır. Örneğin İç Asya bölgesinde görülen M.Ö. 

3000’lere  dayanan  Afanesyeva  kültüründe  ortaya  çıkarılan  insana  ait 

mezarlarda koyun kemiklerinin varlığı bilinmektedir (Çoruhlu: 2012, 1053). 

Aynı  şekilde  diğer  bir  ProtoTürk  kültürü  olan  Andronovo  kültürüne  ait 

kurganlardan da koyun kemikleri çıkarılmıştır (Çoruhlu: 2012, 1053-1054). 

Altaylar  ile  Yenisey  havzalarında  M.Ö.  1300-700  tarih  aralığında  görülen 

Karsuk kültürüne ait buluntularda ise koyunun görülme oranı at ve deveye 

nazaran daha fazladır (Çoruhlu: 2012, 1054). Bu da bizlere Türklerin tarih 

sahnesine çıktıkları andan itibaren koyun ve koç  figürlerine asgari düzeyde 

önem  verdiklerini,  kutsadıklarını  ve  hatta  ölürken  bile  yanlarında 

götürdüklerini ifade eder. Kırgızlara ait I. Kapçalı ve Uybat kurganlarından 

çıkarılanlar arasında ahşaptan yapılmış koyun heykelleri (Çay: 1983, 35) ve 

Altay  bölgesinden  M.Ö.  8.  yüzyıldan  kaldığı  tahmin  edilen  bir  mezar 

taşındaki koçbaşlı kabartma (Berkli: 2007, 66) bu geleneğin öncüleri olarak 

kabul edilebilir. 

Tarihteki  ilk  Türk  devleti  olarak  bilinen  Hun  Devleti’ndeki  mezar 

geleneklerinde  koç’un  at,  deve  ve  sığırla  birlikte  önemli  hayvan  figürleri 

arasında  olduğu  yukarıdaki  kurganlardan  çıkan  buluntular  ile  sabittir.  Çin 

kaynaklarının Hunları tarif ederken; “Hun” kelimesinin koç anlamına gelen 

“k un” kökünden  geldiğini  ifade  etmeleri  ise  bu  bağlamda  anlamlı  kabul 

edilebilir (Kafesoğlu: 1998, 221.; Çetindağ: 2002, 171-172).   

Göktürklerde de benzer defin gelenekleri bulunmaktadır. Bu devirden 

M.S.  735  tarihli  Moğolistan’daki  Bilge  Kağan’ın  anıt  mezarındaki  iki  koç 

heykeli  (Kuzuoğlu-Gökçek:  2005,  31.;  Esin:  2006,  262.;  Durmuş:  2012, 

1194.; Bahar: 2013, 286-287) oldukça önemli bir başlangıcı teşkil eder. Bu 

heykellerden  biraz  daha  erken  bir  döneme  tarihlenen  ve  Bilge  Kağan  anıt 

mezarına yakın bir alanda bulunan İlteriş Kağan’a ait olduğu tahmin edilen 

Şivet  Ulan  Mezar  Külliyesi’ndeki  (Esin:  1988,  575)  koç  heykellerini  de 

burada  ayrıca  zikretmek  gerek  (Foto.:  6-7-8).  Yine  bu  külliyelerle  çağdaş 

olan  Moğolistan’daki  I.  Göktürk  Kağanlığına  tarihlenen  Öngöt  Mezar 

Külliyesinde de koç heykelleri bulunur (Mert: 2008, 281-305) (Foto.: 9-10-

11). Moğolistan’daki Manzushir Manastırı çevresindeki Uygurlardan kalma 

Sayfa 801 / 847



Yüklə 8,38 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   354   355   356   357   358   359   360   361   ...   368




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə