319
bu kökdə görünmək ayıbdır... Mən bu konsertə Rübabədən gözəl bir qız ilə
gəlməli, Vahiddən qabaq cərgədə oturmalı, Səttarzadəni etinasız dinləməli
idim..."
Gəldiyev özünü, Rübabəyə göstərməmişdən gedə bilməyəcəkdi. "Qoy
bilsin ki, Vahidi özünə ər elədiyini seçənlər var!"
Bir də Gəldiyev onların rahatlığını pozmaq, təşvişə salmaq istəyirdi.
Vacib bir iş üçün adam axtarırmış kimi, bir neçə dəfə Vahid oturan
cərgədən o yan-bu yana keçdi. Birində Rübabənin dönüb baxdığını duyub,
yeyin addımlarla saymazyana qapıdan çıxdı.
O axşam Gəldiyevin əsəbiliyi, ovqat təlxliyi tamamilə təmin olunmuşdu.
Heç yerdə təsəlli tapa bilmədi. Evə gəldi ki, ürəyindəkiləri unuda bilsin.
Təəssüf ki, ayrı bir aləm, gözlənilməz bir mənzərə gördü. Başı aşağı, hirsli
içəri girəndə sarısaç, yad bir qadının divanda oturduğunu gördü. Hazırlaşdı
ki, qonağa xoş gəldin desin, onu bir təhər gördü: "Necə qonaqdır ki, ev
sahibinə etina eləmir? Necə qonaqdır ki, kişinin ayağına qalxmır?",
Diqqət edəndə, küncdə təkərək kimi dığırlanan oğlan uşağını görəndə
hər şey ona aydın oldu. Sanki bütün dünyanı bir dəyirman daşı kimi əldə
gəzdirdilər, gətirib Gəldiyevin boğazına keçirtdilər. Ağırlıq onu yıxası oldu.
Gəldiyev əlini boğazlığına atdı, düzəltdi, bir udqundu, bir öskürdü, başı
hərləndi, vücudu elə bir vəziyyət aldı ki, oturmaqmı, durmaqmı istədiyini
seçmək olmazdı. Deməyə söz axtarırdı. Ağca xanımın kəsərli səsi eşidildi:
- Gör bu arvad kimdir?
Gəldiyev boğazından şerfı aça-aça, Zoyaya tərəf baxdı, etirafdan başqa
çarəsi olmadı.
Когда приехали?
Это вам не интересно, держите своего ребенка, я уезжаю!
Gəldiyevin boğazı qurudu. Arvadı dilə tutmaq istəyirdi ki, Ağca xanım
onun peysərindən bir yumruq endirdi:
- Belə işlərin də var imiş, a küçədən gəlmə şortu?!
Ağca xanımın bu yumruğu Gəldiyevə güllədən ağır idi. Xəyalında o
Zoyanın həsəd edəcəyini, köhnə ərinin yeni həyatına küsənəcəyini güman
etmişdi. İndi isə onun ürəkdən güldüyü, Gəldiyevin Ağca xanım kimi bir
əjdahaya tuş gəldiyini bilib sevindiyi yəqin idi. Zoyanın səsi də Ağca
xanımın səsinə qarışdı:
320
- Прашу не задерживать меня, на поезд, опаздываю. Дайте мне
раписку о том, что своего ребенка вы в здоровом состоянии получили!
Zoya bunu deyib, uşağını ayağa qadırdı, çənəsindən tutub, başını
qaldırdı. Uşağın iri və diri gözləri muncuq kimi parıldadı.
Ağca xanım keçib uşağın qolundan tutub murdar bir pişik balası kimi
çıxarıb eyvana qoydu, kürəyinə bir də yumruq güpsədi. Uşaq üzüstə yerə
gəldi. Sonra dikəlib ağzını göyə açdı, qışqırıb ağladı. Ağca xanım dedi:
- Mən bicxana açmamışam. Bir saat qoymaram evimdə belə qoduqları! -
Üzünü Geldiyevə tutdu: - Yığışdır şələ-şüləni, qoduğunu da götür, hansı
cəhənnəmə gedirsən get!
Gəldiyev çaşıb qalmışdı:
- Ay Ağca, uşağın nə günahı var. Bir dözümün olsun, bir səbir...
- Dözdüyüm bəsdir. Bir də sənin kimi qurumsaqlar ilə baş yastığa
qoymayacağam. Bil! Haydı!
Gəldiyev dinmədi. Eyvanda ağlayan uşağa baxdı. Zoyaya nə isə demək
istədi. Ağca xanım hirsini boğa bilmədi.
- Mənim adresim bu şortuda nə gəzir, hə? Bəs sən oğlan idin?
Oğlan vayına oturum, inşallah!
Ağca xanım erkək pişik kimi atılıb onun saçlarını çəngələdi, toyuq tükü
kimi yolmaq istəyəndə Gəldiyev, ət qaçırdan itə qışqırırmış kimi, səsləndi:
- Ay ərkansız, nə qayırırsan?
Onların bu hərəkəti Zoyanı sevindirınəkdən çox qəzəbləndirirdi.
- Ocвободите ради бога меня, потом можете играть сколко хотите.
Gəldiyev keçib kağız-qələm gətirəndə Ağca xanım tutub əlindən aldı:
- Sənə deyirəm, mənim evim piryut-zad deyil, götür uşağını da, çıx
burdan! Gedin davanızı harda istəyirsiniz eləyin!
- Ağca xanım, bəsdir, bir toxta, adamın evinə qonaq...
- Kəs səsini, binamus! Elə sən də qonaq gəlmişdin. Sənin kimi qonaqları
çay aşağı axıdım, çay yuxarı axtarım!
Gəldiyevin sinəsindən elə itələdi ki, kişi az qaldı samovarın üstünə
yıxılsın. Cin vurdu Gəldiyevin başına, istədi onu götürüb mıxlasın yerə.
Partiya biletini yadına salıb, hirsini yedi. Heç olmasa bir neçə
321
saatlığa, Ağca xanım özünə gələnə kimi, evdən uzaqlaşmağı, sonra qayıdıb
arxayınlıqda danışmağı, qılığına girməyi məsləhət bildi. Papağını başına
qoyub qapıdan çıxdı. Zoyanı da çağırdı:
- Paşli, davay!..
Zoya çıxanda Ağca xanım dalısınca ürəkdən dedi:
- Haydı, bura sizə görüşxana deyil!
Zoya nə qədər azərbaycanca az bilsə də kürkünü sudan çıxara bilirdi.
Qayıdıb dilucu cavab verdi:
- Ayıbdı, xanım, mərifətiniz olsun!
Ağca onun azərbaycanca danışdığını görəndə çəkindi, duruxdu.
Bayaqdan bəri dediklərinin hamısını anlamış olduğunu, bəlkə də bir hiylə
üçün əri ilə rusca danışdığını fikrinə gətirdi. İstədi onun abrını ətəyinə
büksün, ancaq mərifətdən danışmağı qabağını aldı. Ağca xanımın ağzını
bağlayan isə bu deyildi, başqa şey idi. Zoya mərifətdən deyib eyvana
çıxanda, Gəldiyev qapıda üst-başını çırpır, papağını düzəldirdi. Onlar cüt
yeriyəndə, qabaqlarında da uşaq görünəndə Ağca xanımın gözündən od
töküldü, sinəsi tez-tez enib qalxdı, rəngi qaçdı, əsə-əsə eşiyə yüyürdü.
Gəldiyevin ətəyindən tutub, bərk geri çəkdi və gücü çatdıqca qışqırdı:
- Qayıt içəri!
Gəldiyev dinmədi. Ağca xanım daha da bərk qışqırdı:
- Bu saat içəri, deyirəm sənə!
Gəldiyev dedi:
- Bu
saat
gəlirəm!
Ağca xanım keçib onun yolunu kəsdi:
- Bir gir içəri! Bir o qalmışdı ki, evimdə svidani düzəldib, kefə gedəsən!
A boyunu yerə soxum!
Gəldiyev bilmədi nə elesin:
- Ay Ağca, bayaqdan özün qovurdun?
- Hə, ürəyindən keçir? Yağlı xörək tutub səni... Ay sənin başın üçün!
İkiəlli Gəldiyevi itələdi, içəri salıb qapını bərk çırpdı. Zoya uşağın
qolundan tutub qapıya sarı yaxınlaşdı:
- Xanım, qoy bizi yola salsın.
- Ay... nə istəyirsən? Nə istəyirsən ay dambov! Xalqın kişisindən əl
çəkəcəksənmi?
Zoya onu daha da yandırmaq istədi:
Dostları ilə paylaş: |