174
ki, çəltiyə çıxmağın vaxtı gəlib çatmışdı. Molla Cümə çəltiyə
həmişə mənimlə birgə çıxardı. Bu zaman bir neçə ay çöldə
qalmaq, çəltiyin əkilməsi, suvarılması ilə fasiləsiz məşğul
olmaq lazım idi. Molla Cümə mənə dedi ki, evdə ailənin heç
azuqəsi yoxdur, bilmirəm nə edim. Çox fikirləşəndən sonra
aşıq yaxın bir neçə kəndi dolaşmaq qərarına gəlir ki, bəlkə
ailəsinə bir şey tapsın. Hər yerdən keçir, gəlib Qıpçaq kəndinə
çıxır. Kəndin girəcəyində görür ki, bir araba gəlir, araba
yaxınlaşır, arabada isə Hacı Kərim oturmuşdu, o, Molla Cümə-
ni saxlayıb, yağlı dilini işə salır, hara, nə məqsədlə getdiyini
xəbər alır. Aşıq ona dərdini açmaq istəmir, buna baxmayaraq,
Hacı Kərim ondan əl çəkmir, təkid edir (Cümə bilirdi ki, Hacı
Kərimdən ona xeyir yox, yalnız zərər dəyə bilər). Aşıq
məqsədini deməyə məcbur olur. Bu zaman Hacı Kərim aşığa
deyir ki, burada heç bir çətin iş yoxdur, get bir araba tap qoş,
gətir, mən sənə buğda verərəm. Molla Cümə buna inanmır,
inad edir, nəhayət, xahiş edir ki, ona toxunmasın, o, özü başqa
yerdən taxıl tapacaqdır. Ancaq Hacı Kərim elə inandırıcı,
mülayim danışır ki, Molla Cümə inanmağa məcbur olur. Hacı
Kərim deyir ki, axşamüstü evdə, darvazanın qabağında oturub
səni gözləyəcəm, gəl bir tağar buğdanı apar. Cümə isə
cavabında borcu yalnız məhsul vaxtı verə biləcəyini söyləyir.
Belə bir vəziyyətdə, çəltik əkininin qızğın vaxtında
Cümə inanmasa da, Hacı Kərimdən borc buğda almaq üçün
araba dalınca getməli olur. Axşamüstü idi. Qıpçaq kəndinin
camaatı işdən sonra həyətə, yola, doqqaza çıxıb dəstə-dəstə
oturub söhbət edirdi. Hacı Kərim də bir tərəfdə papirosunu
tüstülədir, harın-harın danışırdı. Bu zaman Molla Cümə arabanı
sürüb Hacı Kərimin darvazasının qabağında saxlayır. Aşığı
görən Hacı Kərim ayağa qalxır, üzünü camaata tutub ucadan
deyir: “Ay camaat, doğrudan da, aşıqların ağlı olmazmış, bircə
baxın buna, mən demişəm gəl sənə bir tağar buğda verəcəyəm,
o da inanıb mənim üstümə araba sürüb gəlibdir, mən taxıl
paylayanam, ay Molla Cümə, sənin ağlın başındadır, yoxsa
175
havalısan” və s. Bu sözləri eşidən aşıq çox pərt olur, başını
aşağı salır, mənən sarsılır. İdris dayı deyir ki, elə arabanın
üstündəcə balaca sazını çıxarıb sinəsinə basır, camaatın gözü
qarşısında Hacı Kərimi həcv edir (Aşığın çox kiçik sazı varmış,
həmişə çuxasının altında gəzdirərmiş, yeri düşən kimi çıxarıb
əlini sazına vura-vura bədahətən şeir qoşarmış. Qızı Reyhan
indi də həmin sazı saxlayır). Həcv dildən-dilə düşür, sonralar
Hacı Kərim Molla Cümənin adını eşidəndə uzaq qaçırmış.
5. “Dolana-dolana” əvvəlcə xalq mahnısında işlədilmiş
məşhur rədifdir. Mahnı belə başlayır:
Göy üzünü aldı bulud
Mahı dolana-dolana...
Molla Cümə həmin rədif əsasında 21 bənddən ibarət
şeir yazır. Şeirin şifahi dildən bir neçə variantını yazıya almı-
şıq. Əlimizdə olan bütün əlyazmalarında vardır.
6. “İstərəm” rədifli şeir ağa Təmraza müraciətlə yazıl-
mışdır. O, Qax rayonunun Zəyəm kəndindən olan varlılardan
biridir. Deyildiyinə görə, Molla Cümənin müasiri olan Zəyəmli
aşıq Camalın qardaşıdır. Molla Cümə Təmraza bir neçə şeir
yazıb göndərmişdir. Şeirlərin hamısı məzmunlarından görün-
düyü kimi, xahiş, təmənna məqsədilə yazılmışdır.
7. “Aşiq məşuqdan ayrılsa” misrası ilə başlayan bu şeir
çox maraqlı quruluşa malikdir. İlk dəfə biz bu şeiri 1961-ci ildə
Qax rayonunun Zərnə kəndində Əbdülmənaf Əfəndiyevin
dilindən yazıya almışıq. O, Molla Cümənin quruluşu etibarilə
ən çətin, mürəkkəb şeirlərini, bağlamalarını çox dəqiq şəkildə
yadında saxlayırdı. Əbdülmənaf dayı cuşa gəlib, qızışıb aşıq
havaları üstündə Molla Cümənin gəraylı, qoşma, divani,
müxəmməslərini oxuyurdu. Biz də diqqətlə qulaq asırdıq. Bir
şeir oxudu, o saat diqqətimi cəlb elədi, havası da şeirin
formasına uyğun idi. Əbdülmənaf dayı dedi ki, bu sallama
qafiyədir. Mən o vaxta qədər belə şeir formasına rast gəl-
məmişdim. Başqa şeirlərlə birlikdə onu da yazıya aldıq.
176
8. Bu şeirin şifahi dildən çoxlu variantlarını yazıya
almışıq. Ən dəqiq variant 1961-ci ildə Qax rayonunun İlisu
kəndində Cəmil Həmzəyevdən aldığımızdır. Şeiri ilk dəfə
H.Əlizadə “Aşıqlar” (1936) kitabında çap etdirmişdir. Şeir-
həcvin dünyaya gəlməsinin çox qəribə bir tarixi vardır. Bu
əhvalatları bizə Aşıq Məhəmməd Həsrətov nəql etmişdir. Aşıq
Məhəmmədin variantı da qeyd kitabçamızda vardır.
Varlılar, ruhanilər, alverçilər daim aşığı camaatın gö-
zündən salmaq, mənən öldürmək üçün əlindən gələni əsirgə-
mirdilər, çünki Molla Cümə onların pis əməllərini hamıdan tez
görür, fırıldaqlarını açıb göstərir, xalqa başa salırdı. Belə
varlılardan biri də Axsaq Laçın olmuşdur. Bu adam Şəkinin ən
varlı adamlarından idi, baqqallıq edirdi. Axsaq olduğu üçün
həmin ləqəblə də məşhurlaşmışdır. O, oğluna toy edir. Toydan
bir qədər əvvəl Cüməyə deyir ki, toya səni çağıracağam, evdə
otur gözlə, heç yerə getmə. Adam göndərəcəyəm, onunla
gələrsən. Molla Cümə də Layisqidə oturub gözləyir ki, gəlib
onu toya çağıracaqlar.
Günlər ötür, aşıq görür ki, heç bir səs çıxmadı, vədə
vaxtı da keçdi. Axsaq Laçın isə Molla Cüməni qəsdən kəndə
yola salıb toyu başlayır, Şəkinin Səbətli kəndində yaşayan o
dövrə görə məşhur Aşıq Dülgəroğlunu toya çağırır. Dülgəroğlu
ustad aşıqlardan idi. Molla Cümənin aşıqlıq təcrübəsi Dülgər-
oğlundan hələ az idi.
Cümə bir gün durub Şəkiyə gəlir. Təsadüfən danışıq
əsnasında eşidir ki, Axsaq Laçın artıq toyu edib qurtarmışdır,
özü də toyu Dülgəroğlu aparmışdır. Axsaq Laçının Molla
Cüməni aldatması, ələ salması aşığa çox pis təsir edir, bundan
təsirlənərək o, həmin həcvi söyləyir. Həcvi biz Qax rayonunun
İlisu kəndində 70 yaşlı Cəmil Həmzəyevdən yazmışıq. Bu
hadisə Molla Cümənin tərcümeyi-halı ilə bağlı olan başqa bir
maraqlı əhvalatla da əlaqədardır. Molla Cümə Axsaq Laçının
onu ələ saldığını eşidib yaxında olan çayxanalardan birisinə
girir, yanında da şagirdləri var imiş. Deməzsən, toyu qurtaran
Dostları ilə paylaş: |