_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
163
A.Vosnesenskidə olan bədii əksetdirmə tipi yoxdur.
Elə
həmin
məqalədə
Anar
özü
Ə.Əylisli
yaradıcılığında ETT dövrü üçün səciyyəvi olan
problemlərdən birinin – şəhərdə kənd həsrətinin
məharətlə qələmə alınmasından söhbət açır. Halbuki
A.Vosnesenskidən fərqli olaraq, Ə.Əylislinin bədii
üslubu, necə deyərlər, «modernlik»dən uzaqdır. Əgər
belədirsə, onda biz bədii əsərin məzmun və
formasında ETT-in nişanələrini üzdə yox, daha dərin
qatlarda axtarmalıyıq.
QAYNAQLAR
1.
В.Ковский.
Литература-научно-технический
прогресс-критика. «Дружба народов», Москва, 1973,
№10
2. А.Бочаров. А что мы скажем потом? «Дружба
народов», Москва, 1973, №10
3. А.Эфендиев. Вечные ценности и НТР.
«Дружба народов», Москва, 1973, №10
4. Г.Панджикидзе. О природе «наших возмож-
ностях», «Дружба народов», Москва, 1973, №11
5. «В каждом человеке есть зона чистоты».
«Литературная газета», 11 ноября 1987 г.
6. Зайцева И.А. Особенности художественного
психологизма в романе М.Ю.Лермонтова «Герой
нашего времени». Филологические науки. Москва,
1982, №2
7. Бучис А. Роман и современность. Москва,
Советский писатель, 1977
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
164
8. Чудаков А. П. Поэтика Чехова. Москва, Наука,
9. Анар. Перемены в вечном. «Дружба народов»,
Москва, 1973, №11
ÇAĞDAŞ NƏSR VƏ FOLKLOR
Heç
şübhəsiz, folklorda,
qəhrəmanın
hiss-
həyəcan və düşüncələrinin ifadə edilməsi mənasında
psixologizm var. Özü də bu psixologizm incə duyğular
üstündə köklənmiş lirik janrlarla məhdudlaşmayıb epik
janrları da əhatə edir. Təbii ki, psixoloji nəsr psixoloji
folklordan bəhrələnir. Lakin bu bəhrələnmə birbaşa
yox, dolayı şəkildə özünü göstərir. Odur ki,
özünüdərk anları yaşayan nəsr qəhrəmanlarının nağıl
və dastanlarda sələflərini tapmağa səy göstərmək az
səmərə verərdi. Psixoloji nəsrdəki mürəkkəb özünü-
təhlil elementləri ilə eposun sadə həsb-hal məqamları
arasında birbaşa əlaqə yoxdur. Daha doğrusu, əlaqə
üzdə yox, dərindədir, folkloru yamsılamada yox,
folklorun ruhunu, ondakı arxaik təsəvvür və təfəkkür
tərzini özünəməxsus şəkildə əks etdirməkdədir.
Çağdaş Azərbaycan nəsrinin keyfiyyətcə dəyişib
yeni mərhələyə qədəm qoymasında, psixologizm
istiqamətində get-gedə dərinləşməsində mühüm rol
oynayan lirizm bu nəsrin folklor ruhuna qayıtmasında
xüsusi əhəmiyyət daşıyıb. Predmet və hadisələrin
fərddə doğurduğu şairanə duyğular ön plana
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
165
keçdikcə, yazıçılar istər-istəməz qəhrəmanların ruhi
aləminin elə cəhətlərini də əks etdirməli olublar ki,
həmin cəhətlər adi məntiq, «real» düşüncə ölçülərinə
sığmayıb. Folklor üçün səciyyəvi olan arxaik düşüncə
tərzi – insanın təbiətdən ayrılmaması, insanın tə-
biətəxas, təbiətinsə insanaxas əlamətlərlə təqdim
edilməsi poetik mənzərədə açıq-aydın seçilməyə
başlayıb.
Lirik-psixoloji
nəsrin
səciyyəvi
nümunələrindən sayılan «Adamlar və ağaclar»
romanına yazılmış «İlk söz»ün (müəllifin adından
yazılan, qəhrəmanların yox, məhz müəllifin özünün
duyğularını ifadə edən müqəddimənin) bu cür
başlanması təsadüfi deyil: «Hər şeydən çox, dağlar
yadımda qalıb. Bir də orası yadımdadır ki, bir zaman
gün çıxanda dağlar gülümsərdilər». «İlk söz»də
dağların «gülümsəməsi» ona görə təsadüfi deyil ki,
bütövlükdə romanın, Ə.Əylisli yaradıcılığının insanı
təbiətə, təbiəti insana yaxınlaşdırmaq kimi mühüm bir
cəhətindən xəbər verir. Dağların işıqlanmağında bir
insanaməxsus üzə gülümsəmək görən müəllif lirik-
emosional duyğularına uyğun qəhrəmanlar seçir.
Ə.Əylislinin şairtəbiətli qəhrəmanları təbiəti, məsələn,
konkret olaraq ağacları özlərinə o qədər yaxın bilirlər
ki, bəzən insan – ağac fərqləri aradan götürülür.
Qəhrəmanın nəzərində ağac tənhalığın qüssəsini
çəkir, öz bacı-qardaşlarından ötrü darıxır: «O torpağın
üstündə nə ot bitirdi, nə tikan cücərirdi; bircə nar kolu
vardı, o da qüssədən böyümürdü. Yazıq nar gecə-
gündüz təkliyinin, yetimliyinin dərdini çəkirdi, bacı-
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
166
larının, qardaşlarının xiffətini eləyirdi. Axı, onun bacı-
qardaşları yaşıl-yaşıl bağlarda, uca-uca dağlarda,
gündüz günün, gecə ayın altında xoş güzəran
görürdülər, xoşbəxt həyat sürürdülər, şirin sular
içirdilər, gündən şirə çəkirdilər» (1, 128).
Bu parçada
lirizmdən mifologizmə keçidlə qarşılaşırıq. Sadıq narı
insana bənzətmir (belə olsaydı «sanki», «elə bil», «ki-
mi» və başqa ənənəvi bənzətmə formullarından
istifadə edilərdi: «nar insan kimi dərd çəkirdi»), o
məhz inanır ki, nar dərd çəkir, xiffət eləyir. Dağların
gülümsəməsi kimi, narın dərd çəkməsi, xiffət etməsi
də təbiətin insan timsalında təqdim olunmasıdır, uşaq
təsəvvürünə əsaslanıb dünyanı mifoloji biçimdə əks
etdirməkdir. Sadıq təkcə təbiəti insan timsalında
təsəvvür etmir, həm də insanın öləndən sonra ruha,
xəyala, kəpənəyə çevrilməsi barədə böyüklərdən eşit-
diklərinə sidq ürəkdən inanır: «Nənəm kəpənək idi,
otların üstündə uçurdu. Uzaqda uçanda qovub
almanın dibinə gətirmək istəyirdim: bəlkə, yadından
çıxıb, bəlkə, maqqacın yerini unudub. Bəzən nənəm
tək gəlmirdi, yoldaşları ilə gəlirdi, mən kəpənəklərin
heç birinə əl vurmurdum; onlarla birgə maqqac
axtarırdım» (1, 238).
Burada kəpənək (təbiət) nənənin
alleqorik ifadəsi deyil, kəpənək nənənin özüdür.
Qəhrəmanların duyğu və düşüncələrində arabir
lirizmin bu cür mifologizmə yönəlməsi, təbii ki, hə-
yatdan uzaqlaşmaq deyil. Əksinə, imkan daxilində
insanın psixikasındakı arxaik qatları da reallığı ilə
nəzərə almaqdır. Həyatda bir şeiriyyət axtarmaq və bu
Dostları ilə paylaş: |