Zahirən M.Cəlalın nəsrinin poetikasında belə "Xırda
adamlar" cəmiyyəti ifşa edirlər, sökürlər. Yazıçı hakim so
sial-siyasi əxlaqın, adətlərin tragikomediyalarını, hakimlik
psixologiyasının insanlara qul, kütlə əhvalı ilə yanaşması
ideyasını insan xarakterində ümumiləşdirərək, hekayələ
rində bu məsələləri qabarıq qaldırır.
Mir Cəlal ifşaedici hekayələr yazmış, tipikləşdirmə
qüvvəsi baxımından demək olar ki, simvolik xarakterlər,
situasiyalar yaratmışdır. Akademik Bəkir Nəbiyev bu mə
sələni obyektiv qiymətləndirir: "Mir Cəlalın hekayələrində
mürəkkəb hadisələr və xarakterlər sadə, bədii həllini tapır.
Yazıçının şirin yumorla yoğurduğu hekayələr bizi güldürür,
zahiri effektlərdən doğmadığı üçün, bu gülüşlə yanaşı gül
düyümüz adamlara daxilən acıyırıq".
150
II HİSSƏ
"YOLUMUZ HAYANADIR” ROMANI
"Yolumuz hayanadır" romanı haqqında fikirlərim gü
man ki, "Bir gəncin manifesti" romanından fərqli olacaqdır.
Çünki, birinci əsərə "məktəb təcrübəsi”ndən başladım və
bəlkə də: "Bunun poetikaya nə dəxli?” sualı qoyulacaqdır.
Qismən razılaşıram o mənada: əlli, yetmiş, səksən ildir
ənənəni pozmamağa üstünlük vermişik...Amma əgər mə
sələ poetikadan gedirsə, maraqlı, orijinal bir romanın mil
yonlarla bu günün məktəblisi, sabahın gənci tanımırsa, da
ha doğrusu, məhrum olursa, "dərsdən qovulursa"...bəs
hansı meyardan başlamalıyıq?
"Yolumuz hayanadır" romanının poetikasını araşdıran
da başqa bir qeyri-tarazlığa nəzər saldım: 1952-1957-ci il
lər arasında yazılan bu romana hansı məkan və zaman
kontekstində işıq salmaq ədalətlidir. Vaxtilə mübahisəsiz
keçməyən romanda yenə stixi süjet, obrazlar qismində
baş verilənlər təhlil olunmuşdur. Lakin yazıçının bədii qa
yəsi - ideyası - dəbdə olmayan yanaşma predmetindən
uzaqda dayanmışdır. Ədəbiyyatşünaslar dövrün tənqidi -
tədqiqi məntiqindən kənarda dayanmamaqla "sadə hərə
kət dinamikasfna üstünlük vermişlər. Mir Cəlalın "Yolu
muz hayanadır" romanı XIX əsr rus inqilabçı - demokratla
rın bədii nəsrinə gedib çıxmır. Ona görə ki, Mir Cəlal pe
şəkar yazıçı idi, 30-40-ci illərdə bir neçə roman, povest
yazmışdı. Lakin əllinci illərin siyasi və ədəbi ponorama ha-
_______________________
151
---------------------------------------
zırdı, yazıçıların qarşısında konkret məqsədlər qoyulmuş
du. Qəribədir: Yazıçıların plenumları, qurultayları və s. top
lantılar yaradıcılıq məsələsində sənətkarları hətta günah
landırırdı, sanki cəzalandırırdı!.. Səbəbi ideologiya və
onun xidmətində dayanan "Sosializm realizmi" ədəbi me
toduna əməl olunması idi.
Sənətkar üçün daha önəmlisi həyat hadisələrini xalq
interesləri və fərdi talelər zəminində ümumiləşdirmələr
aparması, dolğun həyat lövhələri yaratmasıdır.İnsan - hə
yat paraleli bədii inikasını tapmasıdır. Bu cəhəti vaxtilə
klassik dünya yazıçılarından V.Hüqoda, O.Balzakda,
V.Skotda, L.Tolstoyda, A.Çexovda və digərlərin yaradıcılı
ğında görürük. Bir fakta diqqət kəsilək: V.Hüqo Valter
Skotun əsərləri haqqında demişdir ki, romançının (V.Skot-
un - A.E.) vəzifəsi həqiqəti, onun inkişaf perspektivini, hə
yatın qeyri-adi dramlarını, hansı ki orada xeyrlə şər, gözəl
liklə çirkinlik, yüksəlişlə uçurum bir-birinə qarışıb ümumi
bir qanundan - bütün bunları bədii yolla təhlil etməkdən
ibarətdir. V.Hüqo fikrinin davamı kimi yazır ki, əvvəlki ro
manlarda həyatın bəzən tamam işıqlı, bəzən də qaranlıq
tərəfləri göstərilirdi, həqiqət tam dolğunluğu ilə verilmirdi.
Halbuki bu bir-birinə zidd tərəflər həyatda daima vəhdətdə
olmuş və mübarizə aparmışlar.
30-cu illərdən fərqli olaraq yazıçılarımız həyatın nisbə
tən dərin qatlarına daha çox meyil göstərirdilər. Artıq cə
miyyətdə silkələnmə, təmizlənmə getmişdi. Xüsusilə, tari
ximizə qayıdış, quruculuq məsələləri ilə eyni vaxta düş
müşdü. Yazıçılarımızdan S.Rəhimov, Mir Cəlal, Əbülhə-
sən nisbətən cavan idilər və povestlərində, romanlarında
janrın əsas tələblərini: həyatı, tarixi faktları saf-çürük et
_______________________
152
----------------------------------------
mək, ideyaların dərinliyinə varmaq, xarakterlər yaratmaq
və sair nəsr vəzifələrinə yaradıcılıq prosesi kimi yanaşırdı
lar. Mən fikrimə bir dürüstlük gətirmək üçün böyük rus tən
qidçisi V.Q.Belinskidən sitat verəcəyəm: "Romanın bədii
əsər olmaqla vəzifəsi gündəlik həyatdan, tarixi hadisələr
dən təsadüfi halları ayırmaq, onların mahiyyətinin dərinli
yinə, məğzinə - yaradıcılıq ideyasına vaqif olmaq, zahiri,
dağınıq hadisələri ruhun və şüurun qan damarına çevir
məkdir. Romanın bədiiliyinin qüvvəti və zəifliyi əsas ide
yanın dərinliyindən, ayrı-ayrı xüsusi hallarda bunun təşkili
qüvvəsindən asılıdır. Roman öz vəzifəsini yerinə yetirmək
cəhətindən azad xəyalın bütün digər əsərlərilə bir cərgədə
durur və bu baxımdan camaatın ən vacib tələblərini təmin
edən, ömrü uzun olmayan belletristika ciddi surətdə seçil
məlidir"46.
Mir Cəlal müasirlik prizmasında tarixə müraciət etdi.
Bu, dahi şair M.Ə.Sabir və onun dövrünə gedib çıxır.
M.Cəlalın maraqlı tədqiqatçısı Yaqub İsmayılov göstərir ki,
qabaqcıl ideyalı sənətkar tarixilik prinsipinə əsaslanmağı,
tarixi həqiqətin mənasını, ictimai inkişafın qanunauyğun
luğunu tərifsiz, realizmin üzərində canlandırmağı düzgün
yaradıcılıq yolu saymalıdır. Mir Cəlala da yaxşı məlumdur
və o, özünün "Yolumuz hayanadır" romanında bu mühüm
tələbi və şərti nəzərə almağa çalışmışdır'.
Mir Cəlal romanda tariximizin foto-surətini təsvir etmə-
məkdə haqlıdır və roman janrına riayət etmişdir. Məsələn,
O.Balzak Fransa tarixini bədii inikas yolu ilə vermiş və is
təyinə nail olmuşdur. Təsadüfi baxmamalıyıq: Jorj Sand ya-
46. Belinski V.Q. Seçilmiş məqalələri, B., 1948, s.51.
_______________________
153
----------------------------------------
Dostları ilə paylaş: |