Şübhəsiz, janr xüsusiyyətləri polifonikdir. gənc olması
na baxmayaraq ədəbi iddialıdır. Yeni cəmiyyət isə hələ
formalaşmamışdır, ziddiyyətlər çoxdur. Hər bir yazıçı bu
kimi ciddi nöqsanları görməyə bilməzdi. Və kəskin yazır
dılar, o cümlədən Mir Cəlal da. Təəssüf olunanı odur, tən
qid o illərdə də, lap 60-70-ci illərdə də standart yanaşma
dan, sosiolizm realizmi prinsiplərinin tələblərindən dördəl
li yapışmaqda idi. Əgər bir tip yanaşmadan: "Burada
(M.Cəlalın hekayələri nəzərdə tutulur.-A.E.) həyatın müx
təlif sahələrindən götürülmüş maraqlı mövzular, əxlaqi-tər-
biyəvi məsələlər, ailə-məişət motivləri, adi görünən əhva
latlar, dərin mənalı mətləblər...ifadəsini tapmışdır", qiymə
ti verilirdisə, digər tip yanaşmada: "Sosialist realizmi var
lığı mürəkkəbliyi, müxtəlifliyi, zənginliyi ilə, müvəffəqiyyət
və nöqsanları ilə birlikdə dialektik inkişaf və həqiqi müba
rizə prosesində hərtərəfli göstərməyi, canlandırmanı tələb
edir" hökmünü müdafiyə edirdilər. Ortada qalan isə yazıçı
olurdu. Məncə, bu günün ədəbi tənqidi belə bir qəlib ideo
loji yanaşmanın qurbanları olmuş sənətkarları xilas etmə
lidir!
M.Cəlalın "Həkim hekayələri" (1938-1939)-dörd heka
yədə qaldırılan məsələlərin bədii həllində şübhəsiz, bədii
üslübun fərdiliyi, dilin şirinliyi və s. mövzunun açılmasına-
poetikasına xidmətlidir, lakin sosioloji bər-bəzəyilə. Aka
demik M.C.Cəfərov daha irəli gedərək yazır ki, burada
azad, xoşbəxt Sovet adamlarının, öz vətəndaşlarının qay
ğısına qalan Sovet yazıçısının qəlb çırpıntısı çox aydın
hiss edilməkdədir"45.
45. Məmməd Cəfər . M ir C ə la l. B. 1966.
____________________
142
_______
Bu hekayələr 30-cu illərdə Azərbaycan həyatının ger
çəkliyindən doğan yeni sosial-psixoloji hadisələri təsvir et
mişdi və satira janrında bədii kəşf idi və bu ölçüdə qiymət
ləndirmək lazım gəlirdi. Hekayələrin (sonrakı illəri də nə
zərə alıram) mahiyyətində-poetikasında ictimai həyat və
onun iyrənc hadisələrinin doğurduğu qəzəb ifşaedici pa
fosla, gülüşlə qamçılamaq məharəti bariz görünür. Bu
əsərlərdə bir çox hallarda janr strukturundan uzaqlaşır: sa
tiramı, yumormu? Mahiyyətcə birincidir, ahəngcə ikincidir,
haradasa qayğısızdır. Özündən zaman etibarilə qabaqda
Mirzə Cəlil və Ə.B.Haqverdiyev dayanırdı, amma fərqli ba
xışlarda. Onların qəhrəmanlarından bir azəri-türkü kimi
xəcalət çəkmirsən: "bunlar mənimdir?" sualından yan keç
mirsən. Mir Cəlalda isə oxumuşlardır, vəzifə daşıyanlardır:
"sosial əxlaq bunları niyə bu kökə çeviribdir?" sualına çe
virmirsən. Bəlkə də belə yanaşmanın mümküsüzlüyü idi,
Mir Cəlalın müasirləri, obyektiv qiymətləndirməkdə çətin
lik çəkmişlər. "Sara", "Dəzgah qızı", "Gözün aydın" heka
yələrində sosialist realizmində ştampını poetikaya varma
maq və s. özünü göstərir. Bu, bədii əsərdir, tənqidçi, oxu
cu müxtəlif istiqamətlərə yoza bilər, lakin yeni sovet quru
luşunun nailiyyətləri, inqilabın qeyri-adi xoşbəxtlik gətir
məsi əsərlərin təhlilində əsas dayaqlar rolunu oynayır. Mə
sələn, Yaqub İsmayılovun tənqidi təfsiri bir yandan maraq
lı yanaşmadır: "İctimai mühitin, obyektiv şəraitin, həyati
amillərin yaratdığı və qüvvətləndirdiyi yeniliyi Mir Cəlal
maddi-mənəvi varlıqda, xüsusən müxtəlif səciyyəli və sə
ciyyəvi adamların ruhi-fikri təkamülündə diqqətlə müşahi
də edib” öyrənir, maraqlı əsərlər yaradır, "Gözün aydın”
hekayəsi də...Az sonra müəllifin yazdığı "Ananın canlı
_______________________
143
----------------------------------------
duyğuları, həyat haqqındakı aydın təsəvvürləri, sadə danı
şıq tərzi və mühakimələri göstərir ki, vaxtilə başı çadralı,
"ağzı dualı” köhnə fikirli bir qadın indi, Sovet hakimiyyəti
dövründə nə qədər dəyişmiş, fikri-mənəvi təkamül keçir
mişdir" yanaşması süni pafos kimi səslənir.
Belə çıxır ki, Sovet hakimiyyətinin təsiri insanın, o
cümlədən, qadının fizioloji xüsusiyyətlərinə də dərhal təsir
göstərirmiş, səsini, dilini açırmış! Bu məsələdə insaf na
minə, o və hətta çağdaş illərin ədəbi tənqidini, ədəbi mü
hitini qınamaq da isətəməzdim. Elə Sovet dövründə yaşa
mış sənətkarları nəzərdə tuturam-yeni çıxmış əsərə, ilk
ədəbi uğurlarına imza atan yazara nə məktub göndərəni
miz, nə mətbuatda söz deyənimiz, nə də xatirələrində
bəhs edənimiz olmuşdur. Hətta ölümlərindən sonra əsər
ləri tam halda nəşr edilir, belə bir yazılara, memuar tipli
nəyəsə rast gəlmirik. Bioqraflardan danışmağa, ümumiy
yətlə, dəyməz. Yeganə o olub, həmən əsər, müəllif haq
qında bir, yaxud iki tənqidçi, yazıçı, şair fikir deyib, bunun
la da məhdudlaşdırılıb. Ona görə ki, Şərq mütəfəkkirlərin
də də, sənət adamlarında da belə bir psixologiya olmamış
dır. Gəlin, heyfslənək ki, görkəmli sənətkarlarımız özlərilə
necə-necə sirli yaradıcılıq dünyasını aparmışlar...Amma
rus və Qərb, Avropa sənətkarlarının yaşadıqları ədəbi mü
hit haqqında yüzlərlə orijinal tapıntılar, araşdırmalar aşka
ra çıxarılmış, davam etməkdədir. Mir Cəlalın Anton Çexo-
va yaxın səsləşən satirik yaradıcılığından irəli gələrək Ko-
rolenko, Usplenski, Çexov münasibətlərindən nümunə gə
tirməyi məqsədəuyğun hesab edirəm: Qleb Usplenski və
Korolenko Çexov yaradıcılığının dərk olunması məsələsi
nə üstünlük vermişlər. Belə ki, Korolenko xatirələrində
_______________________
144
----------------------------------------
yazmışdır ki: "Rəngbərəng hekayələr" kitabı nəsə gənclik
qayğısızlığı, hətta ədəbiyyata bir qədər yüngül münasibət
bəsləməklə doludur, yumor şənlik saçır, çox vaxt səmimi,
incə hazırcavablığı, qeyri-adi yığcamlılığı, təsvir gücüylə
fərqlənir
Məgər Mir Cəlalın mühitində vurğuladığım kimi, azmı
istedadlı sənətkarlar, tənqidçilər, alimlər yaşayırdı, birgə
işləyirdilər, uğurlarını izləyirdilər. S.Vurğun, M.Hüseyn,
M.Rəfili, Cahanbaxış Cavadzadə, Əbülhəsən və başqala
rı. Gəncə-Bakı ədəbi mühiti sonralar Azərbaycan ədəbiy
yatının taleyində böyük rol oynadı!
Mir Cəlalın 30-cu illər yaradıcılığında öz potensial qüv
vəsinə inamsızlığı, əsassız təfərrüata rəvac verməsi, dia
loqların çoxluğu, bədii ifadə vasitələrindən qeyri-qənaətçil
istifadə və s. hallar özünü göstərirdi. Lakin o, bu haldan
tez uzaqlaşa bildi və nəhayət, "Bir gəncin manifesti" ro
manına gəlib çıxdı: 1938.
Mir Cəlalda gəncliyindən satirik ovqat, şən ritm-ahəng
vardı; eyni zamanda o, idrakın gücünə arxalanırdı, zəka
nın yenilməzliyinə inanırdı. O, milli və rus maarifçiliyini
mənimsəmişdi, ideyalarının mahiyyətini düzgün qiymət
ləndirmişdi. Və onun dünyagörüşündə maarifçiliyin tarixi-
sosial nikbilliyi hiss olunurdu. Mir Cəlalın yaradıcılığının
ümumi kontekstində maarifçilik ideyaları bədii təbliğatçı
kimi də missiyaya malikdi və mövcud sosial quruluşun
qeyri-təbii, daha doğrusu, insan təbiətinin özünə zidd kə
silən bir ideologiya kimi nəzərdən keçirirdi və bu ənənə
A.A.Bakıxanovdan, M.F. Axundovdan, Q.B. Zakirdən,
M.Ə. Sabirdən, C. Məmmədquluzadədən, Ə.B.Haqverdi
yevdən, N.B. Vəzirovdan qaynaqlanırdı. Bundan faydala-
_______________________
145
_______________________
Dostları ilə paylaş: |