Məhəmməd Hadi və mətbuat
205
rinə olan münasibətini, bu ölkələri əsarəti altında saxlamaq
istəklərini kəskin şəkildə pisləyirdi.
“Avropa-İslam-Mərakeş. Moizeyi-tarixiyyə” adlı kəskin ruhlu
məqaləsində(199, N 207, N 3, 9) Avropa ölkələrinin Şərq barədə
yürütdükləri və fərqli yollarla həyata keçrdikləri siyasətin
mahiyyətini şərh edən müəllif bildirir ki, müsəlman ölkələrinə
başçılıq edənlərin başıpozuqluğu sayəsində “avropalılar islam
yerlərinə, islam blədələrinə varis çıxdı, parça-parça etməyə
başladı”(199, N 3). Çox keçmədi ki, Əndəlus, Tunis, Əlcəzair,
Afrika ölkələrinin bir çoxu, Hindistan, Hindi-Çin, Qoşqar,
M. Hadinin “Təzə həyat” qəzetində dərc olunmuş “Avropa,
İslam, Mərakeş” adlı məqaləsindən bir parça
Qafqaz, Xivə, Buxara və s. müsəlman ölkələri “Avropanın, o
“mədəni-dirrəndə”lərin pənceyi-hərisanəsinə düşüb uduldu.
Bundan sonra zahirdə istiqlaliyyət və hakimiyyətini himayə və
mühafizə edə bilən dörd islam hökuməti qaldı. Onlar da Türkiyə,
İran, Əfqan və Fas hökuməti-islamiyyəsidir”(199, N 3). M.Hadiyə
görə bu ölkələr də əslində tam müstəqil deyil, yarımmüstəmləkə
şaraitində yaşamaqdadırlar.
Avropa ölkələrinin işğalçılıq siyaətini kəskin şəkildə
pisləyən M. Hadi qeyd edir ki, bu dörd ölkənin az-çox müstəqil
olmasının səbəbi, əslində bu ölkələrə başçılıq edənlərin
İslam Qəribli
206
millətpərəst və ya vətənsevər olmalarından deyil, Avropa
ölkələrinin arasındakı ziddiyət və rəqabətdən asılıdır. Bu dörd
ölkəni öz aralarında təndürüst bölmək barədə imperialist dairələr
qəti qərara gələ bilmədiklərindən, bu ölkələr hələ ki, müstəqilliyini
qoruyub saxlaya bilmişlər. Əgər imperialist ölkələr arasında “Kim
hansı ölkəyə sahib olacaq?” sualı barədə yekun razılaşma olsaydı,
yəqin ki, bu ölkələr də müstəmləkə boyunduruğu altında əzilən
digər müsəlman ölkələrinin günüdə olardılar. Müəllifin qənatinə
görə, “bu dörd islam hökmdarlığının müstəqilanə yaşaması
Avropanın mənafeyi-ticariyyə və iqtisadiyyəsi səbəbindəndir,
başqa bir şey deyildir”(199, N 3).
M. Hadi onu da qeyd etməyi lazım bilir ki, Avropa ölkələri
müxtəlif bəhanələrlə bu ölkələrin “daxili işlərinə müdaxilədən və
asayişi-ümumiyyəni xələldar etmədən bir dəqiqə olsun belə
usanmırlar. Islah adı ilə məmaliki-islamiyyəni əfsad edirlər. Bu da
dami-hiylə və dəsisəsədir ki, bunula istər islam, istər mamaliki-
islamı seyd və şikar etməyə mədəniyyəti-səyyad bidarları
tərəfindən qurulmuşdur”(199, N 3).
Müəllif fikirlərinə davam edərək yazır ki, son zamanlarda
avropalıların islam dininə və bu dörd islam ölkəlsinə bəslədikləri
kin-küdurət batindən zahirə çıxmaqdadır. Bu dörd islam
dövlətinin müstəqilliyini həzm edə bilmədiklərindən, avropalılar
artıq sözdən əmələ keçməkdədirlər və “bunların səbr kasələri
dolduğundandır ki, açıqdan-açığa bu fikirlərində tutduqlarını işləri
ilə izhar edirlər”(199, N 3).
Avropa
ölkələrinin
Şərqə yönəlik işğalçılıq və
soyğunçuluq siyasətini Mərakeşin timsalında aydınlaşdıran
müəllif qeyd edir ki, Şərq ölkələrini ram etmək üçün Avropanın
imperialist dövlətləri heç nədən, hətta insanları kütləvi şəkildə
qırmaqdan belə çəkinmirlər. Fikrini əsaslandırmaq üçün o yazır:
“Bu sözümüzü isbat və təsdiqə Fransanın Mərakeş səhneyi-
tamaşasında oynadığı faciəli rollar bir bürhani-cəlidir. Fransa bura
əvvəlcə əsləhə və əczayi-məşğələ göndərib asayişi-ümumiyyəni
xələldar eylədi. Sonra da qonşuluq, daha doğrusu istila bəhanəsilə
Məhəmməd Hadi və mətbuat
207
əsgər və səfaini-hərbiyyə göndərib icra qıldığı vəhşəti-
mədəniyyətpəsəndanə və ümum aləmi-islamı dağidari-yəs etdi.
Kimsəsiz, zavallı müsəlmanlar!”(199, N 3).
Mərakeşin düçar olduğu fəlakətin səbəbini Fransa və
İngiltərədə görən M. Hadi bildirir ki, Mərakeş - bu müsəlman
ölkəsi xristian ölkələri olan Fransa və Almaniya arasında gedən
rəqabətin qurbanı oldu. Çəkişmələr onunla nəticələndi ki,
“Almaniya bir para əməl və məqsədlərinə nail olub işin içindən
kənara çəkildi. Fransa dövləti isə yolu açıq, meydani xali görüb öz
arzusuna kamali-sühulət ilə müvəffəq oldu... Mərakeş dövləti
ticarət və rəqabət meydanında məğbun və düçari-xəsarət oldu.
Avropalıların bərəkəti sayəsində bir məqama gəldi ki, onlardan
iznsiz heç bir işə iqdam etməyə haqqı yoxdur...Ümurati-
daxliyyəsindən bir əmrə şüru edəcəyi təqdirdə əcnəbilərdən
müsaidə istənilir. Əcəba,bu da yaşayışmı?”(199.N 3).
Zahirdə riyakarcasına müsəlman ölkələrinə, islam dinində
olan insanlara məhəbbət bəslədiklərini iddia edən , əslində quduz
canavar kimi bu ölkə və xalqları parçalamağa hazır olan Qərbin
istilaçılıq siyasətinin insanlıq fəlsəfəsi ilə bir yerə sığmadığını
bildirən M.Hadi başqa müsəlman ölkələrini də Mərakeşin düçar
olduğu fəlakətlərdən dərs almağa çağırır. Bir mütəfəkkir olaraq “o
sadəcə imperialist dövlətlərin artıq bir ölkədə törətdikləri qanlı
faciələri təsvir etməklə kifayətlənmir, hadisələrin başqa ölkələrdə
də təkrarlana biləcəyi təhlükəsini onların nəzərinə çatdırır”(11,
235) və yazır: “Hər kəsin gözləri varsa, görsün. Öz şüunati-
daxiliyyəyi-moizeyi-haliyəsinə baxsın. Əks təqdirdə Mərakeşin
düçar olduğu bəla və müsibətə giriftar olacağı azadeyi-iştibah
bir həqiqətdir. Nə acı həqiqət, nə böyük müsibət!”(199, N 9).
M. Hadi açıq şəkildə bidirir ki, Avropanın imperialist qüv-
vələrinin qarşısına real bir güc çıxarılmayınca vəziyyət beləcə
davam edəcək . Akademik Məmməd Cəfərin çox haqlı olaraq
qeyd etdiyi kimi, “Hadiyə görə, Şərq xalqlarını müdafiə etmək,
onları müasir mədəniyyət yollarına salmaq lazım idi ki, qəsbkarlıq
seli qarşısında, ayaqlar altında qalıb payimal olmasınlar”(387, 4).
Dostları ilə paylaş: |