Microsoft Word Hazir secilmis eserleri mir celal doc

304 
 
çimdik qırtıb qırağa atdı, andını dayandırıb ətrafına göz gəzdirdi; divardakı 
şəkilərə baxdı, mötəbər bir şey görmədiyindən əlini yenicə qırxılmış üzünə 
qoydu: - Sənin mənə andın yoxdur, bu Kərimi öz əlinlə qəbirə qoyasan ki, 
həmişə xatırını saxlamışam, həmişə  əlimdən gələn qədər xeyirxahın 
olmuşam, elə  də varam. - Bu sözdən bir az utanan kimi oldusa da davam 
etdi: - Baxma o zamankı nümayiş  məsələsinə. Onda bizi qorxutmuşdular. 
Hökumet işidir, hamısını açıb demək olmur. Hələ partiyaya keçməmisən. 
Səni müqəssir eyləməsəydik, bütün institutun adı batardı. Çox adam güdaza 
gedərdi. Onun ucundan da bütün rayon, rayondan da şəhər təşkilatı öz 
qaydasıynan!..  Əlac yox idi, bir adamı müqəssir eləmək hara, bütün bir 
təşkilatı zapaçkat hara? Çox işlər siz bitərəflər bilmirsiniz, biz bilirik... -
Yenə Vahid tərəfə  əyilib, pıçıldadı: - Sən bitərəf adamsan, nə vecinə! –
Bitərəf deyirsən? 
- Komsomol özü də bitərəf təşkilatdı. Hər halda firqəçi deyilsən ki, 
yaxandan tutalar. Doğrudur, səni müqəssir elədik axırda da gördün dalında 
durduq. Bunun özü zaranee düşünülmüş tədbir idi. Rəsmiyyətə görə yazdıq, 
sonra da pozdurduq... - Kərim bir stəkan suyu başına çəkib mətləbə yanaşdı:     
Sən gərək bunu nəzərə alıb inciməyəsən, şərait elədi. 
- İncimək nə üçün? Uman yerdən küsərlər. 
Gəldiyev onun üzünə tərs-tərs baxdı: 
- Sən nə  qədər ummasan da, mən səni unutmamışam. Bir məktəbdə 
oxumuşuq, sinif yoldaşı olmuşuq, demişik, gülmüşük, ikinci də ona görə ki, 
səni bacarıqlı oğlan bilirəm. 
Gəldiyev ehtiyatında olan bütün yağlı, şirin sözləri xərcə verirdi; çünki 
bunların hamısı ancaq müqəddimə idi. Gəldiyevin  əsil məqsədi Vahidə 
elədiyi yaxşılığı xəbər vermək, boynuna minnət qoymaq idi, çay stəkanmı 
iki əlli tutub, qabağına çekdi. 
- Sən gərek ki, saray inşaatında çalışırsan, hə? 
- Bəli. 
- Neçə alırsan? 
- Mühəndis maaşı alıram. 
- Altı yüz, hə? 
- Bir az artıq. 
- Bircə yerdə işləyirsən? 
- Bircə yerdə. 
  
 
  

---

305 
 
Gəldiyev yeni bir xəbər söyləyirıniş kimi ahəstə dedi: 
- Dünən raykomda söhbət var idi, söz burada qalsın, bəzi yoldaşların 
irəli çəkilmək məsələsini qoydular, məndən soruşdular... - Dediklərinin 
təsirini yoxlamaq üçün susdu, Vahidin marağını gözlədi. 
Vahid isə kürəyini stola söykəyib, ardına qulaq asırdı. Gəldiyev stolunu 
bir az yaxına çəkdi, müsahibinə  tərəf  əyildi: - Hə, mən də fikrimi dedim, 
bəyəndilər. Yoldaşlar haqqında müzakirə açıldı. Bizimkilər birtərəfli 
düşündülər. Biz bolşevikik axı, insana qayğı  məsələsini gərək yadımızda 
saxlayaq. Məsələn, sən özün yaxşı  oğlansan, xatirini də istəyirəm. 
Komsomolçu, yeni mütəxəssis, niyə  gərək elə gündə beş-altıca saat 
işləməklə kifayətlənəsən? Yerində lap açıq dedim. 
Dedim, dəlləklər altı yüzdən artıq alır. Vahid kimi kadronu bir tikintidə 
bənd eləmək insaf deyil. Sən ayda min beş yüz, min iki yüz alsan, həm 
dövlətə çox xeyir verərsən, həm də qabaqda xeyir işin var, toy eləmək üçün 
korluq çəkməzsən. 
- Onu kim deyir? 
Gəldiyev gülümsədi: 
- Heç kəs demir, arifə işarə bəsdir. Bu saat bir cüt qadın çəkməsi neçə 
yüzə başa gelmir, toy eyləyən ayaqyalın gəlin gətirnəyəcək ki! 
Bunun xərci var, paltarı var, zinəti var, üzüyü-müzüyü var, çalanı-
çağıranı var... Kooperativçi deyilsən ki, oğurlayasan. Sən sovet mühəndisi, 
cibin dolu ola gərək. 
- Onsuz da keçinmək olar. 
- Yox, yoldaş Vahid, səhv eləyirsən! Bəy balaları keçmişdə toy eləyəndə 
yeddi mahal o yana hay salır,  şadyanalıq başlayırdı. Biz komsomolçu və 
fırqəçilərin toyu da torjestvenni, daha şən olmalıdır. 
Əsil jiznin ləzzətini biz çəkməliyik, biz bəhrə almalıyıq, gözəl məclisi 
biz qurmalıyıq. 
- Gözəl məclis gurultulu olmaya da bilər, gurultular çox vaxt 
peşmançılıq ilə qurtarır. 
- Bu söhbətlər qalsın sonraya, Vahid, səni bu yerə, məsul yerə 
çağıracaqlar, mühüm bir məsələ üçün... onda görərsən mən sənin xətrini 
istəyirəm, ya yox... 
Vahid Gəldiyevi diqqətlə dinləyirdi. Onun sözlərinin, zahirən səmimi 
görünən söhbətinin arxasında mütləq bir hiylə durduğunu güman edirdi. 
Raykoma çağırılmaq məsələsi Gəldiyevin işidirsə, hər halda burada bir fənd 
var, onsuz deyil! 
  

---

306 
 
Sabahısı gün Vahid səhər işə gedəndə "Vışka" aldı, birinci səhifədə 
hökumət qərarını oxudu. "Yeni Bakı şəhərinin plan layihəsini çəkmək üçün 
müsabiqə" elan olunmuş, üç mükafat təyin olunmuşdu. 
Vahid belə bir xəbər eşitmişdi, ancaq indi sevindiyindən qərarı dönə-
dönə oxudu, sanki özü haqqında yazılmış bir şey kimi hər sətirə diqqət 
yetirdi. Xəyalmda dedi: "Fürsətdir!" 
Bakı soveti inşaat  şöbəsinin müdiri Mikayılov doğrudan da Vahidi 
çağırdı. Qabağına sual vərəqəsi və kağız qoydu, onu əlavə  işə, yaxın bir 
inşaata təyin etmək istədi. 
Vahid razılıq vermədi: 
- Mən bir yerdə işləyirəm, bəsimdir. 
Mikayılov dedi: 
- İndi bir yerdə işləyən mütəxəssis azdır, bilirsən ki, adam çatmır, o da 
mütəxəssis. Sizi məsləhət görürlər, boyun qaçırmağına dəyməz. 
- Yoldaş Mikayılov, iki yerdə işləyə bilməyəcəyəm. Bəsimdir, axşamlar 
da məşğulam. 
- Nə ilə məşğulsan? 
- Evdə işləyirəm. 
- Evdə nə iş, yoxsa şeir-zad yazırsan? 
- Şeir olmasa da, ondan pis şey yazmıram. Xəyalımda bəzi niyyətlər var. 
- Yaradıcılıq yaxşı şeydir, amma təklif olunan iş sənin iki, ya üç saatdan 
artıq vaxtını almaz. 
- Məsələ saatda deyil, bir xasiyyətim var, cismen işdən ayrılsam da, 
xəyalımda ayrıla bilmirəm. Saat üçdə evə qayıdıram, iş, layihə, tikinti, daş, 
kərpic, maşın, fəhlə de zehnimdə  mənimlə  gəlir. Özümü onlardan ayıra 
bilmirəm. Bütün bu iş aləmi mənimlə süfrə başına oturur, mənimlə yorğan-
döşəyə girir,  zehnimi bunlardan qurtara bilmirəm. 
- Bu yaxşı deyil, dincəlməlisiniz! 
- Bəzi xeyirli niyyətlərim var. 
- Bəlkə müsabiqədə iştirak etmək istəyirsiniz? 
- Bəlkə elədim! 
- Bu gözəl fıkirdir, sizə mane olmaq cinayətdir. Onda biz düşünək, 
başqa yoldaş tapaq, bağışla. 
Səhər Gəldiyev inşaat  şöbəsinə  gəldi. Mikayılovun bir adamla söhbət 
etdiyini gördü. Mikayılov qarşısındakına inşaat haqqında məlu- 
  

---