_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
159
nəsrinin poetikasına söykənən yazıçı şərtiliklərə geniş
yer verməli olur, real insan psixologiyasını daha
dolğun, daha təsirli qələmə almaq üçün irreal
lövhələrə müraciət edir, irreallığı insan sarsıntılarının,
insanın gərgin hiss-həyəcanlarının təbii nəticəsi kimi
mənalandırır.
Məlumdur ki, psixologizm bir əksetdirmə prinsipi
kimi ilk növbədə qəhrəmanların hiss-həyəcanlarının,
duyğu və düşüncələrinin qabarıq ifadəsi ilə ortaya
çıxır. Müasir Azərbaycan nəsrində psixologizmi bir
ünsür, element yox, bədii sistem səviyyəsində
araşdırmağa imkan verən mühüm cəhətlərdən biri
budur ki, nəsr əsərlərində gerçəkliyi personajların
subyektiv qavrayışında əks etdirmək meyli güclənir,
nasirlər xarakter yaratmağın iki sabit formasından –
xarakteri hərəkətlərin və daxili düşüncələrin təsviri
vasitəsilə açmaq formalarından ikincisinə daha çox
üstünlük verirlər. Müasir Azərbaycan nəsrinin bir çox
nümunələri belə bir elmi mülahizənin doğruluğunu
təsdiq edir ki, «insanın hərəkəti həmin insan haqqında
heç də həmişə düzgün təsəvvür yaratmır. İnsanı
düzgün
dərk
etmək
üçün
bədii
əksetdirməni
hərəkətdən bu hərəkəti doğuran səbəbə doğru,
ətrafdakıların görə bildiklərindən qəlbin dərinliklərində
gizlənən sirrə doğru yönəltmək lazımdır» (6, 52). O
yerdə ki hərəkətlər qəhrəmanın və situasiyanın
mürəkkəbliyi barədə dolğun təsəvvür yaratmır, onda
yazıçı istər-istəməz əksetdirmə prinsipini dəyişməli,
insanı dünyada göstərmək prinsipindən daha çox,
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
160
dünyanı insanda göstərmək prinsipinə müraciət etməli
olur. «Əgər hərəkətlər bizə personajın necə adam
olmasından danışırsa, qəhrəmanın daxili aləmini açan
təhkiyə xarakterin üzə çıxmamış imkanlarından, onun
necə adam ola biləcəyindən söhbət açır» (7, 182).
Məsələn, əgər hərəkətlər bizə Qədirin (Ə.Əylisli, «Kür
qırağının meşələri») «xuliqan» olmasından danışırsa,
Qədirin daxili aləminin birbaşa ifadəsi üzərində
qurulan təhkiyə onun ətrafdakılara bəlli olmayan nəcib
insani keyfiyyətlərindən xəbər verir. Qədirin xarakterini
oxucuya olduğu kimi çatdırmaq ehtiyacı «Kür
qırağının
meşələri»
povestinin
psixoloji
təsvir
prinsipini meydana çıxarır.
Gerçəkliyi qəhrəmanın qavrayışında təqdim etmək
xüsusi təhkiyə tipinin təzahürünə səbəb olur. Elə
təhkiyə ki «burada qəhrəman nöqteyi-nəzəri və sözü
mətnə hakim kəsilir» (9, 51). Bu təhkiyə tipində
qəhrəman nisbi müstəqillik qazanır, öz yaşantılarını
təbiiliklə, birbaşa olaraq oxucuya çatdırmaq imkanı
əldə edir. Müəllif qəhrəmana mane olmur, öz
qənaətlərini tendensiyalı şəkildə onun dilindən
səsləndirmir, əksinə, müəllif özü mümkün qədər
predmet və hadisələrə personajların gözü ilə baxır.
Təhkiyədə xarici aləm ayrı-ayrı fərdlərin könül
aynasında əks olunduğuna görə «daxili aləm»
mahiyyəti qazanır, ətrafdakı predmet və hadisələr
özünütəhlil vasitəsinə çevrilir.
Əlbəttə,
müasir
Azərbaycan
nəsrində
psixologizmin güclənməsindən xəbər verən bütün bu
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
161
xüsusiyyətlər (qəhrəmanların duyğu və düşüncələrinin
təcəssümünə geniş yer verilməsi, hər hansı hərəkəti
doğuran daxili motivlərin ön plana keçməsi, mətnin bir
və ya bir neçə personajın düşüncə tərzi üzərində
qurulması və bu kimi vasitələrlə gerçəkliyin ayrı-ayrı
subyektlərin
qavrayışında
təqdim
edilməsi)
Dostoyevski, Tolstoy, Çexov kimi sənətkarların adı ilə
bağlı klassik nəsrdən gəlmə ənənələrin davamıdır.
Bəs bu gün yaranan nəsrin poetikasında dövrün
ahəngi
duyulurmu?
Bu
baxımdan
Anarın
bir
müqayisəsi maraq doğurur. O, belə şərt irəli sürür ki,
Yaponiyada Tolstoy gücündə olan bir yazıçı İkinci
dünya müharibəsinin hadisələri əsasında yapon
«Hərb və sülh»ünü yazmaq fikrinə düşsə, o, bu
romanı ritminə görə Tolstoydan fərqli şəkildə yazar.
Anarın fikrincə, Tolstoy «Hərb və sülh»ündə ritm
zamanın uzanması, hadisələrin epik ardıcıllığı və s. ilə
səciyyələnirsə, yapon “Hərb və sülh”ündə ritm
zamanın aniliyi, hadisələrin qeyri-ardıcıllığı, ani
qavrayışda
keçmişin
indiyə,
indinin
gələcəyə
qovuşması və s. ilə səciyyələnər. Anar sonuncu ritm
tipinin mənbəyini müasir texnikanın nailiyyətləri ilə
əlaqədar olan hadisələrin ritmində, insan qavrayışının
ritmində axtarır (9, 226-227). «Anarın bu mülahizəsi
ilə razılaşırıq ki, XX əsr hadisələrinin ritmi (məsələn,
bir göz qırpımında atılan bomba ilə Xorasimanın
tarmar olması) insan psixologiyasına təsirsiz qalmır və
bu təsir bədii ədəbiyyatda da öz ifadəsini tapır. Anarın
yapon «Hərb və sülh»ünə aid etdiyi poetika xəyali
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
162
poetika deyil, bu poetikaya, yəni «şüur axınında»
müxtəlif zaman və məkan çarpazlaşmasına müasir
nəsr nümunələrində tez-tez rast gəlmək olar.
Bu və ya digər poetik elementlərin meydana
çıxmasında dövrün, zamanın əli olmamış deyil. Lakin
bizcə, nəsrdə (ümumiyyətlə, ədəbiyyatda) özünü
göstərən
forma
yeniliklərini
qeyd-şərtsiz
«ETT
poetikası»
saymaq
düzgün
olmazdı.
Anar
xatırlatdığımız maraqlı yazısında ETT və ədəbiyyat
əlaqələrinin müxtəlif səviyyələrdə özünü göstərməsin-
dən söhbət açarkən qeyd edir ki, ETT-in empirik
təsvirini verən əsərlərdə (40-cı illərin sonu, 50-ci illərin
əvvəllərində meydana çıxan «istehsalat» əsərlərində)
ETT-in poetikası yoxdur (9, 226-227). Anar «ETT-in
poetikası» ifadəsini ETT-in doğurduğu xüsusi bədii
düşüncə tərzi mənasında işlədir və bu cür düşüncə
strukturuna
parlaq
misal
kimi
A.Voznesenski
poeziyasını nişan verir. İstehsalat prosesini ön plana
çəkən, insanı yalnız işçi kimi təsvir edən, onun hiss-
həyəcanlarını, mənəvi dünyasını canlandırmaqdan
yan keçən ədəbi nümunələrin həqiqi sənətdən
uzaqlığı
və
A.Vosnesenski
poeziyasında
ciddi
mətləbin orijinal deyim tərzində ifadəsi şəksizdir. Lakin
«istehsalat»
əsərlərinin
bədii
gücsüzlüyünü,
A.Vosnesenski poeziyasının isə bədii gücünü ETT
poetikasının
olub-olmamasında
axtarmaq
bizə
mübahisəli görünür. ETT dövrünün problemlərini
(dırnaqsız) yüksək bədii səviyyədə əks etdirən çoxlu
nümunələr
göstərmək
olar
ki,
onlarda
Dostları ilə paylaş: |