İslam Qəribli
202
Beytlərin mənasından anlaşıldığı kimi, M.Hadi belə bir
fikrə gəlib çıxmışdır ki, cəmiyyətədə əmin-amanlığın, asayişin
bərpa edilməsi, tərsinə dönmüş işlərin məcrasına düşməsi üçün
inqilaba ehtiyac var və bu ehtiyac da zamanın tələbidir. Çünki elə
bir məqam yetişib ki:
AsayiĢin behiĢti açılmaz bu yerdə kim,
Ta yağmasa o gülĢənə barani- inqilab(241, N 229)
“Az sözlə öz fikrini ifadə etməyi, obrazlı təfəkkürə xüsusi
yer verməyi sevən”(45, 423) M. Hadi qeyd edir ki, inqilab yağışı
yağmayınca asayişin gülşənlərində güllər, çiçəklər aça bilməz.
Qurumuş, sinəsi cadar-cadar olmuş təbiət bahar yağışına möhtac
olduğu kimi, cəmiyyət də yeni bir nəfəsə, hürriyyət “yağışına”
möhtacdır.
“Nə ilə nəticələnəcəyi, gələcəkdə hansı yolu tutacaı
bilinməyən inqilablar romantikləri yeni əsrin yeni hadisəsi kimi,
ictimai bir hərəkat olmaq etibarı ilə maraqlandırırdı”(403, 193) və
M. Hadi də millətin gələcəyində inqilabların roluna böyük önəm
verirdi. Şair qeyd edir ki, millətin, camaatın əmniyyətini təkmil
hala gətirmək üçün dünyanın bir çox yerlərində inqilab
bayraqlarının dalğalandığı, “Bolqar elində azani-inqilab”
yüksəldiyi halda, “Mənbərnişin millətə lay-lay çalır hənüz”,
inqilab günəşi aləmləri işıqlandırıb, bizim üləma isə: “yat-yat,
balam,- deyir , - hələ rahət zamanıdır”.
“Minbərnişin”in əksinə olaraq M. Hadi bildirir ki, tarixin
milli azadlıq hərəkatlarının genişlənməsinə şərait yaratdığı bir
zamanda azadlıq uğrunda mübarizəyə qoşulmaq lazımıdr. Çünki
haqq verilməz, onu almaq lazımdır. Şair qətiyyətlə elan edir ki,
inqilab dövründə tərəqqi və təkamülə çatmaq üçün ciddi fəaliyyət
lazımdır:
Hər qövmdə bulunmazsa əfkari-növzühur,
Edam edər Ģu milləti divani-inqilab(241, N 229).
Alovlu vətənpərvər və beynəlmiləçi olan, dünyanın “bir
çox
ölkələrində
baş verən hadisələrdən, milli-azadlıq
hərəkatlarından ruhlanan şair inamla söyləyir ki, yaşadığımız
Məhəmməd Hadi və mətbuat
203
dövr inqilabi tufanlar dövrüdür, xalqlar yuxudan ayılıb öz tarixi
müqədaratlarını həll etməyə başlamışdır”(401, 102). Başqa
millətlərdə oyanışı görən M. Hadi təəssüflə qeyd edir ki, bizdə
hələ ki, bir tərpəniş yoxdur və:
Baxdıqca millətin bu sükuti sümutuna,
Vallahi ağlayır bizə çeĢmani-inqilab.
Bilməm ki, müstəid deyilmiyiz təcəddüdə,
Yoxsa düĢünürmüzmü Ģani-inqilab?
... Afaq hər dəqiqə təcəddüdnüma ikən,
Ənfasımızda yox hələ imkani-inqilab(241, N 229).
M. Hadinin “Təzə həyat” qəzetində çap olunan sonuncu
əsəri məsnəvi formasında olan on səkkiz beytlik “Mizani-əqvam”
şeiridir(242, N 230). Inkişaf etmiş millətlərlə səfalət və cahalət
pəncəsində vurnuxan millət və qövmlərin vəziyyətini müqayisə
edib öz millətini bu müqayisədən ibrət götürməyə çağırış
məqsədilə yazılmış bu fəlsəfi əsərdə şair bildirir ki, dünya bir
rəqabət meydanıdır. Bu meydanda hünər göstərənlər səadətə çatar,
hünərsizlər isə əsarət və zəlalətdə olarlar. Qərb ölkələrində
“şəmsi-hünər olmaqda şariq” (hünər günəşi parlamqda, nur
saçmaqda), Şərqin göyləri isə hələ də buludlarla örtülüdür.
Firavanlığa, xoşbəxtliyə doğru bir addım atmırıq və yarasa kimi
işığa, aydınlığa düşmən kəsilmişik. Fikrimizi qat-qat vahimələr
bürüdüyündən, içərimizdən bu əndişələrə əncam çəkən bir fərd
tapılmır. Nədir bunun səbəbi? Səbəb elmsizliyimiz, ürəyimizdə vətən,
millət sevgisinin olmaması, köhnə qaydalarla yaşayıb yeniləşməkdə olan
dünya hadisələrindən baş çıxarmamamız, “Allaha təvəkkül”,- deyərək
qəflət yuxusundan oyanmamağımızıdr.
Ağıllı insanlar göydə gəzən təyyarələr (“xaneyi-səyyar”-
göy, səma evləri), səsi hifz edib qoruyan cihazlar (radio, səs
yazan aparatlar, patefon və s.) icad ediblər, bizlər isə xürafat
yuxusunun ağuşunda mürgüləyirik. Millətlər teleqrafi (durnəvis)
kəşf etdi:
ĠnĢa elədi əhli-xirəd “durnəvisi”
Bizlər oxuruz qisseyi-Leyla ilə Qeysi( 242, N 230).
İslam Qəribli
204
Ağıllı insanlar təbiəti özlərinə heyvanları ram etdikləri
kimi ram edirlər, “bizlərsə bəhaim kimi məhkumi-əsarət” olduq.
Bəşər övladı elmin, maarifin gücü ilə “mədənləri, məxzənləri,
əbharı (dənizləri), cibalı (dağları)” kəşf etdi, öz mənafeyinə
uyğun olaraq onlardan istifadə etdi, arzusuna, kamına çatdı, bizlər
isə “əhli-zəka” ikən zəkasızlar cərgəsinə qoşulduq. Şairin gəldiyi
son nəticə bundan ibarətdir ki, mədəniyyət və hürriyyət kəsb
edilməyincə bəşərin, dar mənada isə millətin əhvalı pərişan
olacaq, çünki:
Dünya cəsəd, ərbabi-dühaət ona candır,
Azadədilan Ģöleyi-miĢkati-cahandır.
Təslim olunub bunlara rayati-fütuhat,
Bunlardır olan fatehi-iqlimi-künuzat(242, N 230).
Nəzərdən keçirdyimiz poetik nümunələr deməyə əsas verir
ki, “Təzə həyat” qəzetinin səhifələrində dərc etdirdiyi şeirlərində
M. Hadi öz məram və əqidəsinə sadiq qalaraq əhatəsində olan
hadisələrə isti-isti qiymət vermiş, millətinə və bəşərə xeyir verə
biləcək məsələləri tərənnüm etmiş, insan və bəşər taleyi ilə üst-
üstə düşməyən gerçəkləri alt-üst etməkdən çəkinməmişdir.
II.4. PUBLĠSĠSTĠKASINDA QƏRB VƏ ġƏRQ MƏSƏLƏLƏRĠ.
BƏġƏR TARĠXĠ VƏ TALEYĠ HAQQINDA DÜġÜNCƏLƏR
“Vətəndaşlıq romantizmi olan XX əsr Azərbaycan romantiz-
minin”( 71, 63) ideya-estetik prinsiplərini poeziyasında olduğu
kimi, publisistikasında əsaslandırmağa çalışan, dünya ağalığı
iştahında olan, istkələrini müxtəlif yollarla gerçəkləşdirməyə
çalışan imperialist dövlətlərin işğalçılıq niyyətlərini açıq şəkildə
tənqid edən M. Hadi “Təzə həyat” qəzetində dərc etdirdiyi
məqalələrində Qərb ölkələrindəki tərəqqi və maarifdən ürək
dolusu danışıb həmin ölkələri Şərq ölkələrinə nümunə göstər-
məklə bərabər, Qərbin Şərq siyasətini, xüsusilə müsəlman ölkələ-
Dostları ilə paylaş: |