204
gülüb sakitləşə bilmədi. Gördüm Fərhad başını salıb aşağı,
qıpqırmızı qızarıb və elə bir haldadır ki, çırtma vursan qanı
damar. Və mən indi başa düşdüm ki, Fərhad nə üçün köhnə
genbalaq şalvarını verib daraldırmış onların balağlarını. Deyən
elə Mikael da Fərhadın pərtliyini hiss elədi və söhbəti
dəyişmək məqsədilə dedi:
–A qde Meriçka, Alik pazavi Meriçka.
Meri mənim gəlnimin adı idi. Bu ad mənə yaxşı tanış idi.
Eşqdən yuxusuz gecələr Fərhad həmin bu adı təkrar edərdi öz-
özünə yüz kərə, min kərə. Və məni də yatmağa qoymurdu.
Qoymurdu ki, eşq sözünü çoxdan yaddan çıxarmış sinni kişi
rahatlansın. Baş–beynim gedirdi: Meri, Meri, Meri...
Doğrusu, mən də oğlumun bu Merisini görməyə çox
darıxırdım. Axı necə olsa aman–zaman bircə oğlumun həyatı
bağlanacaq adam elə bu Meridi ki, var. Və indi də Merinin
görünməməsi, yubanması həm tükəndirirdi mənim səbrimi və
həm də mənə bir az xoş gəlirdi. Öz-özümə deyirdim gör nə
həyalı qızdır, yaş ötüb iyirmi beşi, necə deyərlər, ali təhsilli
həkim babadır, hədd-buluğa çatmış bir şəxsdir, amma yenə də
görünür gələcək qayınatasının yanına çıxmaqdan bir az çəkinir.
Necə olsa cavandır da! Taxsır məndədir. Nə vacib idi gəlmək.
Elə bu vaxt Alik qaça–qaça gəldi və dedi ki, Meri gəlmir,
radionun qabağında oturub əntiqə bir caz tutub və qulaq asır.
Mikael dedi ki, get de Fariknən atası gəlib. Alik getdi və az
sonra o biri otaqdan bir səs eşidildi ki, həmin səs yayıldı
Fərhadın ürəyinə necə bir incə musiqi nəğməsi və Fərhadın üzü
güldü və mən də bundan qandım ki, bu səs həmin onun
istəklisinin səsidi. Meri çığırırdı ki, "Xoroşo da, slışala da,
konçitsa pridu da. Dayte sluşat, ne ubequt je oni".
Mən fikir verdim ki, Meri də balaca bacısı və qardaşı kimi
urusca səlis danışır, atası, anası kimi yox.
Fərhaddan soruşdum ki, bu caz deyilən nə şeydir ki, ondan
ayrılmaq olmur. Bu sözümə yenidən hamı qaqqıldadı və hiss
elədim ki, Fərhad da xeyli pərt oldu, baxma ki, gülümsədi və
downloaded from KitabYurdu.org
205
heç bir cavab vermədi və durub o biri otağa istəklisinin yanına
keçdi.
Gətirib çay qoydular, növ-növ mürəbələr, qənfetlər,
şakaladlar düzdülər. Arvad dadlı bir piroq gətirdi qoydu stolun
üstünə və dedi ki: Spesalnı dlya vam priqatovil. Və əri də dedi
ki, ay malades, şikarni piroq.
Yeyib-içməyə başladıq. Piroq doğrudan da çox dadlı idi.
Amma ki, danışmağa söz tapmırdıq. Fərhad o qədər danışmışdı
ki, mənə təzə qohumlarımın mədəniyyətindən və indi mən
qorxurdum ağzımı açıb bir söz deməyə ki, səhv eləyərəm və
hamı mənə gülər, necə ki, bayaq. Bir "caz" sözünü bilmədim,
üzümə belə güldülər, hələ dalımca necə şəbədəyə qoyub ələ
salacaqlar. Dinməz otursam məsləhətdir. Dinməz iki stəkan çay
içdik. O "caz" deyilən nə idisə görükür ki qurtardı, çünki Meri
yanında da Fərhad bu otağa gəldilər. Merinin gözəlliyinə söz
yox idi. Doğrudur, saçının burumu, həm də geyimi mənim
xoşuma gəlmədi. Amma ki, bunlar hamısı boş şeylərdi. Saçuvu
belə burmazsan, belə burarsan, olar yaxşı, Paltarı da ki,
istəyirsən belə tikdirməzsən, belə tikdirərsən. Bir də axı nə
olsun mənim xoşum gəlmir. Mən köhnə adamam və moddan–
zaddan da yaxşı başım çıxmır. Bəlkəm elə saçın nə qədər
gödək olsa, o qədər yaxşıdır baş ağrın da az olar.
Bir də lap düzü mənimçün heç gözəllik də əsas deyil. Hamı
gözəl olmaz ki! Əsas odur ki, ağıllı olsun, xasiyyəti yaxşı
olsun, qanacağı–qabiliyyəti olsun. Bu sarıdan da, yəni
qanacaq–qabiliyyəti, mədəniyyəti deyirəm, Fərhad mənim
beynimi elə doldurmuşdu ki, mən lap əmin idim: gəlinim
mərifət, ədəb–ərkan dağarcığıdır və mədəniyyətə heykəl
qoyulsa, gərək onun və ailəsinin heykəlini qoysunlar. Hə, hər
neysə axır ki, Merini gördük. Qız mənə ağuzucu bir salam
verib özün divana yıxdı və fit çalmağa başladı. Sonra da: Ma,
mne piroq, – deyə çığırdı.
Dilim dinc durmadı, dedim:
–Qızım, dur özün götür də, sən anannan cavansan.
downloaded from KitabYurdu.org
206
Meri təəccüblə mənə baxdı və dedi: – Çto? – Deyəsən
dediyimi yaxşı başa düşməmişdi. Fərhad könülsüz tərcümə etdi
və bu zaman qız ürəkdən bir: Püff! – eləyib üzünü o biri tərəfə
çevirdi və fit çalmağa başladı. Mən dediyimə peşman oldum,
amma insafən atası da mənim sözümə haqq verdi:
–Vı prav – dedi – Lyalya ix zabalaval.
Meri bu sözləri qəbul elədi, tam bir etinasızlıqla və lakin
birdən ilan vurmuş kimi sıçradı və cəld radiocihazın üstünə
cumdu:
–Çut ne zabıla, – dedi, – konsert. – Bir əcnəbi adı çəkdi ki,
əməlli tanımadım.
Dərhal bacısı–qardaşı onun yanına qaçdılar və sevinclə
attanıb–düşdülər və həmin adı təkrar edib:
–Ura! Ura! – deyə qışqırışdılar.
Radionu yandırıb hər üçü qayıtdı və əyləşdi divanda və
böyük bir maraqla gözləməyə başladılar. Amma görünür, Meri
vaxtı çaşdırmışdı, çünki bu dəm radiodan muğamat səsi gəldi,
özü də Zülfü oxuyurdu.
Meri qaşlarını çatdı, sonra da nə isə düşdü yadına:
–Ax da, çerez ças, – dedi. – Ya zabıla, ved u nas zdes
bakinskoe vremya, – və radionun üstünə cumdu
söndürməkçün. Mən çoxdandı Zülfünü eşitməmişdim. Odur ki,
böyük həvəs və ləzzətlə qulaq asmağa hazırlaşmışdım. Və
görəndə ki, bu ləzzəti əlimdən alırlar, yalvardım:
–Qızım, keçirmə, – və başa düşsün deyə əlimlə işarə etdim.
Meri çiyinlərini çəkdi, geri qayıtdı, divanda oturdu və dedi:
–Ne panimaö, kak mojno sluşat takoe mıçanie.
Və sonra eşitdim ki, Fərhad Meriyə döndü:
–Ya nə znayu, çto s nim, vabşe on toje preziraet muğamı.
Bu ağ yalandan qan vurdu beynimə. Amma yenə də özümü
saxladım. Muğamatın kədər və möhnət dolu aləminə dalmağa
başladım. Bir də gördüm Meri durdu.
–Nu znaeş, Farik, ə dalğşe ne v silax terpet eto – və o biri
otağa keçdi. Bacısı, qardaşı da dalıycan. Az sonra Leyla:
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |