___________________________________________________185
liklə də təhlükəsizlik təmin edilsin. Ancaq Varşava paktı dağılandan
sonra və ondan sonra da Sovetlər İttifaqı dağılandan sonra, Sovetlər
İttifaqına mənsub olan respublikalar dövlət müstəqilliyini əldə
edəndən sonra şübhəsiz ki, bu müqavilə pozulmuş hesab olunur. Ona
görə də Amerika tərəfi, yəni NATO tərəfi çalışırdı ki, bu müqaviləni
yeniləşdirsin. Bunun üçün onlar, yəni NATO tərəfindəki kvotalar
məlum idi. Ancaq keçmiş Sovetlər İttifaqının ərazisində silahlar
harada nə qədər olmalıdır - bunu müəyyən etmək lazım idi, bu, tələb
olunurdu.
O vaxt - 1992-ci ilin may ayının 14-15-də MDB üzvü olan
dövlətlərin nümayəndələri Daşkənddə toplaşmışdılar və bu məsələni
müzakirə edirdilər. Amma bu, elə bir gündə müzakirə olunmamışdı.
Bu məsələ müzakirə olunan zaman hər bir dövlət öz nümayəndə
heyətini göndərmişdi. Orada bu müqavilənin hazırlanması prosesi
gedirdi.
O vaxt Azərbaycanda hakimiyyətsizlik olduğuna baxmayaraq,
daxildə hakimiyyət mübarizəsi getdiyinə baxmayaraq Azərbaycanın
da ekspertləri gedib Daşkənddə bu barədə işlər görmüşdülər və mənə
indi verilən məlumatlardan bəlli olur ki, Azərbaycan ekspertləri - indi
onlar aşağı vəzifəli insanlardır - orada vətənpərvərlik göstəriblər,
Azərbaycanın mənafelərini müdafiə etməyə çalışıblar və sübut ediblər
ki, bu kvotalar müəyyən edibndə Cənubi Qafqazda Azərbaycan ilə
Gürcüstanın və Ermənistanın kvotaları fərqli olmalıdır. Azərbaycan
həm ərazisinə görə, həm də əhalisinə görə digər iki respublikadan
böyükdür. Ona görə də Azərbaycana daha çox kvota verilməlidir və
buna nail olublar. Ekspertlər səviyyəsində Azərbaycana təxminən 415,
ya 420 tank, o qədər də BMP, o qədər də top, ümumiyyətlə, beş növ
silah nəzərdə tutulurdu. Ancaq təəssüflər olsun ki, Azərbaycan bir
tərəfdən Azərbaycanın rəhbərləri və ikinci tərəfdən o rəhbərlərə
müxalifət çıxıb
___________________________________________________186
hakimiyyəti ələ keçirən qüvvələr o həlledici dövrdə Azərbaycanın
sabitliyini saxlaya bilməmişlər.
Bilirsiniz, o dövr - Sovetlər İttifaqının dağılması dövrü keçmiş
Sovetlər İttifaqına daxil olmuş hər bir ölkə üçün, xalq üçün çox
əhəmiyyətli idi. Çünki Sovetlər İttifaqının bu qədər tezliklə
dağılmasını heç kəs gözləmirdi, heç kəs təsəvvür edə bilməzdi. Bu
dağılma prosesi gedirdi. Amma heç kəs təsəvvür edə bilməzdi ki,
birdən-birə Sovetlər İttifaqı dağıla bilər. Demək, bu dağılan kimi hər
bir ölkə, hər bir dövlət müstəqilliyini aldı. Bu müstəqillik də elan
olunmuşdu.
Məsələn, Azərbaycan bu prosesi görürdü. Düzdür, Azərbaycan
burada təşəbbüskar deyildi. Çünki Azərbaycan 1991-ci ilin mart
ayında keçirilən sessiyada Sovetlər İttifaqının, SSRİ-nin saxlanılması
haqqında referendumu dəstəklədi və Azərbaycanda doxsan neçə faiz
səs toplandı ki, azərbaycanlılar hamısı istəyirlər ki, Sovetlər İttifaqı
yaşasın. Bir neçə başqa respublika isə bunu etmədilər. Amma SSRİ
çoxluq əldə etdiyinə görə qərar qəbul etdi ki, SSRİ-yə daxil olan
respublikalar SSRİ-nin saxlanılmasını istəyirlər. Bu, mart ayının 17-də
oldu. Amma avqust ayında Moskvada qiyam və onunla əlaqədar
hadisələr oldu. Ondan sonra isə dərhal bir neçə ölkə öz müstəqilliyini
elan etdi. Məsələn, sentyabrda elan edən oldu.
Amma Azərbaycan hələ yenə də qorxurdu. Deyirdi ki, hələ bəlkə
SSRİ-nin tərkibində qalmaq lazımdır. Ona görə də demək olar ki,
başqa ölkələrdən ən gec - oktyabr ayının 18-də müstəqillik haqqında
Konstitusiya aktı qəbul olundu və o qərarla da təyin edildi ki, dekabr
ayının 30-da referendum keçiriləcəkdir. Nə üçün referendum
keçiriləcəkdir? Əgər mart ayında bunlar o referendumda Sovetlər
İttifaqının, SSRİ-nin saxlanılmasına camaatın səsini süni olaraq
toplayıb verməsəydilər, indi SSRİ-dən ayrılmaq üçün nə referendum?
Müstəqilliyini elan etdin, qurtardı getdi! Bu referendum da
___________________________________________________187
dekabrın 30-da keçirildi. Demək, hüquqi nöqteyi-nəzərdən belə çıxır
ki, Azərbaycan dövləti öz müstəqilliyini 1991-ci ilin dekabrında aldı.
Ancaq biz oktyabrın 18-də Konstitusiya aktının qəbul olunmasını əsas
götürürük.
Yəni bu proseslər gedirdi. Həm hakimiyyətdə olan qüvvələr, həm
də müxalifətdə olan qüvvələr gərək Azərbaycanın milli mənafeləri
haqqında düşünəydilər, bir-biri ilə vuruşmaq, dava etmək, hakimiyyət
mübarizəsi aparmaq haqqında yox. Bu vaxt bir tərəfdən də
Ermənistanla müharibə gedirdi, torpaqlarımız işğal olunurdu.
Bilirsiniz ki, həmin o may ayında Azərbaycanın başına nə kimi
fəlakətlər gəldi. Həmin may ayında müxalifət - Xalq Cəbhəsi,
Müsavat və onların ətrafında toplaşan adamlar xalqı öz arxası ilə
aparırdılar. Çünki xalq o vaxtlar hakimiyyətdən o qədər narazı idi və
həqiqətən müstəqillik istəyirdi -kim meydana çıxırdı, onun dalınca
gedəcəkdi və getdi. Amma o vaxt, may ayında bu vuruşmanın
nəticəsində nə oldu? May ayının 8-də ermənilər Şuşanı işğal etdilər.
O vaxt da mənə demişdilər və indi də mən Ermənistanın
nümayəndələri ilə, xüsusən prezident Koçaryanla - o zaman
Stepanakertdə oturmuş adamdır - danışıqlar aparıram. O dedi ki,
Şuşanı biz işğal etmədik. Sadəcə, Şuşanı azərbaycanlılar tərk edib
çıxıb getdilər, biz də gəldik ora. O, mənə danışır ki, orada kilsə
vardır,- bilirsiniz, o kilsə də bərpa olunmuşdur. O vaxtlar, bizim
vaxtımızda bərpa işi qurtarmışdı, - deyir o kilsədə o qədər silah var idi
ki, onlarla bütün Stepanakerti dağıtmaq olardı. Biz gəldik, silahların
hamısını götürdük və ondan sonra başladıq hərəkət etməyə.
Amma Azərbaycanda nə var idi bu vaxt? Hakimiyyət mübarizəsi
gedirdi. Mütəlliləov yenidən hakimiyyətə qayıtmaq istəyirdi,
müxalifət onun qarşısını alırdı və nəhayət, ayın 15-də həmin o məlum
hadisələr baş verdi. Ayın 15-də də Azərbaycanın müqəddəratı
Daşkənddə həll olunurdu. Görün, ona
Dostları ilə paylaş: |