Böyük Azərbaycan yolçusu
Yüklə 7,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Böyük Azərbaycan yolçusu
- GİZLİ TƏŞKİLATLA BAĞLI
Böyük Azərbaycan yolçusu 117 Toy başlayanda çadırda yalnız nehrəmlilər idi. Yer olmadığından qohum-əqraba və qonum-qonşu gözləyirdi ki, bu qonaqlar durandan sonra onlar oturar. Təxminən toyun başlamasından yarım saat keçmişdi ki, Ordubaddan, Sərurdan və Naxçıvandan 8 avtobus və bir neçə minik maşını cəbhəçilər gəldi. Hamı narahat oldu ki, bir belə qonağı necə və hara yer- ləşdirəcəyik. Heç kimin gözləmədiyi halda bütün nehrəmlilər durub yerini verdi gələn qonaqlara (bax nehrəmlilərin gözəlliyi də, özəlliyi də budur. Nəsiminin bir beyti yadıma düşdü: “Heç kimsə Nəsimi sözünü fəhm edə bilməz, Bu quş dilidi, bunu Süleyman bilir ancaq!”. Həqiqətən də nehrəmlilərin o gözəl keyfiyyətlərini-saflığını, mərdliyini, qonaqpərvərliyini başa düşmək və düzgün qiymətləndirmək çox az adama qismət olan keyfiyyətdir). Qonaqlar yeyib-içib, çalıb-oynayıb gedəndən sonra nehrəmlilər təzədən oturdu və toyu davam etdirdilər. 12. Yoldaşım Nailə xanım fizika-riyaziyyat müəllimidir. Nailəni bir gəlin kimi anam da, bacı və qardaşlarım da həddən çox bəlkə də məndən çox istəyirdilər (ona görə istəyirdilər ki, indi onların çoxu dünyasını dəyişib. Dəyişməyənlər isə indi də istəyir). Nailə mən olanda da, olmayanda da anama öz anası kimi baxıb. Anam hər zaman Nailədən razılıq edirdi. Mən həbsdə olanda mənim müəllim yoldaşlarım belə qərara gəlirlər ki, mənim dərslərimi desinlər, amma pulunu alıb versinlər bizim evə. Yoldaşım bu təklifi qəbul etmir. Məsələ mənə çatanda məhbəsdən məktub yazıb səbəbini soruşdum. Mənə qısa bir cavab yazdı : “Sənin qürurun mənimçün hər şeydən üstündü. Mən razı olmaram ki, sən qayıdandan sonra onlar sənə minnət vursunlar!” 13. Məhəlləmizi və qonşularımızı çox sevirəm. Çünki, məhəlləmizdə pis hadisələr demək olar ki, olmazdı. Mən tələbə olanda bizim evdə telefon olmadığı üçün hər zaman Cəfər əmigilə və Qulu müəllimgilə (hər ikisi Tarquliyevdir) zəng edərdim. Bir də qonşularımızla hər zaman çox mehriban Böyük Azərbaycan yolçusu 118 olmuşuq. Yusif əminin (Allah rəhmət eləsin) arvadı Səkinə xala, Əli əminin (Allah rəhmət eləsin) arvadı Papıl xala, Cəfər əminin arvadı Fatma xala (Allah rəhmət eləsin), Həsənalı əminin (Allah rəhmət eləsin, məhəllədə hamı Həsi baba deyərdi) arvadı Sara xala anama övlad kimi idilər. Zeynal əminin arvadı Həlmə xala (Allah hər ikisinə rəhmət eləsin) isə anamın yoldaşı-söhbətdaşı idi. Hərdən ürəyim qonşularımızı çox istəyir. 14. 2010-cu il iyunun 9-da gündüz saat 12-də qardaşım Hüseyn, düz 1 il 1 saat sonra isə ( 2011-ci il iyunun 9-da) qardaşım Nəzəralı rəhmətə getdi. Qardaşlarımın bir il ara ilə eyni gündə ölməsi bacılarımı və qardaşım Nəzəralının qızlarını bərk narahat etmişdi. Elə yas dövrü məni bir qurban kəsməyə məcbur elədilər. Düşünürdülər ki, növbəti il mənə nəsə olar. Düzü mən özüm də növbəti il növbənin mənim olacağı düşüncəsində idim. Elə buna görə də Bakıya qayıdanda hamı ilə bir-bir görüşüb halallıq aldım. PARTA ARXASINDA 1. Məktəb illərim çox maraqlı və ağır olub. İnsanlarda tərəfbazlıq, saxtakarlıq və ikiüzlülük gördüyüm hallar çox olub. Kasıb olduğumuz üçün hələ I sinifə gedəndə guya yaxşı müəllimlər məni öz sinfinə götürmədi. Buna görə də məhəlləmizin uşaqları ilə eyni sinifdə oxumamışam. Mənə qarşı münasibət heç də hər zaman yaxşı olmayıb. Bir çox müəllim mənim hansısa uğuruma istehza ilə yanaşıb, mənim uğur qazanmağıma nəinki inanmayıblar, hətta açıq şəkildə çox acı və iyrəndirici formada rişxənd ediblər. Amma məni hər zaman dəstəkləyən, ruhlandıran müəllimlərim də olub. İbtidai sinif müəllimim Bayram müəllim, sonralar riyaziyyat müəllimləri Mehriban xanım, Sona xanım, Bağır müəllim Böyük Azərbaycan yolçusu 119 Məmmədov, ədəbiyyat müəllimi Almaz xanım, Heydər müəllim İsmayılov, rəsmxət müəllimi Rövşən müəllim, ingilis dili müəllimi Nazim müəllim Ələkbərov, coğrafiya müəllimi (bəlkə də o zaman müəllim deyildi) Arif müəllim, fizika müəllimi Rəşad müəllim və s. 2. Bütün uşaqlar kimi futbola marağım çox idi. IV sinifdə oxuyanda çox qısa müddətdə sambo və cüdo ilə məşğul oldum. Sambo məşqləri axşamlar olurdu ki, mənim üçün də axşamlar məşqə getmək çətin idi. Samboya getsəm də futbolu daha çox sevirdim. Amma məni futbola qəbul etmədilər və mən VI sinifdə oxuyanda Naxçıvan şəhərindən gələn Məhəmməd müəllimin (soyadı səhf etməsəm Zeynalov idi) açdığı sərbəst güləş bölməsinə getməyə başladım. Güləşə getdiyim müddətdə çıxdığım Naxçıvan MSSR səviyyəli bütün yarışlarda I yeri tutmuşam. Hətta bəzən məni özümdən çəkisi daha ağır olan insanlarla güləşdirirdilər. Bir dəfə isə Bakı şəhərində keçirilən Azərbaycan birinciliyində III - IV yeri bölüşdürmüşəm. 3. Orta məktəbdə oxuyarkən şeir yazmağa və Mirzə Cəlilin Molla Nəsrəddinini yamsılamağa (parodiya eləməyə) başladım. Buna görə məktəbdə keçirilən bir çox tədbirlərdə öz “yaradıcılığımla” çıxış edirdim. Bir çox ədəbiyyat müəllimi və şair mənə yol göstərmək, istiqamət vermək, məni ruhlandırmaq əvəzinə mənə gülür, məni ələ salır, yazdıqlarımı lağa qoyurdu. Amma mən bütün bunlara baxmayaraq hər gün yeni şeirlər yazırdım. 4. Səhv etməsəm ya 1977-ci ilin payızında, ya da 1978-ci ilin əvvəllərində məktəbimizə təzə gələn fizika müəllimi Rəşad müəllim mənim şeir yazdığımı bilib məni Naxçıvan şəhərindəki V. İ. Lenin adına Pioner və məktəblilər sarayında fəaliyyət göstərən ədəbiyyat dərnəyinə göndərdi. Dərnəyin rəhbəri Asif Kələntərli (ALLAH rəhmət eləsin) adında cavan bir oğlan idi. Asif müəllim məktəbimizdəki ədəbiyyat müəllimlərindən fərqli olaraq mənim şeirlərimə gülmədi, əksinə həm isti, həm də Böyük Azərbaycan yolçusu 120 ruhlandırıcı münasibət göstərdi. Beləliklə mən orta məktəbi bitirənə kimi həmin dərnəyin üzvü oldum. 5. Bu dərnək sadəcə mənim bədii yaradıcılığımı deyil bütövlükdə həyatımı dəyişdi. Burda mən təkcə poeziyanın incəliklərini öyrənmədim, eyni zamanda çox yaxşı dostlar qazandım. Bunlarla yanaşı bu dərnək həm də mənim xarakter və xasiyyətimin, fikir və düşüncələrimin formalaşmasında da mühüm rol oynadı. 6. 1979-cu ildə ilk dəfə Naxçıvan televiziyasına çıxdım və bir şeirimi oxudum. Sonralar radioda və qəzetlərdə müxtəlif çıxışlarım oldu. 7. Sinifimizdə səhv etməsəm 43 şagird vardı. Çoxluğu qızlar təşkil edirdi. İndi sinif yoldaşlarımdan Baba Həmzəyev, İsmayıl Əlirzayev, Məhərrəm Bayramov, Yavər Rüstəmov, Ədalət Sadiqov, Qüdrət Bağırov, Əmir Bağırov, Malik Əliyev, Tağı Ələkbərov, Sadıq İsmayılov, Arif Həsənov və Akif Əliyevlə imkan düşdükcə görüşür və ya yığışaraq gəzintiyə gedirik. 8. Bu dövrdə iki dəfə əməliyyat olunmuşam. Əməliyyatları cərrah Sabir Novruzov Adil həkimlə (Məmmədov) birlikdə edib. Allah hər ikisindən də razı olsun. GİZLİ TƏŞKİLATLA BAĞLI 1. Bu dərnəyə gələn Fazil Mustafa, Cəhri kəndindən Ələddin, Heydər Oğuz və adlarını unutduğum bir çox məktəbli ilə dostlaşdıq. Amma ən əsası isə bizdən yaşca çox böyük olan Arif Rəhimoğlunun, Əsgər Qəliloğlunun, Məmməd İsmayılo- vun, Qılman Əhmədovun, İlyas Axundovun, Kazım Tey- murlunun, Asəf Quliyevin və b. bizə marağı, bizimlə dostluq etməsi idi. Bizdən yaşca böyük olan bu adamların təkcə ədəbiyyatdan deyil, çox vaxt Azərbaycan tarixindən, Təbrizdən, Araz çayının Azərbaycanı bölməsindən və s. olan söhbətləri Yüklə 7,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|