Microsoft Word Qarabag-folklor-da-tarixdir-9
Yüklə 2,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
179
– İlahi, şükür saa. Tez bunnan bir az yığdı cibinə, sandığın ağzın bağladı, qoydu yerinə, üstün də örtdü, bir az da otdan-zaddan yığdı ki, gəlib başa düşməsinnər. Şəhər yaxın idi də, özün saldı şəhərə. Şəhərə salannan soorasına getdi birinci dəlləyə, üzün-başın qırxdırdı. Ordan getdi çay-çörəh yeyənnən soora gəldi, dedi, gedim özümə yurd tutum. Gəldi bir yaxşı üş-dörd otaxlı ev aldı. Alannan soorasına bir səhər... İndi sizdə də olur, olmur. Qabaxda bir həvgə olurdu, bir də xurcun olurdu. Getdi bunun birin aldı gətdi, qızılları yığdı buna. Gətdi üstünə otdan-zaddan qoydı da, guya ot adıynan. Gətirdi boşaltdı, qayıtdı. Belə-belə, belə-belə qızılı gətirdi, hardeysə üş-dörd put qızıl- dı. Bu qızılı yığannan soora başı qarışdı alverə, bir də onda baxdı ki, hardeysə bir ton yarım, iki tona qədər də qızılı var. Dedi: “Hə, demək ki, Allahdan gələcəydi”. Gedim bir dəfə də alverə, qayıdıf gəlim, yığım gedim evə. Görüm arvad durursa, arvadı da götürüm gəlim, uşağı da götürüm gəlim, elə burda dolanağ. Uzun müddət gedənnən soorasına gəldi çıxdı bir şəhərə. Alver eliyib qutarannan soorasına döndü bazara ki, nə lazımdı ala. Gördü bazarın bir tərəfinə camahat yığılıf, ha-ha-ha gülüllər. Yaxınnaşdı ki, bu nədi? Getdi gördü bir atmış, yetmiş yaşında qoja arvatdı, oturubdu, əli də belə əsir. Əlində bir pişik tutub: – A-a-ay pişik alan, a-a-ay pişik alan. Hamı da gülür ki, pişik nədi? Pişiyi satallar? Gəldi dedi: – Nənə, neçəyə verirsən? Dedi: – Bir abbasıya. O vaxtı da bir abbasıya bir karrı erkək almağ olardı. Belə bax- dı, baxdı, gəldi bu kişinin sözü yadına düşdü. Gətdi abbasını verdi, dedi: – Ana, dur get, sən allah, neçə il yaşasan bu sənin bəsindi də, dolanarsan. Bu pişiyi gətirdi uşaxlara verdi ki, bunu qoyun setkaya, də- vənin üstünə qoyun, yedirdin. Yeri gələr apararam evə, lazım olar. Ordan çıxdılar yola. Bir neçə gün yol gələnnən soorasına bir şəhərdə 180
meşənin qırağınnan keçəndə gördü, bu şəhərin bəyi ov ovluyuf, gəlib bir bulağın üstündə oturublar ki, burda çörək yeyələr. Burdan keçəndə bı yerri bəy bunları qonax dəvət elədi. Bu müsəlmanda bir- birinə hörmət var dana. Gəldilər, oturannan soorasına çörəy ortaya gələndə gördü dörd-beş nəfər oğlan, hərəsi əlində bir ağaj bunları dövrəyə aldı. Bu belə baxdı, o belə. Sakitcə dedi: – Niyə qorxursan, noolub? Dedi:
– Ay qardaş, bizə bir loxma vermisən, bu nədi? Dedi:
– Qardaş, onnan dəyil e. Bu çörəyi ortaya qoyanda yer altında balaca heyvannar var, çıxıf əlimizdən alır. Heş demə bunlar da siçan, yarasa imiş. Bunlar da pişiyin nə olduğun bilmir. Belə deyəndə birdən ağlına gəldi, dedi: – Ə, get o pişiyi gətir bura. Dedi:
– Qoy hamı otursun, qorxmuyun. Dedi ki, nədi? Gətirəndə gördü balaca bir pişikdi. Dedi: – Ə, bu nədi, bu neyniyə bilər? Dedi:
– Sənin nə işin var, xayiş eliyirəm hamınız oturun. Bunlar hamısı oturannan soora pişiyi boşdadı. Pişiy qurba- ğaları burda, siçanları orda yedi. Pişiyin hardeysə bir kilo yarıma qədər ağırrığı vardı, yarım kilo da burdan artdı. Padşah dedi: – Qardaş, amanın günüdü, bunu neçəyə verirsən, ver maa. Dedi:
– Ə, nə danışırsan, bunu mən verə bilmərəm, bu çox bahalıdı. Dedi:
– Nə qədər? Dedi:
– Onu qırx özü ağırrığında qızıla almışam. Bir az fikirrəşdi, dedi: – Ə, qırx nədi, lap əlli özü ağırrığında qızıl verərəm.
181
Gətdi bına bir meşok da qızıl verdi, bı da pişiyi verdi olara. Demək, bir meşok da bırdan qazandı dana. Ordan gəldi öz şəhər- lərinə. Evə çatanda gördü arvadı yeri süpürür, bir cavan oğlan da yüyürür bunu öpür qaçır, öpür qaçır. Bu hirsdəndi, – onda da ən güjdüsü ox idi da, – oxı hazırradı ki, bu oğlanın kəlləsinə vıra. Çəh- di, çəhdi, elə boşlamağ istiyəndə birdən kişinin sözü yadına düşdü: “Getdin elə yerdə gördün əlinnən bir xata çıxajax, o saa ziyan da gətirə bilər, xeyir də gələ bilər. Ona görə xatanı saxla, get onu örgən. Ola bilsin ki, onnan da pis vəziyyətdə onu öldürərsən. Ola bilsin ki, elədiyin xataya peşman olarsan ki, bu olmasın”. Dedi: “Qoy qalsın, gedim örgənim. Belə olannan soora bunu nəinki öldürərəm, lap tikə-tikə doğruyaram”. Gəldi. İndi oğlan aralaşıb, arvad da süpürür. Arvad belə başın qaldıranda gördü kü, əri gəlir. İndi on beş il, on altı il keçsə də, ər ərdi də. Yüyürdü bunuynan qucaxlaşıb öpüşənnən soorasına dedi ki, nədi, nolub? Dedi: – Aaz, mən gedəndə saa demədim ki, mənnən başqasına ya- xınlıq vermə? Dedi: – Ayıb deyil. Dedi: – Aaz, nətər, orda görmədim? Dedi: – Ayıbdı. Bəs sən gedənnən hamiləli dəyildim? On yeddi ya- şında oğlumdu də. Belə deyəndə baxdı, baxdı, dedi ki, ilahi, o kişi burda olsa, onun ayağın yuyub kirin içərdim. Yüz dənə maldan da, puldan da, milyon tonnan da vacib övlatdı. Allaha şükür, övladım sağ qalıb. Oturub yeyib-içənnən soora, dedi: – Arvad, bu qədər qızılım var, gedək ora. Dedi: – Hər quşun öz yuvası, hər dananın öz balası, hər insanın öz vətəni şirindi özünə. Dedi:
Yüklə 2,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|