Qeydl
ər, şərhlər və monoqrafik məlumat
462
adlanan başqa bir cərəyan tərəfdarları bu məsələdə mücərrəd riyazi
mühakim
əni daha düzgün sayırdılar. Bunlar Pifaqorun (Fisağorsun) fəlsəfi
m
əktəbinə mənsub olanlar idi. Pifaqor isə musiqinin və eləcə də bütün
kainatın əsasını rəqəmlərdəki nisbətdə görürdü.
Musiqi n
əzəriyyəsi üzrə bu iki cərəyan (ahəngçilər və kanonçular)
arasındakı ayrılıq, hər şeydən əvvəl, bunların konsonans məfhumunu necə
t
əyin etdiklərində daha aşkar görünür. Pifaqorçular deyirdilər:
- “Konsonans el
ə bir intervaldır ki, onun əsasını ən bəsit nisbətlər
t
əşkil edir”.
Bunun müqabilind
ə Aristoksen tərəfdarları (ahəngçilər) isə:
- “K
onsonans qulağı oxşayan səs uyğunluğudur”.
86
Urm
əviyə görə isə konsonans eyni vaxtda həmsaz və həmavaz
sur
ətdə səslənən sədalar uyğunluğudur. Urməvi əlavə olaraq
qeyd edir ki,
konsonansı təşkil edən səslər (daha doğrusu iki səs), dissonansın tamamilə
əksinə olaraq bir-birini qarşılıqlı surətdə tamamlayaraq vahid və həm də
h
əmahəng bir səslənmə əmələ gəlməsini təmin edir.
İbtidai musiqi nəzəriyyəsinə aid bütün bu təfərrüat göstərir ki, qədim
yunan filosoflarının musiqi nəzəriyyələrini öz əsərlərində yüksək
qiym
ətləndirən Orta əsr Yaxın Şərq musiqişünasları yunan alimlərinin elmi
t
əriflərini daha da təkmilləşdirmiş və musiqi sənətinin nəzəri cəhətini öz
k
əşfləri ilə xeyli zənginləşdirmişlər.
Q
ədim yunan alim və mütəfəkkirlərinin musiqi sənəti haqqındakı
mülahiz
ələrinin Yaxın və Orta Şərq musiqişünasları (və o cümlədən
Urm
əvi) əsərlərində bəzən iqtibas, bəzi hallarda isə adi xülasə və təqrir
t
ərzində yer tapması heç də Yaxın Şərq xalqları musiqisinin yunan musiqisi
əsasında meydana gəlməsinə dəlalət etmir. Əksinə, Yaxın və Orta Şərq
xalqlarının muğamat və ozan mahnıları (“soy”lar və “boy”lar) əsasında olan
musiqi dili (o cüml
ədən əruz vəznində yazılan şeirlər ahənginə və azəri xalq
şifahi ədəbiyyatı şeir ölçülərinə uyğun tərzdə bəstələnən musiqi əsərləri) ilə
y
unan musiqisi arasındakı fərqləndirici intonasiya xüsusiyyətləri bir daha
aydın göstərir ki, Yaxın Şərq musiqişünasları qədim yunan musiqisindəki
86
R.İ.Qrubеr. Göstərilən əsəri, səh.115
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
463
olsa-
olsa yalnız musiqi estetikasına aid bəzi əxlaqi müddəalardan istifadə
etmişlər. O ki qaldı sözün əsil mənasında musiqi nəzəriyyəsinə, - bu yolda
Yaxın və Orta Şərq musiqişünasları yunan alimlərinin əsərlərindən
bilavasit
ə çox az məlumat götürmüşlər.
S
əfiəddin Urməvi isə öz nəzəri axtarışlarında daha müstəqil hərəkət
etmiş və yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, hətta öz sələflərinin yazılarından da
iqtibaslardan ç
əkinmişdi. Bu xüsusda C.Farmer yazır:
- O, (y
əni Səfiəddin Urməvi – Ə.B.) janrlar bəhsi ilə əlaqədar
n
əzəriyyələrini şərh etdikdə, zatən nə Farabi, nə də ibn-Sinadan heç bir şey
iqtibas etm
əmişdir. Onun bu məsələləri izah üçün qəbul etdiyi
terminologiya, el
əcə də öz xüsusi təsnifat üsulu göstərir ki, o, bilavasitə
yunan mü
əllifləri əsərlərindən istifadə etmiş olsa da, bunlara əslində xeyli
t
ənqidi yanaşmışdır. Musiqidə sistemlər bəhsini sələfləri olan yunan
aliml
ərinə nisbətən daha müfəssəl işlədiyinə görə bir daha belə bir nəticə
çıxara bilirik ki, o, məlumat aldığı yunan müəllifləri əsərlərindəki
doktrinaları (düsturları) sistemləşdirmək və ümumiləşdirməklə bərabər
bunları öz əlavə maraqlı mülahizələri ilə zənginləşdirmişdir”.
87
4
S
əfiəddin Urməvi klassik Şərq ədəbiyyatına və zamanında yazılan
bütün başqa elmi əsərlərə xas olan ənənələrə riayət edərək özünün
“Şərəfiyyə” kitabını
88
allahın vəsfi, ona şükrlər
və ondan iltimas sözləri ilə
başlayır.
87
Hеnry Gеоrgе Farmеr, Rоdоlphе D’Erlangеr-in “La musiquе arabе, tоm trоisiеmе, Paris,
1938”
kitabına yazdığı giriş məqaləsindən, s.VII
88
Kitabın adı bеlədir: Kоmpоzisiya və ritm – vəznlər еlmi haqqında Şərəfiyyənin kitabçası.
Şagirdi Şərəfəddin Haruna həsr еdilmişdir. Müasir İraq kitabşünası (bibliоqrafı) Əbdül
H
əmid əl-Əluçi bu kitabın əlyazması nüsхələrinin saхlanılan yеrlərini və şifrlərini
b
əlliləşdirməkdə böyük səy göstərmişdir: 1) Vyana dövlət kitabхanası, № 1515; 2) Misirdə
“Dar-ül-kütüb”ün “fünun-c
əmilə” hissəsində, №8 və 348; 3) İstanbul Umumi Bayazеd
kitabхanasında, №4524; 4) İstanbul Tоpqapı sarayı kitabхanasında, №2130; 5) İstanbul
V
əli əfəndi kitabхanası, №2167; 6) Оksfоrdda Badlеy kitabхanası, №115 Marsh. (2-55
v
ərəqləri) və №521 (34-116 vərəqləri); 7) Vatikan kitabхanası, №3193; 8) Bеrlin Dövlət
kitabхanası, №5506; 9) Paris mili kitabхanası, ərəbcə kitablar fоndu, №2479.
Bunlardan
əlavə fransız şərqşünası Karra dе Vо (B.Carra dе Vauх) “Jоurnal
Asitiquе”-nin 1891-ci il 18-ci nömrəsində (səh.279-355) Lе traitе dеs rappоrts musicauх,