Microsoft Word Hazir secilmis eserleri mir celal doc

344 
 
- Amma, aşna, daklada əməlli hazırlaş ha!.. Elə olsun ki, qulaq asanlar 
razı getsinlər. 
-  Əməlli deyəndə, partiyaçı yoldaşlarsınız, ustanovka verin, kömək-
filan! Ondan sonra pis danışsam, mən cavabdeh! 
- Ustanovka var, asandır. 
- Hə, asandır? Üç gündür Nemətovun dalınca düşmüşəm, hələ bir misqal 
ustanovka ala bilməmişəm. 
Muxtar dedi: 
- Ustanovka məlumdur, nöqsanlar üzərində dayanmaq, əməli işə əsas yer 
vermək lazımdır. 
Gəldiyev etiraz elədi: 
- Ay Muxtar, taraz ilə aran yoxdur. Biz burada naqrada məsələsindən 
danışırıq... 
- Çox da danışırıq. Bizim danışığımıza nə verərlər? 
- Havayı danışınırıq. Bir şey bilməsək danışınanq. 
Gəldiyev son sözünü açıq deyilməsi mümkün olmayan bir xəbər kimi 
dedi: "Bir şey bilməsək danışmarıq!". 
Muxtar bunu duydu və susdu. Gəldiyev davam etdi: 
- Odur ki, nöqsan-möqsan... bir də, yoldaşlar, mestkom iclasından 
tutmuş divar qəzetinə kimi hər yerdə nöqsandan danışılır. Bəsdir, axı pis 
deyə-deyə pisi çıxmasın.  İş gör hara yetişib ki, bal satan oğlu da institutu 
tənqid edir. Zənnimcə, bu məruzəni dastijenilər üstündə qurmalıyıq. Burada 
bu neçə müddet ərzində  təşkilatın usanmadan apardığı  işi göstərməliyik. 
İnstitut rəhbərliyinin fəaliyyətini, kadrları qeyd etməliyik. Hərçənd 
məruzəçiyə öz barəsində danışmaq yaxşı düşünür, hər halda ayrı-ayrı 
yoldaşlar çıxış eləyə bilərlər. 
Verdiyev dedi: 
- Gərək təhsil məsələsində  də çox dayanaq; yuxarılarda həmişə 
maraqlanırlar, işin keyfiyyətinden soruşurlar. 
Gəldiyev yadma bir şey düşmüş kimi, onun sözünü ağzında qoydu: 
-  Əlbəttə, işə onlar vasitəsilə qiymət verəcəklər. - Baş barınağı ilə 
geriyə, dərs otaqlarına, tələbələrə  işarə etdi: - Onlar vasitəsilə! Otliçniləri 
hesaba almaq lazımdır. Dekanlara tapşırın, düzəltsinlər. 
Adamlar gedəndən sonra Verdiyev kabinetində tək qaldı. Ayaq üstə, əli 
cibində, üzü pəncərəyə tərəf dayandı. 
  

---

345 
 
Deyəsən, bütün şəhər onun qarşıdakı  məruzəsini gözləyirdi. Hər  şey 
onun  əhəmiyyətini xatırladırdı. Binalar, yollar, küçələr, səkilər, daş 
pilləkənlər, ağır sütunlar, naxışlı qapı tağları, bağ-bağça hasarları - hamısı 
bir söz deyirdi: "Məruzə! İnşaat!" 
Verdiyev öz məruzəsini elə buradan başlayacaqdır; çoxlarının il uzunu 
söylədiyi rəsmi, quru məruzənin, hesabat nitqinin əksinə olaraq, tribunaya 
qalxan kimi bir udum su içəcək, əlini pəncərəyə sarı uzadıb, göstərəcəkdir: 
- Görürsünüz, bu geniş asfalt, müntəzəm daşsız-çınqılsız, tikansız, 
tozsuz-torpaqsız küçələri! Görürsünüz? Bəzəkli imarətlərə baxırsınız, 
yoldaşlar? Bağlar,  xiyabanlar, parklar, stadionlar. Bunlar özbaşına 
yaranmır,  əl ilə tikilmədən  əvvəl baş ilə tikilir! Hər məhsulun bir fabriki 
olduğu kimi, imarət tikən, bina tikən başların da fabriki vardır ki, o da 
haqqında danışacağımız və  şəhərimizin cavan təşkilatlarından olan inşaat 
institutudur. 
Verdiyev dəftərini çıxarıb, yadına düşənləri qeyd edirdi. Telefon 
səsləndi: 
- İslam qədəş, döşünü hazırla! 
- Necə, yoxsa segah oxuyacağam? 
- Necə, oxumazsan? Sən də oxumayacaqsan, bəs kim oxuyacaq? 
- Nə münasibətlə? 
- Bundan yekə münasibət? Döşünün düzəlməyi münasibətilə. 
- Döşümə nə olmuşdur ki? 
- Elə dərd o idi ki, bir şey olmamışdı. Nə olsa bundan sonra olacaq. 
- Nə olacaq? 
- Nə olacaq. Həm qızışacaq, həm sərinləyəcək! 
- O nə sözdür, a Qurd oğlu, açıq de! 
- Kalinin yoldaş o parıldayanın birini yapışdıranda... 
- Qoy görək, ay Qədir, sən allah! Biz nə eləmişik ki, orden verələr. 
- Bura bax, İslam, bu qədər də  təvazö yaramaz axı. Bu bizim öz 
qüvvəmizə inanmamağımız kimi çıxır ey! Bütün şəhər bilir ki, kadro 
yolunda siz nə  zəhmət çəkirsiniz. Sabah-biri gün də bayramdır, hökumət 
çağırıb zəhmətinizi qeyd edəcək, daha bunu danmaq, ya xısın-xısın 
danışmaq nə üçün? 
  
 

---

346 
 
Verdiyev məsələnin yəqin olduğuna inandısa da Qədirdən söz almaq 
istədi: 
- Əsli olmaz əşi! 
- Sənə söz deyirəm, kostyumun sol döşündən bir deşik aç! Əlbəttə ki, 
hələlik bir deşik! 
- Havadan deyirsən bunu? 
- Havadan? Havadan niyə! Bəs nə üçündür, sənin məruzəni komissarlar 
sovetində qoymaq? Hökumətin işi-gücü qurtarıb gəlsin bir məktəbin 
məruzəsini eşitsin? Axı özün yaxşı bilirsən ki, dünənəcən sənin məruzəni 
komsomol iclasında da qoyan yox idi. İndi iş  dəyişib, kadroya əhəmiyyət 
artıb! Qədəş, sağ əlin başımıza, ulduzun parıldayır. 
 
* * * 
 
Ürəyi arxayın olsun deyə, Verdiyev şəhər komitəsi mədəniyyət  şöbə 
müdirini gördü: 
- Yoldaş Nemətov, - dedi, - hökumət məruzəmizi qoyub, dünən də 
gəlmişdim, məşğuldunuz. Dedim, ustanovka alım, əliboş çıxmayım. 
Nemətov cavan, lakin bacarıqlı bir oğlan idi. 
- Ustanovka ilə, - dedi, - əl dolmur, əli doluluğunuzu işiniz təmin 
etməlidir. Məsləhətə qalanda, məncə, nöqsanlardan danışın, özü də hamısını 
açıq danışın! Cürətlə! 
- Bəs müvəffəqiyyət? 
- Müvəffəqiyyət nə varsa məlumdur. Özgə  şəhərdə danışmırsınız ha.  
Göz qabağındadır. Nöqsanınızı söyləyin ki, tədbir görsünlər, kömək 
eləsinlər. 
- Nöqsanı şübhəsiz deyəcəyik. Binamız darısqaldır. Kabinetlərdə texniki 
vəsaiti gərək artıraq... 
Nemətov hirsləndi: 
- Bəzi müdirlərdə bir xasiyyətdir, müvəffəqiyyət gələndə,  şəxsən 
özlərindən danışırlar, nöqsan deyəndə binanı, laboratoriyanı göstərirlər. O 
qədər işçiniz, tələbəniz, dərslər, təşkilat... hamısı nöqsansızdır? 
Hamı kommunizmə çatıb? 
- Növbə ilə, yoldaş Nemətov, mən bir az nizama salmamışam, nöqsan 
əlbəttə ki, deyiləcək! 
  
 
  

---